Dumbo , één van Disney's kortste, avondvullende animatiefilms over het kleine olifantje met de grote oren. Bijna 70 jaar geleden gemaakt, rijst de vraag of Dumbo de tand des tijds heeft weten te doorstaan.
Simpel
Dumbo is een vreemde eend in de bijt, zowel het olifantje zelf maar ook als film en de totstandkoming ervan. Het was 1941 en het ging financieel niet goed met de Walt Disney studio . Naast de twee geflopte producties, namelijk Pinocchio en Fantasia , zorgde ook de net begonnen WOII voor derving van inkomsten. Dumbo moest dan ook gemaakt worden met een vele malen kleiner budget in vergelijking met de vorige fil Dit zorgde ervoor dat de gehele productie op een totaal andere wijze plaats vond. Er was minder aandacht voor details, de achtergronden werden met waterverf geschilderd in plaats van met olieverf en de gebruikte animatietechnieken werden gesimplificeerd. Dumbo had als doel zo goedkoop mogelijk geproduceerd te worden en een zo hoog mogelijke opbrengst voor de bijna bankroete Disney Studio te generen. Niets kon Disney tegenhouden. Niet de vijf weken durende staking van werknemers tijdens de productie van de film en ook niet de kritiek van de distributeur die de film of langer of korter wilde hebben of anders als B-film wilde uitbrengen. Dumbo kwam eind 1941 in de bioscopen als A-film, was zowel een kritisch als financieel succes en redde de Walt Disney Studio .
Oren
Net als de productie van de film is ook het verhaal van simpele eenvoud. Er is een rondreizend circus met o.a. een groep olifanten. Eén van de olifanten 'bevalt' van een jong. In eerste instantie een schatje, zo vinden de andere olifanten. Bij nadere inspectie blijkt het olifantje echter in het bezit te zijn van een paar enorme oren. Deze grote oren zorgen voor een hoop ellende, zowel voor Dumbo als voor zijn moeder. Dumbo wordt door de andere olifanten èn publiek gepest. Zijn moeder, die hier tegenin gaat, wordt na haar defensief gedrag opgesloten. Dumbo wordt buitengesloten door de andere olifanten en heeft enkel muis Timothy als vriend. Zijn gigantisch oren blijken uiteindelijk niet Dumbo's zwakke maar juiste sterke punt te zijn. Wie het laatste lacht, zeggen ze dan.
Bijzonder
Het verhaal van Dumbo , is een simpel verhaal. Zo simpel dat het ternauwernood de slechts 64 minuten durende film kan vullen. Het verhaal van een 'loser' die uiteindelijk als held zal zegevieren. Een zoetsappige, ietwat brave film die gedateerd aanvoelt en toch veel van zijn magie heeft moeten inleveren, anno nu. Doordat er minder aandacht aan de details gewijd hoefde te worden, voelden de animatoren zich bevrijd en konden ze al hun aandacht richten op de karakters. Nu vind ik de hoofdpersonages Dumbo en Timothy zelf vrij oninteressant en het ontwerp van bijvoorbeeld de clowns en circusdieren vrij standaard. Met uitzondering van de kraaien. Tegen het einde van de film ontmoet Dumbo een groep kraaien die hem en muis Timothy belachelijk maken met het liedje When I See an Elephant Fly . De al prachtig geanimeerde vogels zijn dansend en zingend nog betoverender, vertolkt door het toentertijd populaire Afro-Amerikaanse Hall Johnson Choir. Er zijn discussies over racistische ondertonen die aanwezig zouden zijn in de kraaienkarakters. De kraaien zouden Afro-Amerikaanse stereotypen zijn, enkel in straattaal sprekend en in het bezit van een lage intelligentie. Daarbij was de naam van de hoofdkraai oorspronkelijk Jim Crow, wat weer verwees naar de Jim Crow-wetten die betrekking hadden tot de legalisering van rassenscheiding in Amerika. Verdedigers van de karakters zeggen juist dat de kraaien zeer positieve personages waren, die Dumbo als enigen steunden en geloofden in de kracht van zelfvertrouwen.
Maar wat Dumbo als film vooral bijzonder maakt, is de bijna 5-minuten durende Pink Elephants on Parade scène. Nadat Dumbo per ongeluk alcohol binnenkrijgt, begint het olifantje te hallucineren en wordt je als kijker overspoeld door een scala aan vreemd gevormde, roze olifanten. De scène heeft iets unheimisch en zorgt voor een onbestemd gevoel. Het lijkt geheel buiten de film te vallen door de afwijkende stijl en heeft geen narratieve functie behalve dat het vreemd is. De animatie van deze roze olifanten is magnifiek en haast surrealistisch. Klik hier voor de vermakelijke discussie tussen tekenaars Bill Plympton en Pat Smith over de desbetreffende scene.
Met de extra's zit het wel goed op deze blu-ray. Zo zijn er trailers, twee scènes die uiteindelijk niet verder zijn uitgewerkt, een documentaire, audiocommentaar, twee Silly Symphonies filmpjes, spelletjes, een fotogallerij met artwork en nog meer waar je zo een paar uur zoet mee bent.
Conclusie
De beeld- en geluidskwaliteit is top notch zoals je van Disneyreleases mag verwachten. De film Dumbo voelt qua verhaal wat gedateerd aan en is wel erg recht-toe-recht-aan. Wat de film toch de moeite waard maakt, zijn de scènes met de kraaien en de roze olifanten. Aan jou de keuze of je enkel voor deze scènes de blu-ray van Dumbo wilt aanschaffen of niet. Persoonlijk zie ik liever Robin Hood , De Speurneuzen of De Reddertjes op blu-ray.
Te koop vanaf 18 augustus 2010.
