Frankrijk laat met Frontière(s) nog maar eens zien nog altijd de baas te zijn op het gebied van sadistische en grafische horror.
Richting de tweede helft van vorig decennium bloeide er in Frankrijk een nieuwe generatie voor keiharde horror op. Een jaar voor Saw , en net voor het hele ‘torture porn’ subgenre, kwam Alexandre Aja in 2004 met Haute Tension , en leverde hiermee een instant cultklassieker af met een combinatie van ongekende suspense en compromisloos geweld. Met À l’Interieur van Alexandre Bustillo en Julien Maury uit 2007 werden de grenzen van het extreme opnieuw opgezocht om uiteindelijk te culmineren in de horror-sensatie van het vorige decennium, Martyrs , van Pascal Laugier. In 2007 is er echter nog een film uitgekomen die The Texas Chainsaw Massacre met Hostel lijkt te combineren; Xavier Gens’ Frontière(s) .
Frontière(s)
Wanneer er na de verkiezing van een extreemrechtse president rellen in Frankrijk uitbreken, proberen Alex, Toni, Farid, de zwangere Yasmine en haar jongere broer Sami met een buit naar Amsterdam te vluchten. Wanneer Sami door een kogel wordt getroffen moet de groep zich opsplitsen. Tom en Farid gaan richting Nederland. Bij de grens stoppen ze bij een bed & breakfast. Ze krijgen daar gratis onderdak en seks; er hangt een vreemde sfeer. Wanneer Yasmine en Alex eveneens aankomen, wordt de grauwe realiteit van deze bed & breakfast maar al te duidelijk en lijkt er geen ontsnapping meer mogelijk.
Wanneer er na de verkiezing van een extreemrechtse president rellen in Frankrijk uitbreken, proberen Alex, Toni, Farid, de zwangere Yasmine en haar jongere broer Sami met een buit naar Amsterdam te vluchten. Wanneer Sami door een kogel wordt getroffen moet de groep zich opsplitsen. Tom en Farid gaan richting Nederland. Bij de grens stoppen ze bij een bed & breakfast. Ze krijgen daar gratis onderdak en seks; er hangt een vreemde sfeer. Wanneer Yasmine en Alex eveneens aankomen, wordt de grauwe realiteit van deze bed & breakfast maar al te duidelijk en lijkt er geen ontsnapping meer mogelijk.
Een selectie van controversiële Franse cultfilms van vorig decennium.
Baise Moi, Virginie Despentes en Coralie (2000)
Irréversible, Gaspar Noé (2002)
Haute Tension, Alexandre Aja (2003)
Innocence, Lucile Hadzihalilovic (2004)
13 Tzameti, Géla Babluani (2005)
Ils, David Moreau en Xavier Palud (2006)
Frontière(s), Xavier Gens (2007)
À l’Interieur, Alexandre Bustillo en Julien Maury (2007)
Martyrs, Pascal Laugier (2008)
Baise Moi, Virginie Despentes en Coralie (2000)
Irréversible, Gaspar Noé (2002)
Haute Tension, Alexandre Aja (2003)
Innocence, Lucile Hadzihalilovic (2004)
13 Tzameti, Géla Babluani (2005)
Ils, David Moreau en Xavier Palud (2006)
Frontière(s), Xavier Gens (2007)
À l’Interieur, Alexandre Bustillo en Julien Maury (2007)
Martyrs, Pascal Laugier (2008)
French Extreme Wave
Haute Tension , Frontière(s) , À l’Interieur en Martyrs zijn allemaal films die de uiterste grenzen opzoeken van wat er op film getoond kan worden; dit is vooral grafisch, maar zeker ook op psychologisch vlak. De films van Gaspar Noé met Seul Contre Tous en Irréversible moeten ook zeker niet vergeten worden. De algemeen gangbare term ‘less is more’ lijkt niet altijd meer op te gaan, en vooral bij de extreme Franse films is het voornamelijk ‘more is more’. Dit wordt echter vaak met zo'n kracht gedaan dat dit in het voordeel werkt.
Haute Tension , Frontière(s) , À l’Interieur en Martyrs zijn allemaal films die de uiterste grenzen opzoeken van wat er op film getoond kan worden; dit is vooral grafisch, maar zeker ook op psychologisch vlak. De films van Gaspar Noé met Seul Contre Tous en Irréversible moeten ook zeker niet vergeten worden. De algemeen gangbare term ‘less is more’ lijkt niet altijd meer op te gaan, en vooral bij de extreme Franse films is het voornamelijk ‘more is more’. Dit wordt echter vaak met zo'n kracht gedaan dat dit in het voordeel werkt.
Vermakelijk geweld?
Hoewel de andere twee horror-toppers van Franse bodem, À l’Interieur en Martyrs , de grenzen van geweld nog verder opzoeken, is Frontière(s) zeker geen film voor mensen met zwakke magen. Alles in de film is grauw en gestoord. Het karakter van de film zorgt er wel voor dat er met vermakelijkheid naar gekeken kan worden. Waar de twee eerder genoemde film voor heel veel ophef zorgden, is Frontière(s) misschien een wat ‘veiliger’ film. Maar niet minder gewelddadig.
Hoewel de andere twee horror-toppers van Franse bodem, À l’Interieur en Martyrs , de grenzen van geweld nog verder opzoeken, is Frontière(s) zeker geen film voor mensen met zwakke magen. Alles in de film is grauw en gestoord. Het karakter van de film zorgt er wel voor dat er met vermakelijkheid naar gekeken kan worden. Waar de twee eerder genoemde film voor heel veel ophef zorgden, is Frontière(s) misschien een wat ‘veiliger’ film. Maar niet minder gewelddadig.
Door te beginnen met rellen die betrekking hebben op een nieuw verkozen president, probeert de film er nog een actueel tintje aan te geven, maar daar wordt verder niet echt veel meer mee gedaan. En het is ook niet echt van belang.
The French Chainsaw Massacre
Dat de makers goed naar The Texas Chainsaw Massacre hebben gekeken is duidelijk te zien. Een combinatie van rauwe atmosfeer, vreemde figuren, kannibalisme en andere bloederige taferelen. Een vergelijking met The Devil’s Rejects is ook zeker niet misplaatst, aangezien de film eenzelfde combinatie bevat van keihard actievol geweld en sadisme. De film is over de top, zonder echt over de top te gaan, in die zin dat het niet onbedoeld komisch wordt. De makers willen je meenemen naar een gebied waar alles mogelijk is en de grenzen van zichtbaar filmgeweld opzoeken.
The French Chainsaw Massacre
Dat de makers goed naar The Texas Chainsaw Massacre hebben gekeken is duidelijk te zien. Een combinatie van rauwe atmosfeer, vreemde figuren, kannibalisme en andere bloederige taferelen. Een vergelijking met The Devil’s Rejects is ook zeker niet misplaatst, aangezien de film eenzelfde combinatie bevat van keihard actievol geweld en sadisme. De film is over de top, zonder echt over de top te gaan, in die zin dat het niet onbedoeld komisch wordt. De makers willen je meenemen naar een gebied waar alles mogelijk is en de grenzen van zichtbaar filmgeweld opzoeken.
Xavier Gens
Dit alles wordt gebracht door schrijver en regisseur Xavier Gens, die met Frontière(s) zijn speelfilmdebuut aflevert. Hij toont hierin eenzelfde obsessie voor horror-klassiekers als landgenoot Alexandre Aja. Ook is er een constante vorm van suspense aanwezig, omdat hij de film om de zoveel tijd weet te verdraaien. Hierdoor komen we als kijker van het ene freakshow in de andere terecht, zonder dat het allemaal te voorspelbaar wordt.
Dit alles wordt gebracht door schrijver en regisseur Xavier Gens, die met Frontière(s) zijn speelfilmdebuut aflevert. Hij toont hierin eenzelfde obsessie voor horror-klassiekers als landgenoot Alexandre Aja. Ook is er een constante vorm van suspense aanwezig, omdat hij de film om de zoveel tijd weet te verdraaien. Hierdoor komen we als kijker van het ene freakshow in de andere terecht, zonder dat het allemaal te voorspelbaar wordt.
Net zoals de andere Europese regisseurs die na een erg succesvol horror-filmdebuut door Hollywood opgepikt worden om een, vaak minder geslaagde, remake van een horrorfilm te gaan regisseren, trof Gens hetzelfde lot. Echter, Gens hoefde het niet te doen met materiaal van een oude Amerikaanse horror-klassieker of een moderner Aziatisch horror-vertier, hij mocht een filmversie maken van de succesvolle computergame Hitman . De meningen over deze film zijn uiterst verdeeld, bij MovieSense kreeg deze film nog een plek in de top 10 van beste game verfilmingen .
De dvd bevat geen extra's.
Conclusie
Frontière(s) is een keiharde en sadistische horrorfilm die het Amerikaanse torture porn subgenre ver achter zich laat. We weten al lang dat Japan niet vies is van een portie sadistisch geweld, maar met films als deze, Haute Tension , À l’Interieur en Martyrs doet Frankrijk goed haar best om de horror-hoofdstad van de wereld te zijn. Frontière(s) bevat een goede balans tussen excessief geweld, totale vervreemding en uiterst zwarte humor. Mensen die genoeg hebben van de Amerikaanse horror-markt, Aziatische spookfilms of flauwe remakes; Frankrijk biedt hier de uitkomst en laat Frontière(s) de eerste aankoop van de week zijn!
Te koop vanaf 1 februari 2010.
Frontière(s) is een keiharde en sadistische horrorfilm die het Amerikaanse torture porn subgenre ver achter zich laat. We weten al lang dat Japan niet vies is van een portie sadistisch geweld, maar met films als deze, Haute Tension , À l’Interieur en Martyrs doet Frankrijk goed haar best om de horror-hoofdstad van de wereld te zijn. Frontière(s) bevat een goede balans tussen excessief geweld, totale vervreemding en uiterst zwarte humor. Mensen die genoeg hebben van de Amerikaanse horror-markt, Aziatische spookfilms of flauwe remakes; Frankrijk biedt hier de uitkomst en laat Frontière(s) de eerste aankoop van de week zijn!
Te koop vanaf 1 februari 2010.
