Gevangenen van de Grond

Gevangenen van de Grond laat de mensen zien die Finland bevolken en stopt dit geheel in het thema van de tango.

De openingsbeelden van Gevangenen van de Grond beginnen al lekker positief; Timo Partonen, die dokter medicijnen is, docent in psychiatrie, en werkt als onderzoeker bij het Instituut voor Volksgezondheid in Helsinki, doet al jarenlang onderzoek naar de invloed van het licht op de mens. De depressiviteit die na de lange, donkere winter in het voorjaar toeneemt vanwege de langere dagen kan leiden tot zelfmoord. Welkom in Finland! Wat er verder volgt is een intiem portret over Finnen en de tango.

Gevangenen van de Grond
Karaokebars, danszalen en de donkere Finse winter. Gevangenen van de Grond laat zien hoe Finnen de winter overleven door middel van een serie intieme portretten. Allen zijn ze bevangen door de dans des levens; de tango. Hoe is het gekomen dat deze Argentijnse muziek en dans helemaal naar het hoge noorden heeft weten te reizen?

A Finnish Delight
Stella van Voorst van Beest levert met Gevangenen van de Grond haar feature documentairedebuut af, die op het NFF van 2009 te zien was als slotfilm. Ze laat hiermee Finland van een kant zien die we zelden hebben gezien. Finland als koud winters land is geen geheim, maar dat de Finnen zo in de ban zijn van de tango is iets waar minder aandacht voor is. Stella laat op sterke wijze deze inwoners van hun meest melancholische kant zien. Ze laat beelden zien van kille karaokebars die aanvankelijk een soort van Lynchiaanse vervreemding tonen, maar door de diepere portretten die ze van de mensen maakt een andere lading meekrijgen.

Te midden van alle verhalen zorgt Stella ervoor dat ons oog ook geprikkeld wordt. Tijdens haar reis door het Finse landschap laat ze de camera prachtige beelden schieten. Beelden van met sneeuw bedekte wegen, donkere Finse straten en zonsondergang zorgen ervoor dat het geheel op een mooie manier met elkaar is verbonden.

Tango
Dat de tango zo diep geworteld zit bij de Finnen is iets waar ik voorheen geen weet van had. Stella laat met Gevangenen van de Grond de tango mooi als rode draad door haar documentaire lopen terwijl ze gesprekken met verschillende mensen heeft. Veel van deze gesprekken/portretten hebben een wat 'Jambers' gehalte, mensen die bijna aan de rand van de zelfkant van de maatschappij te verkeren. Toch wordt het geheel weinig sensationeel gebracht en blijft ze respect tonen voor de personen die ze portretteert. Het intieme karakter van de gesprekken zorgt ervoor dat Stella dicht op de huid van haar ‘spelers’ zit en er zo dialogen ontstaan die de diepere emoties tonen.

is een prachtige documentaire die Finland eens van een andere kant laat zien. Door de intieme portretten creëert Stella van Voorst van Beest een erg aanwezige en rake melancholische sfeer. De camera trekt langs aanvankelijk kille karaokebars en danszalen, die toch uiteindelijk een mooie kijk leveren hoe de Finnen de donkere winter doorstaan, dit allemaal in het teken van dans des levens.