La Belle Personne - dvd recensie

Liefde, romantiek en Parijs lijken in veel films mooi samen te gaan. La Belle Personne is een sobere vertelling over liefde, begeerte en machteloosheid.

Dat Parijs de hoofdstad van de liefde en romantiek is wisten we al. Toch kent Parijs ook zijn minder zoete kanten, waarin begeerte en depressie ook sterk verbonden zijn.

La Belle Personne
De 16-jarige Junie (Léa Seydoux ) verandert halverwege het jaar van middelbare school, vanwege de dood van haar moeder. Ze zit in dezelfde klas als haar neef Mathias, die haar aan zijn vrienden voorstelt. Junie blijkt erg populair en iedereen wil met haar uitgaan. Ze kiest zelf voor de meest rustige jongen, Otto (Grégoire Leprince-Ringuet). Niet lang daarna komt ze haar grote liefde tegen, Nemours (Louis Garrel), haar Italiaanse leraar. Er kan echter geen echte relatie tussen hen ontstaan. Junie weigert dan om nog enige gevoelens voor hem toe te laten en gaat volledig op de depressieve toer, aangezien geluk toch maar een illusie is. Wanneer er ook nog een geheime brief opduikt, is dit het begin van een groot drama.

Wat houden filmmakers toch veel van Parijs; klassiekers als Bernardo Bertolucci’s en Jean-Pierre Jeunet’s tot meer recente films als Richard Linklater’s , Julie Delpy’s en vooral het compilatieproject gebruiken de stad der liefde deels als romantisch middelpunt. laat Parijs in een meer grauw daglicht zien, waarin het niet alleen maar gaat over verliefde stelletjes die de dag doorbrengen met het uitspreken van rake one-liners en mooi kunnen filosoferen over het leven.

Foncé et gothique
La Belle Personne valt vooral op door de erg minimalistische en sobere stijl. Hoewel de film in deze tijd speelt, heeft het geheel ook iets weg van een gotische horrorfilm. De in grauwe kleuren gedrenkte cinematografie heeft soms haast iets weg van één van Jean Rollin’s vampierfil Sterker nog, breng bij de acteurs wat hoektanden aan en we zitten bijna in een gotische romance als Bram Stoker’s Dracula . De film is uiteraard ver verwijderd van een dergelijke horrorfilm; de sféér van de film heeft toch een aardig Euro-horror gehalte.

Chanson
Richting het einde van de film lijken we plotseling in Magnolia -achtige sferen te belanden wanneer één van de personages ineens gaat zingen. Het chanson ‘Comme la pluie’ wordt op een toepasselijke wijze gebruikt om de emotionele situatie van de personages neer te zetten. Net zoals Aimee Mann’s nummer ‘Wise Up’ zo mooi werd ingezet en door de cast werd gezongen in Paul Anderson’s film, werkt dit hier even sterk.

Cercle d'amoureux
De hoofdrolspelers zetten een voortreffelijke prestatie neer. Junie is het object van affectie en Léa Seydoux zet haar op een intrigerende manier neer waardoor ze een bijna mystieke kwaliteit krijgt. Ze timmert goed aan de weg en is momenteel nog te bewonderen in Tarantino’s Inglourious Basterds . Louis Garrel mag voor de vierde keer opduiken in een film van Honoré en zet tevens zijn personage erg sterk neer. Garrel is bij het ‘grote’ publiek vooral bekend uit de Bertolucci film The Dreamers , waarin hij waarin hij naast Michael Pitt ( Funny Games U.S. ) te zien is.

Paris noir
La Belle Personne is Honoré’s zesde film. De beeldtaal van Honoré is subtiel en zelfs wat afstandelijk. De film doet hier en daar wat denken aan het werk van de Poolse cineast Krzysztof Kieslowski. Het camerawerk van Laurent Brunet sluit hier ontzettend mooi op aan. Zijn in grauwe kleuren gedrenkt Parijs sluit naadloos aan bij de innerlijke emoties van de personages. Al het minimalisme en deprimerende sfeer zou haast verkeerd gezien kunnen worden als nihilistische oppervlakkigheid. De film is echt totaal in balans en heeft ook niet veel woorden en opgefokte cameravoering nodig. La Belle Personne laat zich meer zien als een liefdesgedicht, zij het wel van een donkere en trieste soort.

Extra’s
Deze dvd bevat enkel wat trailers.

is een film die wat tijd nodig heeft om op je in te werken, en misschien wel een tweede kijkbeurt vereist. De acteurs zetten hun rollen voortreffelijk neer en de regie is inspirerend te noemen. Ondanks dat de film een grauwe toon heeft en thema’s als depressies en ongrijpbare liefde het scenario bevolken, doet niet al te zwaar aan. Een sterke film die Parijs als een meer donkere plaats laat zien waar liefde en machteloosheid dicht bij elkaar liggen.