2:22 - dvd recensie

Vier criminelen plegen een op het oog makkelijke kraak in een hotel. Maar…verrassing! Het gaat niet zoals gepland en de klus stevent af op een niet geheel schadevrije ontknoping.

Lastige gasten
Het verhaal is simpel. Vier criminelen nemen ’s nachts een hotel over en kraken de kluisjes van welgestelde gasten. Als de gasten niet allemaal rustig op hun kamer blijven, wordt de klus gecompliceerder en neemt de onderlinge wrijving toe. Een van de aanwezige slachtoffers is geen mak lammetje en daar komen de vier na de bewuste avond al snel achter.

Rijtje Oceans Eleven, Reservoir Dogs, Heat en 2:22?
De meest interessante films over een groep misdadigers kiezen duidelijk een richting. Dat hoeft niet altijd te betekenen dat je sympathie krijgt voor de hoofdrolspelers. Dat is nog wel de succesfactor van Oceans Eleven en volgende delen. Wie wil nou geen casino beroven met een groep gevatte (figuurlijk) en intelligente profi’s? Heat geeft al een rauwer beeld van de onderwereld, maar nog steeds leef je mee met DeNiro en zijn twijfel tussen laatste opdracht en nieuwe liefde. In Reservoir Dogs roept Tarantino misschien niet al te veel genegenheid op voor de vloekende en moordende mr. Pink, mr. Blonde, mr. White en mr. Orange, maar de onzinnige gesprekken en dat expliciete vloeken en moorden is nou precies wat de film verheft boven de B-garnituur.

Dat aparte, onderscheidende vermogen ontbreekt vrijwel volledig bij 2:22 . De film heeft een rauwe uitstraling. En dat is de beste keuze van de makers. Helaas blijft het daar grotendeels bij. Dat rauwe komt, naast de winterse en grijze omgeving, ook door de locaties. Behalve het eenvoudige hotel toont 2:22 weinig glamour in de onderwereld. De ene crimineel verdient geld voor z’n gezinnetje, de ander heeft alleen contact met mede-bendeleden en de reclasseringsambtenaar. Daarnaast leveren de klussen ook geen astronomische bedragen op. Kortom; geen Casino of Scarface taferelen. Ondanks dat je de randfiguren een klein beetje leert kennen, gaan de karakters niet leven. Het blijft allemaal behoorlijk mat.

Executive Decision déjà vu
Val Kilmer heeft een rol in 2:22 . Z’n ene film is de andere niet, maar voor mij toch wel een reden om te kijken. Kent u Executive Decision nog? Actieheld Steven Seagal valt daarin al na enkele minuten z’n dood tegemoet. Fijn voor de fans (ja, die schijnen er te zijn). Kilmer komt, ondanks de prominente vermelding van naam en hoofd op de dvd, niet meer dan anderhalve minuut in beeld. Hij speelt een minimale bijrol, al spreekt de Nederlandse hoestekst over een hoofdrol. Goedkope truc van de filmmaatschappij? Waarschijnlijk wel. Ik kan geen andere reden bedenken waarom hij zo nadrukkelijk aan de film wordt verbonden. Dat hij zijn naam leent voor dit nietszeggende rolletje als verwarde diamantbewerker zal wel iets met zijn vermeende belastingschuld te maken hebben. Jammer.

Voor de eervolle vermelding ‘hoofdrol’ hoefde men blijkbaar niet veel te doen in dit project. Ook Gabriel Byrne ( The Usual Suspects ) mag die titel dragen terwijl ook hij een kleine rol als politieman speelt. Misschien niet erg belangrijk. Maar sympathiek is het niet. Mede doordat 2:22 Kilmer en Byrne best had kunnen gebruiken.

De echte hoofdrolspelers dan…
De acteurs die met recht hoofdrolspelers genoemd mogen worden, brengen te weinig en krijgen ook geen hulp van het vlakke verhaal. Gully (Mick Rossi) is de leider van de mannen. Hij treedt in de voetsporen van z’n vader. Verdere voorgeschiedenis blijft onbekend. Waarschijnlijk een verhaallijntje om de oudere acteur Robert Miano als familievriend in de bende te kunnen introduceren. Miano heeft wel wat weg van Dennis Hopper. Ook al speelt hij niet slecht, hij heeft die eer vooral te danken aan z’n ringbaardje. Crimineel Finn (Aaron Gallagher) blijft je wel even bij. Eigenlijk alleen omdat hij nogal bruut afrekent met de hond van z’n kinderen. Verder kon ik de heren op weinig emoties betrappen. Alsof de afloop eigenlijk niet zo belangrijk was.

Extra's
Deze dvd bevat geen extra's

Conclusie
Het geheel ontbeert echte spanning en onverwachte gebeurtenissen. Te weinig actie voor het predicaat actiefilm, te weinig verwikkelingen voor het thema misdaad. Geen risico, geen uitschieters naar boven of beneden, geen ramp, maar ook geen film die beklijft.