Het begin en eind van een prille relatie.
De Parijse Marie (Juliette Binoche) wordt wakker als 40 jarige vrouw. Op zich niets geks, ware het niet dat het laatste wat ze zich herinnert haar 26ste verjaardag is. Naast een wat oudere huid zit ze nu ook opgezadeld met een man, een zoontje en een topfunctie in het bedrijfsleven. En tot haar grote schrik loopt de relatie met haar man Paul (Mathieu Kassovitz), die 15 jaar eerder begon, nu bijna ten einde.
Onzeker
Wat de debuterend regisseuse Sylvie Testud ons na de ontdekking voorschotelt, is een onzekere en ongebalanceerde filmbrei. In plaats van rationeel na te denken en haar omgeving om hulp te vragen, pretendeert Marie alles nog te weten. Dit leidt tot allerlei ongemakkelijke, quasi-humoristische situaties. Marie’s verbaasde reactie over het ‘plotselinge’ rookverbod in de horeca en de komst van de euro zijn geestige vondsten, maar helaas veel te losstaand om de film te dragen of richting te geven. Gênant is het zeker te noemen, maar wel om totaal verkeerde redenen. Het is allemaal niet absurd genoeg om bijzonder grappig te zijn en te oppervlakkig om zichzelf echt dramatisch te noemen. Iets wat hier aan bijdraagt is dat er totaal geen brug wordt geslagen tussen het heden en het verleden. Voordat we überhaupt Marie’s naam hebben kunnen onthouden, zijn de 15 jaar voorbij en moeten we het allemaal heel erg voor haar vinden. In de verstreken tijd is Marie blijkbaar een verbitterd persoon geworden. Een aanwijsbare verklaring is hier niet voor, wat er voor zorgt dat je je totaal niet in haar verandering kan verplaatsen. Hoe de tijdssprong zich uiteindelijk tot het verhaal of een overkoepelend thema verhoudt, wordt nooit duidelijk.
Onbenutte capaciteit
Testud –die van huis uit zelf actrice is- beschikt met Binoche en Kassovitz over twee geweldige Franse acteurs, maar weet dit op geen enkele manier te benutten. Binoche speelt in plaats van een 26-jarige ziel in een 40-jarig lichaam, eerder een kind van 15. Haar tegenspeler lijkt het eerste uur alleen de regieaanwijzing ‘negeer Marie’ op te volgen. De afstand tussen acteurs is minstens net zo groot als die tussen film en toeschouwer. Verder zit de film, op ambachtelijk gebied, goed in elkaar. Helaas is er qua vormgeving of sfeer niets wat het verhaal versterkt.
Extra’s:
Ondanks de weinig interessante film is demaking ofde moeite waard; mits je Frans verstaat. De extra's zijn namelijk niet voorzien van ondertitels. De interviews met Binoche en Kassovitz zijn goed bedoeld, maar laten doorschemeren dat ook zij niet helemaal weten waar ze mee bezig zijn. De making of toont veel passie maar laat pijnlijk zien dat Testud niet precies weet wat ze met de film wilt. Uitgebreid genoeg om een inzicht te krijgen van het proces van de film, is het in elk geval wel.
Conclusie
Of de film nu bedoeld is als romcom, drama of een geslaagde middenweg, wordt nooit geheel duidelijk, maar een succes is het zeker niet. Testud heeft geprobeerd een film voor een breed publiek te maken maar slaat de plank zodanig mis dat het een film is die bijna niemand zal bijblijven. Een flauw tussendoortje.
Te koop vanaf 17 juli 2012.
