The Broken - dvd recensie

Zoals we inmiddels al vaker hebben kunnen aanschouwen met films als Mirrors ; spiegels zijn doorgangen naar een parallelle wereld, waarin de duistere kant van de realiteit naar voren komt.

Regisseur en schrijver van The Broken , Sean Ellis, zette zichzelf in 2004 goed neer met zijn short Cashback , een komisch drama dat voor een Oscar genomineerd werd voor Beste Korte Film. In 2006 heeft hij deze bewerkt tot speelfilmlengte wat tevens zijn speelfilmdebuut vormde. Vorig jaar kwam hij met een nieuwe film, The Broken .

The Broken
Gina (Lena Headey) werkt als arts in een ziekenhuis in Londen. Wanneer ze op een dag door een drukke straat loopt, lijkt het erop dat ze zichzelf in een auto voorbij ziet rijden. Grote nieuwsgierigheid komt bij Gina naar boven en ze besluit haar ‘dubbelgangster’ te volgen. Wanneer Gina in een appartement terecht komt, neemt de film een drastische wending.

Sean Ellis
Cashback liet zich zien als een vreemde alternatieve komedie, waarin Ellis speelde met tijd en dromen. Met The Broken gaat hij een totaal andere kant op, en krijgen we een mysterieuze Shyamalan-achtige horrorthriller voorgeschoteld, met hier en daar wat Lynch-invloeden en een groot Invasion of the Bodysnatchers gehalte. Hij schreef ook weer zelf het scenario, waardoor hij wel een grote persoonlijke stempel op zijn films drukt.

Op het Sitges - Catalonian International Film Festival won de film de prijs voor beste cinematografie en kreeg Ellis een nominatie voor beste film. Visueel is de film zeker een pareltje. Unheimische topshots over Londen en lege grauwe straten. Het is misschien wat cliché voor een dergelijke film, maar Ellis heeft zeker gevoel voor beeld en compositie. Ellis weet op erg Hitchcockiaanse wijze spanning op te bouwen en een dreigende suggestie te wekken.

Mirrors
Spiegels als onderwerp in een horrorfilm is niet het meest originele gegeven. In het begin van de jaren negentig was er de vrij matige b-film Mirror Mirror , waar Karen Black en haar gothic dochter het aan de stok krijgen met een demonische spiegel. Vorig jaar was er nog de grote, en vrij onnodige, Amerikaanse remake van de Koreaanse griezelfilm Into the Mirror ( Geoul Sokeuro , in 2003), omgedoopt tot Mirrors .

Ellis zorgt met The Broken voor een redelijk authentiek verhaal en dit keer is het gelukkig geen remake van dergelijk materiaal. Hoewel Ellis de elementen op een wat originelere manier weet te combineren, heeft hij, net als Shyamalan, goed naar de ‘master of suspense’ gekeken. Ellis maakt zichzelf een meester in suggestie en manipulatie van het publiek. Tevens heeft de film ook een pakkende ‘final twist’, die de interpretatie van de film in een ander daglicht zou moeten zetten. De wat gevorderde kijker zal dit misschien wat eerder zien aankomen, maar het is een interessante conclusie. Waar de film een grote fout begaat, is dat deze om de twist te lijkt zijn heen gebouwd. Hoewel de film erin geslaagd is een griezelige sfeer neer te zetten, heeft de film eigenlijk vrij weinig om het lijf.

Tevens teert de film wel erg op herhalende shots en scènes. Eén van de belangrijkere scènes omvat een auto-ongeluk waar Gina bij betrokken raakt. Nadat ze uit het ziekenhuis ontslagen wordt denkt ze nog regelmatig terug aan dit moment. We krijgen dit als kijker ook keer op keer te zien met Antonioni-achtige precisie. Dat hier uiteindelijk niet zo heel veel mee gedaan wordt is erg zonde. Tevens zit de film vol grauwe topshots die over Londen zweven. De straten doen erg leeg aan en krijgt een aardig 28 Days Later gehalte. De shots zijn soms wat te identiek waardoor ze soms als een wat goedkoop herhalingstrucje overkomten.

Invasion of the Body Snatchers?
Het andere vaatje waar Ellis met groot plezier uit tapt, is Invasion of the Body Snatchers . Nu is het geen complete rip-off van dat gegeven, zoals het karige The Invasion uit 2007. Wel gebruikt hij hetzelfde uitgangspunt van döppelgangers dat Jack Finney’s verhaal zo succesvol maakte. Ditmaal komen deze dubbelgangers voort uit de spiegel, en vermoorden ze de ‘originelen’ in deze wereld. Ook wordt het verhaal een stuk compacter en persoonlijker gemaakt door de film vooral rondom Gina te verhalen. Nadat ze betrokken raakt bij het auto-ongeluk denkt ze dat sommige mensen om haar heen, vrienden en kennissen, vervangen worden door gelijkuitziende versies, maar dan met totaal andere emoties. Dit wordt door Dr. Robert Zachman (Ulrich Thomsen) uitgelegd als het syndroom van Capgras, een zeldzaam syndroom waarin de persoon in kwestie denkt dat een dierbare vervangen is door een bedreiger die op hem lijkt. Dus komen we weer terug bij Invasion of the Body Snatchers .

Het lijkt er ook op dat Ellis teveel met zijn film wil doen. Enerzijds een persoonlijk verhaal over de psyche van de mens, anderzijds een apocalyptisch en existentieel Invasion of the Body Snatchers scenario. Subjectieve beelden vanuit Gina’s karakter gaan samen met meer objectief gefilmde scènes. Uiteindelijk komt dit over als een wat onsamenhangend geheel. Het mysterie van de film houdt je wel de hele rit aan de buis gekluisterd, maar wanneer de film haar laatste wending laat zien, lijkt alles wat ervoor is gebeurt vrij onlogisch.

Verder wordt in de film erg goed gebruik gemaakt van een vaak minimale soundtrack en suggestieve sounddesign. Hierdoor wordt de spanning soms tot extreme hoogten gerekt.

Lena Headey
De film gaat voornamelijk over Gina en is Lena Headey ( 300 ) dus het middelpunt van de film. Ondanks dat ze goed werk verricht met haar innerlijke emoties, is de grotere diepgang van de karakters in de film ver te zoeken. Alles blijft een beetje aan de oppervlakte. Hierdoor is het wat moeilijk om volledig met haar personage mee te leven. Dit ligt dan met name aan het script en niet aan Headey.

Richard Jenkins en Ulrich Thomsen
Opvallend is dat er nog twee acteurs in de film zitten die ik niet had verwacht. De Amerikaanse karakteracteur Richard Jenkins, die in 2007 nog genomineerd werd voor het fantastische The Visitor , en de Deense acteur Ulrich Thomsen die vooral bekend is uit Festen en Adam’s Apples . Jenkins zet op zijn bekende, wat trage wijze de vader van Gina neer. Thomsen komt over als een wat mysterieuze dokter.

Conclusie
The Broken is een geslaagde griezelthriller met een hoog suspense gehalte. De film is enerzijds een Shyamalan-achtige Hitchcock vertelling met hier en daar wat Lynch-invloeden, anderzijds is het een soort Invasion of the Body Snatchers film. Tevens heeft de film een aardige twist, maar hierdoor wordt alles wat ervoor kwam wel overhoop gegooid. Het lijkt of regisseur Ellis deze twist belangrijker vindt dan een geloofwaardig geheel. Ellis is zeker iemand die we in de gaten moeten houden. Met Cashback en The Broken heeft hij twee compleet andere films afgeleverd, die net anders zijn dan de standaard genreformules.

Extra’s
De dvd bevat alleen de trailer van de film.