Na een reeks aan films waar over het algemeen de opmerkelijke stem en uiterlijk van Scarlett Johansson de show stelen, verschijnt ze nu in een film als een doorsnee net afgestuurd meisje die erachter probeert te komen wie ze nu werkelijk is.
Een antropoloog in de Upper East Side.
Het begint allemaal op de diploma-uitreiking. Annie Braddock (Scarlett Johansson), is afgestudeerd antropologe en heeft de dag erna een sollicitatie bij een groot economisch bedrijf, waar ze erachter komt dat ze eigenlijk geen idee heeft waarom ze deze baan wilt en heengeslagen zoekt ze haar heil in Central Park.
Een jongetje struint argeloos op haar af en Annie’s hart is gestolen. Als ze dan ook nog te horen krijgt dat het jongetje dringend een nieuwe nanny nodig heeft is het voor Annie helemaal duidelijk. Vol overgave stort ze zich in de wereld van de nanny’s van de Upper East Side. Het is echter allemaal niet zo makkelijk als ze aanvankelijk dacht. Kleine jongetjes hechten zich namelijk iets te snel aan nanny’s en niet meer aan hun eigen moeders. Vaders kunnen zich af en toe niet beheersen in het bijzijn van de nanny en het continu als een stuk vuil behandelt worden, begint Annie op een gegeven moment toch parten te spelen. Na een ietwat nare tweede helft vindt iedereen toch zijn plaats in de wereld en komt alles weer goed.
Een eigen stijl...
In eerste instantie is Annie antropologe en dit is af en toe terug te zien in de vormgeving van de film. Annie’s gehele avontuur als nanny wordt als een soort van antropologisch onderzoek neergezet, waarin alle meespelende karakters een schuilnaam krijgen. Aan het eind van haar onderzoek komt Annie erachter dat het niet mogelijk is samen te leven en buiten deze groep te blijven bestaan. Je wordt er altijd een deel van. Ook een antropologische waarneming. Een ander opvallend aspect van de film zijn de duidelijk verwijzingen naar oppernnanny Mary Poppins. De paraplu’s vliegen je af en toe op de oren.
Knelpunt
Aan de ene kant zijn deze twee aspecten van de film leuk gevonden. Het zorgt ervoor dat de film net iets minder standaard is. Het probleem zit hem echter ook niet in de stijl. Het zit hem in de rest van de film. Ten eerste de karakters. Scarlett Johansson overtuigd niet als muurbloempje die zich door een vrouw die twee keer ouder is als zij, op de huid laat zitten. De andere karakters worden plat neergezet en dit is deels te danken aan het feit dat je nooit hun naam weet en ze alleen sporadisch opduiken.
Het tweede grote knelpunt van de film is het verhaal. Een meisje die nanny wordt en eigenlijk veel leuker is dan de moeder van het kind. Uiteindelijk komt het wel weer goed, maar je zit het grootste gedeelte van de film te kijken naar een verhaal dat eigenlijk op geen enkele manier komisch kan zijn.
Extra’s: 
De dvd bevat geen extra's.
Conclusie
Een luchtige komedie met Scarlett Johansen in de hoofdrol. Een interessante combinatie was de eerste gedachte. Helaas, de komedie bleek niet luchtig te zijn, verre van dat. En Scarlett Johansen lijkt zich ook totaal niet thuis te voelen in haar rol als nanny Annie Braddock. Om de film minder doorsnee te maken is er nog een poging gedaan wat opvallende elementen toe te voegen, maar als je echt heel erg graag een film over nanny’s wil kijken is het toch aan te raden gewoon Mary Poppins nog eens uit de kast te trekken, af te stoffen en in je videorecorder te stoppen.
Te koop vanaf 22 januari 2009.
