IDFA 2010: Addicted in Afghanistan

Addicted in Afghanistan geeft hoop terwijl deze tegelijkertijd snel vervliegt.

Heroïne (C₂₁H₂₃NO₅ diacetylmorfine) is een kleurloos, geurloos, bitter smakend opiaat, bereid uit morfine, meestal voorkomend in de vorm van wit poeder of bruine, stugge, kristallen. Straatheroïne is vaak onzuiver en al dan niet opzettelijk vermengd met vulstoffen zoals melksuiker.

Verandering
Afghanistan telt een miljoen verslaafden, zo ook de tieners Jabar en Zahir uit Kabul. Zahir kreeg op zijn achtste voor het eerst drugs van zijn verslaafde moeder. Hun levens bestaan uit aluminiumfolie, sigaretten, en heroïne. Maar wie is de schuldige voor deze misère in een evenzeer verscheurd land? Zijn het de Amerikanen, zoals Jabar en Zahir zeggen, die de drugs naar hen hebben gebracht? Of zijn het de Taliban, zoals hun moeder beweert? Jawed Taiman mengt zich echter niet in deze discussie, maar stelt bovenal de ervaring centraal. Een hit nemen voor Jabar en Zahir is voor een niet gebruiker zoals een goed stuk fruit je op de been houdt en vitamines geeft. Voor deze kinderen heeft heroïne echter een verwoestende werking op de geest, het lichaam, en de emotie. Terloops bezoeken Jabar en Zahir een afkickkliniek waar zij na slechts acht dagen 'ontsnappen'. De vraag of ze clean zullen blijven, is natuurlijk ondergeschikt aan de door Taiman aan de kaak gestelde problematiek. Is hij dan ook in staat de levens van hen te veranderen?

Schrijnend
Addicted in Afghanistan is vooral een schrijnende weergave van de ondergang die drugs mogelijk maakt. Eén scène typeert de misère. Een close up van een voet. Een zwelling. Oppervlakkige schaafwonden. Tenen doordrenkt van vuil. Een close up van aluminiumfolie met daarin de langzaamaan wegsmeltende heroïne. Voorovergebogen, bungelt Jabar, door de knieën gezakt, de armen samengedrukt, met zijn hoofd op en neer in een teil. Het is vroeg in de morgen. De heroïne glijdt door zijn lichaam.

Conclusie
Addicted in Afghanistan vertelt eigenlijk maar één verhaal, en dat is dat van de duivelse drugs. Het is zoals Olivers Stone het zei toen hij in Parijs in het begin van de jaren tachtig van zijn cocaïneverslaving af wilde komen: "I've never had such a bad experience as to being on fucking cocaïne".

Voorstellingen tijdens het IDFA 2010:

22 november - 18.30, Pathé Tuschinski