IFFR 2010: Agua Fria de Mar - recensie

Contemplatief Costa Ricaanse debuutfilm.

In een land waar in de laatste 100 jaar slechts een film of 10 zijn gemaakt, is het al een prestatie om een volledige speelfilm op 35 mm te maken. Het is de film Agua Fria de Mar , gemaakt in Costa Rica door Paz Fabrega. De film dingt mee in de Tijger competitie en is de debuutfilm van de Costa Ricaanse regisseuse.

Ingenieus script
Tijdens de nieuwjaarsvakantie vinden Mariana en Rodrigo aan de kust waar ze een stuk land proberen te verkopen, een jong meisje. Het meisje vertelt dat ze van huis is weggelopen en dat ze een wees is. Als Mariana en Rodrigo op dezelfde plek overnachten, komen ze er de volgende ochtend achter dat het meisje alweer verdwenen is. Het script van Agua Fria de Mar zit op ingenieuze wijze in elkaar; zo gebruikt Paz het jonge meisje om de interne conflicten van Mariana duidelijk te maken. Mariana is diep ongelukkig in haar leven en huwelijk, maar dit is een taboe in de middenklasse. Het zijn thema's die aan het werk van Michelangelo Antonioni's films uit de jaren '60 doen denken. Een filmmaker waarmee Paz waarschijnlijk wel bekend is.

Non-professionals
De acteurs in Agua Fria de Mar zijn allemaal non-professionals. Het meisje werd gewoon uit een klas gepikt door Fabrega, en de actrice die Mariana speelt is een microbiologe. De familie's zijn allemaal echt familie van het meisje; zo wordt de vader gespeeld door haar oom. Het levert goede naturalistische acteerprestaties op die erg overtuigend zijn. Toch is de meest dominante factor van de film wel de paradijselijke locatie. Die levert uiteraard prachtige beelden op, maar Fabrega misbruikt de locatie niet om de film slechts exotisch over te laten komen. Ze blijft dicht met de camera op haar hoofdpersonages en laat zien dat het ook z'n nadelen heeft om in zo'n oogverblindend mooi land te wonen.

is een goed debuut, helemaal als je je bedenkt hoe moeilijk het geweest moet zijn om in een land als Costa Rica een volledige speelfilm op 35 mm te schieten. Het script van Fabrega zit knap in elkaar en ook de onervaren cast speelt sterk. Het is echter de benadering van de thematiek die al zo vaak is verfilmd. Zo onderzocht Antonioni in de jaren '60 al dezelfde onderwerpen, en is het niet ondenkbaar dat Fabrega hierdoor is beïnvloed. Toch zal wel een kans hebben op een van de drie Tijger Awards, hoewel de concurrentie dit jaar behoorlijk sterk is.