IFFR 2010: Mother - recensie

Moederliefde tot het uiterste gedreven in deze nieuwe thriller van The Host regisseur Bong Joon-ho.

Mother is de nieuwste film van regisseur Bong Joon-ho die in 2003 doorbrak met Memories of Murder en ook zijn volgende film, The Host , was een groot succes. Evenals The Host doet ook Mother het goed in Zuid-Korea. Maar Mother is, in tegenstelling tot The Host , zeker geen film over een monster. Althans niet zoals je misschien verwacht.

De film vertelt over een alleenstaande moeder, vertolkt door actrice Kim Hye-Ja, die samen met haar zoon Yoon Do-joon (Bin Won) woont. Wanneer er een jongedame uit de buurt vermoord wordt, is Yoon Do-joon onmiddellijk een verdachte en na een twijfelachtige ondervraging ondertekent hij een document waarin staat dat hij bekent het meisje te hebben vermoord. Zijn moeder haast zich zo snel mogelijk naar het politiebureau en vraagt haar zoon waarom hij heeft verklaard dat hij de dader is en of hij het echt heeft gedaan. ‘Nee, natuurlijk heb ik het niet gedaan’, verteld Yoon aan zijn moeder. Waarom heeft hij dan verklaard dat hij schuldig is? Omdat Yoon Do-joon zwak begaafd is en zich tevens nogal makkelijk laat overtuigen door anderen.

Moederliefde
Yoon’s moeder laat het uiteraard niet bij haar zoon z’n veroordeling zitten en wat volgt is een spannende thriller. Ze gaat wanhopig op zoek naar de echte dader en komt steeds meer te weten over wie het meisje werkelijk heeft vermoord. Naar mate ze meer te weten komt over de dader, wordt het ook zichtbaarder dat Yoon’s moeder langzaam haar controle verliest. Haar zoon is, naast haar kleine kruidenierswinkeltje, het enige echt kostbare wat ze heeft en ze hebben dan ook een erg hechte band met elkaar, af en toe tot het dubieuze aan toe. Zo slapen ze samen in één bed en zijn er door de film heen verwijzingen dat hun relatie niet helemaal normaal is.

Whodunnit
Op het eerste gezicht lijkt Mother een whodunnit, maar het is meer dan dat. Want de film draait niet alleen om het oplossen van een moord, ook al is dat wel degelijk de rode draad in de film. Nee, de film draait vooral om de wanhoop van een moeder die haar zoon terug wilt. Actrice Kim Hye-Ja speelt deze rol fantastisch en de film was mede door haar prestaties zeer populair in Zuid-Korea. Door de film heen gaat Yoon’s moeder steeds verder om de moordenaar te vinden tot het moment dat je jezelf afvraagt of ze misschien te ver gaat.

Zo is er een scène waar ze bij een vriend van haar zoon inbreekt, omdat ze gelooft dat hij misschien iets met de moord te maken heeft. Ze onderzoekt zijn kamer en doet zelfs plastic handschoenen aan om geen vingerafdrukken achter te laten op vermeend bewijsmateriaal. Op momenten als deze is de spanning te snijden en wil je het liefst dat ze zo snel mogelijk vertrekt voordat iemand haar ziet. Tegelijkertijd deel je haar hulpeloosheid omdat zij de enige persoon is die het voor haar zoon opneemt.

Vakman
Het klinkt misschien gek, maar deze Zuid-Koreaanse film deed mij af en toe aan suspense meester Alfred Hitchcock zijn werk denken. Van begin tot eind draagt Mother een zekere spanning met zich mee en bekruipt je het gevoel dat er iets is wat niet helemaal klopt, zoals bijvoorbeeld in Psycho het geval is. De montage van de film draagt hier ook aan bij en de muziek, die uitstekend bij de film past, lijkt hier en daar op muziek uit Hitchcock's fil Bong Joon-ho demonstreert wederom dat hij een zeer bekwaam en, zeker voor zijn leeftijd (hij is pas 40), ervaren regisseur is.

Conclusie
Mother is een onconventionele thriller die meer probeert te zijn dan alleen een whodunnit. Dit is voor het grootste gedeelte gelukt. Kim Hye-Ja vertolkt op uitstekende wijze de wanhopige moeder die haar zoon z’n onschuld wilt bewijzen en ook de acteerprestaties van de andere acteurs zijn zeer geslaagd. De film is ook veel meer gelaagd dan je zou verwachten, zo gelaagd dat jammer genoeg niet alles uitgediept wordt. Dat is een klein gemis, maar met een running time van 128 minuten is de film al aan de lange kant. Zeker is dat Bong Joon-ho weer een zeer geslaagde film heeft gemaakt die je van begin tot eind in spanning zal laten zitten en meeleven met Yoon Do-joon en zijn moeder… alhoewel, tot het eind?