Een intieme zwart-wit studie van de Franse actrice en zangeres Jeanne Balibar.
Het Creatieve Proces
Het is moeilijk te zeggen wat Ne Change Rien precies is. Als je Jeanne Balibar in een studio bezig ziet met de opnames van een studioalbum, en later op het podium ziet staan, zou je in eerste instantie een backstagedocumentaire of concertfilm zeggen. Toch is Ne Change Rien geen van beide. De film volgt namelijk geen enkel optreden en geeft ook weinig informatie over de details, zoals waar een optreden of repetitie plaats vindt. Zo kan er tussen verschillende optredens best een jaar tijdverschil zitten. Bovendien is deze informatie voor maker Costa niet van belang, hij wil dat we als kijker slechts registreren waar het hem om gaat; het creatieve proces.
Het is moeilijk te zeggen wat Ne Change Rien precies is. Als je Jeanne Balibar in een studio bezig ziet met de opnames van een studioalbum, en later op het podium ziet staan, zou je in eerste instantie een backstagedocumentaire of concertfilm zeggen. Toch is Ne Change Rien geen van beide. De film volgt namelijk geen enkel optreden en geeft ook weinig informatie over de details, zoals waar een optreden of repetitie plaats vindt. Zo kan er tussen verschillende optredens best een jaar tijdverschil zitten. Bovendien is deze informatie voor maker Costa niet van belang, hij wil dat we als kijker slechts registreren waar het hem om gaat; het creatieve proces.
Philippe Morel
Het project is ontstaan uit een vriendschap tussen Costa, Balibar en de inmiddels overleden studio-technicus Philippe Morel, aan wie de film opgedragen is. Ne Change Rien werd opgenomen over een periode van een aantal jaren, terwijl Balibar met haar band door Europa en Azië optrad en materiaal instudeerde voor hun tweede studioalbum, Slalom Dame. Costa hanteert zelf de camera, wat mooie zwart-wit beelden oplevert, vaak met minimale belichting. De montage is eerder associatief dan dat er een duidelijke structuur in zit, het is niet het geheel dat telt, het gaat om het moment zelf bij Ne Change Rien , de voelbare intensiteit van Balibar, met of zonder band, tijdens haar verschillende optredens.
Het project is ontstaan uit een vriendschap tussen Costa, Balibar en de inmiddels overleden studio-technicus Philippe Morel, aan wie de film opgedragen is. Ne Change Rien werd opgenomen over een periode van een aantal jaren, terwijl Balibar met haar band door Europa en Azië optrad en materiaal instudeerde voor hun tweede studioalbum, Slalom Dame. Costa hanteert zelf de camera, wat mooie zwart-wit beelden oplevert, vaak met minimale belichting. De montage is eerder associatief dan dat er een duidelijke structuur in zit, het is niet het geheel dat telt, het gaat om het moment zelf bij Ne Change Rien , de voelbare intensiteit van Balibar, met of zonder band, tijdens haar verschillende optredens.
Pedro Costa
Pedro Costa staat niet bekend als maker van toegankelijke fil Zijn films zijn vaak erg traag, mede door de lange camerashots die hij hanteert. Costa is zo'n purist die graag terug zou willen naar de begintijd van de cinema, waar de camera nog niet zo manipulatief gebruikt werd als nu vaak het geval is. Costa registreert in die zin meer dan hij regisseert. Toch is het niet het trage tempo in Ne Change Rien dat zo frustrerend werkt. Het zijn de momenten waar het creatieve proces zo zwaar is, als Balibar steeds iets over moet doen, of maar niet de juiste interpretatie van een stuk muziek kan vinden. Zo is er een scène waar Balibar een moeilijke 19e eeuwse opera instudeert en tot haar frustratie (en die van ons) om de twee seconden onderbroken wordt door de docent. Hij doet het voor, maar Balibar is moe en heeft het al zo vaak over gedaan. Uiteindelijk is de leraar toch tevreden, Balibar opgelucht en krijgen wij als kijker een mooie ontwikkeling te zien.
Pedro Costa staat niet bekend als maker van toegankelijke fil Zijn films zijn vaak erg traag, mede door de lange camerashots die hij hanteert. Costa is zo'n purist die graag terug zou willen naar de begintijd van de cinema, waar de camera nog niet zo manipulatief gebruikt werd als nu vaak het geval is. Costa registreert in die zin meer dan hij regisseert. Toch is het niet het trage tempo in Ne Change Rien dat zo frustrerend werkt. Het zijn de momenten waar het creatieve proces zo zwaar is, als Balibar steeds iets over moet doen, of maar niet de juiste interpretatie van een stuk muziek kan vinden. Zo is er een scène waar Balibar een moeilijke 19e eeuwse opera instudeert en tot haar frustratie (en die van ons) om de twee seconden onderbroken wordt door de docent. Hij doet het voor, maar Balibar is moe en heeft het al zo vaak over gedaan. Uiteindelijk is de leraar toch tevreden, Balibar opgelucht en krijgen wij als kijker een mooie ontwikkeling te zien.
Conclusie
Ne Change Rien is een fascinerende zwart-wit studie van Jeanne Balibar tijdens verschillende stadia van optreden. Het zijn vermoeiende, lange scènes waar soms geen eind aan lijkt te komen. Maar als je als kijker volhoudt, en respect hebt voor de onvermoeide Jeanne Balibar, wordt je beloond met een prachtig intiem portret van een vrouw die alles over heeft voor de uitvoerende kunsten.
Ne Change Rien is een fascinerende zwart-wit studie van Jeanne Balibar tijdens verschillende stadia van optreden. Het zijn vermoeiende, lange scènes waar soms geen eind aan lijkt te komen. Maar als je als kijker volhoudt, en respect hebt voor de onvermoeide Jeanne Balibar, wordt je beloond met een prachtig intiem portret van een vrouw die alles over heeft voor de uitvoerende kunsten.
zaterdag 31 januari - 22.00 uur, Pathé 3
maandag 1 februari - 12.00 uur, Cinerama 1
vrijdag 5 februari - 21.45 uur, Pathé 7
zaterdag 6 februari - 16.15 uur, Pathé 6
maandag 1 februari - 12.00 uur, Cinerama 1
vrijdag 5 februari - 21.45 uur, Pathé 7
zaterdag 6 februari - 16.15 uur, Pathé 6
| Titel: | Ne Change Rien |  |
| Genre: | Documentaire | |
| Regie: | Pedro Costa | |
| Cast: | Jeanne Balibar, Rudolphe Burger, Arnaud Dieterlen, e.a. | |
| Première: | IFFR 2010 | |
| Trailer: | - |
