IFFR 2010: Visage - recensie

Zoektocht naar liefde in een surrealistische droomwereld.

Tijdens het schieten van Visage overleed de moeder van regisseur Tsai Ming-liang en dit verlies werd een belangrijk onderdeel van de film. Dit persoonlijk leed zorgt voor een voelbare emotionele laag waarbij realiteit en fictie door elkaar lopen, net als in de hele film droom en fantasie door elkaar lopen op een associatieve manier. Dit is een film die je een aantal keer moet zien om alle gedachten van de maker mee te krijgen.

Salomé
De Taiwanese regisseur Kang (Lee Khang-seng) wordt uitgenodigd in het Louvre, wat ook echt gebeurde, om een film over de mythe van Salomé te draaien. Om zijn film wat meer allure te geven, vraagt hij de beroemde acteur Jean-Pierre Léaud, die onder andere in films van François Truffaut en Jean-Luc Godard speelde. Het gerucht gaat alleen wel dat hij mentaal niet zo stabiel zou zijn. Doordat de regisseur door de taalbarrière moeilijk kan communiceren met zijn spelers en ook nog te horen krijgt dat zijn moeder is overleden, slaat de chaos toe. Wat waarschijnlijk ook echt allemaal gebeurde.

Dubbelrollen
De film speelt met meerdere realiteiten. De film is een film in een film. Alle acteurs spelen dubbelrollen. Zo speelt Jean-Pierre Léaud deels zichzelf, maar ook Antoine en tegelijkertijd koning Herodes. Fanny Ardant speelt de productieleidster van de film alsmede Koningin Herodias. Lee Khang-seng speelt de rol van Tsai Ming-liang, maar is ook duidelijk als acteur aanwezig omdat hij tot de vaste cast van de regisseur behoort. Laetitia Casta speelt de rol van een actrice, maar ook de rol van Salomé in de film de regisseur Kang. Waar het verhaal naartoe gaat en waar de scènes toe leiden, is niet altijd even helder, maar de mythe van Salomé biedt wel enige houvast. Zo verwijst Tsai Ming-liang naar "De dans van zeven sluiers", in de kunstgeschiedenis vaker opgevoerd als striptease-act. Hij geeft op originele wijze een totaal eigen wending aan deze dans. Hij laat Laetitia Casta, met een paar danseressen op de achtergrond, dansen in een koelcel waar een karkas van een koe hangt. Een lugubere sensuele dans in musical-stijl, zoals in zijn eerdere film The Wayward Cloud .

Vreemde realiteiten
De handelingen van de personages zijn vreemd. Zelfs de routine van de alledaagse handelingen, zoals eten koken en afwassen worden helemaal uit hun verband gerukt. Maar er is wel een bindende factor. Alle personages bewandelen een zoektocht naar echt contact, naar echte liefde. De ene keer gebeurt dit erotisch op het pornografische af, de andere keer teder en oprecht. Enkele personages verlangen naar de liefde van regisseur Kang, die zich laat bevredigen in een bamboebos terwijl hij aan de telefoon te horen krijgt dat zijn moeder overleden is. De droomachtige beelden zorgen voor visueel spektakel en zijn bij vlagen erg grappig. Fanny Ardant die zich vol ergernis, met een hertenkop onder haar arm, een weg baant door de krochten van het Louvre. Jean-Pierre Léaud die als een sjamaan een begrafenisritueel voor een klein dood vogeltje uitvoert, midden op een kerkhof.

Conclusie
Dat het in Visage barst van de originele beelden, die af en toe doen denken aan de Cremaster-serie van Matthew Barney, staat als een huis boven water. Alleen de connectie tussen de scènes is niet altijd aanwezig en daarin verliest het, naarmate de film vordert, alle communicatie met het publiek. De maker neemt teveel risico met alle parallelle realiteiten en dubbele verhaallijnen, hij is onderweg de rode draad is verloren. Toch vergeef je hem dit door een aantal verbazingwekkende hoogtepunten. Het is zeker een aanrader, te genieten van de rijke fantasiewereld van Tsai Ming-liang.

donderdag 28 januari - 22.00 uur, Luxor
zaterdag 31 januari - 9.30 uur, Cinerama 1
zondag 6 februari - 12.30 uur, Cinerama 4