IFFR 2011: Characters - recensie

Slechte satire over de laksheid van scenaristen.

"Het was net of ik een slechte droom had", zegt de hoofdpersoon aan het einde van Characters . Grote kans dat je je als kijker ook zo voelt na het zien van deze fantasieloze film die probeert een slimme satire te zijn over de laksheid van scenaristen voor grote publieksfilms, maar intussen cliché op cliché stapelt in een wereld vol stereotiepen.

Soo-Yeon is een veelbelovende scriptschrijfster die werkt voor de arrogante Moh. Hij heeft zijn pak voor de rode loper in Cannes al aangeschaft voordat de outline van zijn script af is. Een script moet voor twaalf-jarigen te begrijpen zijn, is zijn credo. Dat Soo-Yeon's ambitieuze script The Epistle of Life hem weinig interesseert, lijkt dan ook niet zo gek. Dit tot grote frustratie van Soo-Yeon.

Hoewel de film nog enigszins geloofwaardig begint, wordt het zelfmedelijden van Soo-Yeon al snel vermoeiend om naar te kijken. Regisseur Son Kwang-Ju probeert dit lijden van zijn hoofdpersonage visueel aantrekkelijk te maken met mooie plaatjes, maar die voelen als lege omhulsels in een film die zijn boodschap al in de eerste twintig minuten duidelijk heeft gemaakt. Veel sterkere satires met hetzelfde onderwerp zijn al in veelvoud gemaakt.

Conclusie
Op naar de volgende film en snel vergeten, de programmeurs maken ook wel eens een foutje. En als je dan toch graag nog een slimme satire over de filmwereld wilt zien, kun je beter The Player van Robert Altman nog eens opzetten.

Voorstellingen tijdens het IFFR 2011:

31 januari - 17:00, Pathé 4
1 februari - 20:00, LantarenVenster 2
3 februari - 19:30, LantarenVenster 2