Een uit elkaar vallend gezin, bijeen gehouden door een oude Mazda.
Het is zomer. Een gezin - man, vrouw en 2 kinderen - maakt zich klaar voor een trip naar het binnenland van Chili in een grote oude volgestouwde Mazda. De stemming begint nog opgetogen, maar al snel ontstaan er fricties tussen de man en de vrouw. Naarmate de reis vorderrt, wordt duidelijk dat het niet zomaar een vakantie-trip is, maar een laatste samenzijn voordat het gezin definitief uit elkaar valt.
De Jueves a Domingois geen standaard road-movie. De meeste scenes spelen zich af binnen de ruimte van de auto, waar de kinderen zeuren om het strand en de ouders zwijgzaam vooraan zitten. Het doel van de reis lijkt ook niet van belang. Waar het om gaat is de reis zelf die je bijna een weg van loslaten kan noemen. Haast terloops komt het nieuwe appartement van de man ter sprake en de zoektocht van de vrouw naar een vertrouwde omgeving. Ook de kinderen, die in het begin nog opgetogen zijn, worden langzaam meegezogen in de naderende nieuwe situatie.
Regisseur Dominga Sotomayor maakt, na wat korte films, metDe Jueves a Domingohaar speelfilmdebuut, ondersteund door het aan het IFFR gelinkte Hubert Bals fonds. Het levert een strak geregisseerde en sterke film op, die opvalt dankzij de spanning die de hele film voelbaar is, terwijl er weinig wordt gesproken, laat staan over de situatie. Maar impliciet is met enkele zinnen of gebaren scherp duidelijk dat de relatie op de klippen is gelopen. De harde lichaamstaal wordt duidelijk in beeld gebracht door de man en vrouw vaak achteren op de rug te filmen. Het camerawerk is van Barbara Alvarez, die op eerdere festivaledities indruk maakte met haar beelden voor25 WattsenThe Headless Woman. In deze film laat ze met veel statische shots zien hoe vast hun relatie zit. De dynamiek is er letterlijk uit verdwenen.
Conclusie
De Jueves a Domingois één van de sterkere Tigerfilms uit de competitie van dit jaar. Door een ingehouden script waarin het meeste niet wordt uitgesproken maar onderhuids voelbaar is, en het statische camerawerk, wordt je ondanks het trage tempo meegesleept in de reis die ze met z'n vieren maken. En voor zowel de kijker als voor het gezin met een ongewisse bestemming.
