Lucide trip door de dromen van een Iraanse man.
Sommige films beginnen pas als ze afgelopen zijn. Dat wil zeggen, pas na het zien van de film ga je erover nadenken en met andere mensen over praten om de verschillende lagen in de film te ontdekken. Het is discussie die altijd weer terug komt op het IFFR. Hoeveel informatie moet je een publiek geven over je film en hoeveel kun je weg laten? InFat Shaker, een Iraanse Tiger competitie kandidaat wordt er heel weinig van die informatie losgelaten. Zelfs de relaties tussen de hoofdpersonages worden nooit helemaal duidelijk. Maar hoeveel kun je van het publiek vragen om zelf uit te zoeken? Kan iedere kijker zelf thema’s en relaties bedenken met het kleine beetje informatie dat hij van de filmmaker krijgt? Houdt de filmmaker wel voldoende rekening met de kijker?
Bloedzuigers die het bloed zuigen uit de rug van een dikke man. Theekopjes die vastgedrukt worden op zijn rug. In een traditionele helingsmethode wordt het hoofdpersonages van de film geïntroduceerd. De gehele film zal zich vanaf dit moment in zijn hoofd afspelen. Als hij een groepje feestende jonge vrouwen en een jongen in een auto aanhoudt op straat, denken we dat hij een politieagent is die de jongeren wil afpersen. Of wil hij gewoon mee feesten? De bewering dat hij de vader van de jongen in de auto is, lijkt ook niet erg overtuigend. Toch zien we in een volgende scene de vrouw, jongen en man in een appartement samen. Ook hier ontstaan de nodige vreemde situaties met een hagedis op de wc, een loslopende kalkoen, politieagenten die het apartement doorzoeken en vele andere bizarre tafarelen.
Met de verschillende interpretaties zijn er veel lagen te ontdekken in de film. Zo zou je een politieke interpretatie aan de film kunnen geven waar de oude man symbool staat voor het oude Iran en de jongen voor het moderne Iran. Het Iran van jonge kunstenaars en intellectuelen kan niet tegen de oude conservatieve macht en haar staatscensuur op. Een lezing zonder grote metaforen is een verziekte vader zoon relatie door de komst van een vrouw. In bijna elke scène is er wel strijd tussen de oudere en jonge man om de vrouw. Toch ontbreekt er in deze relaties enige ontwikkeling omdat regisseur Shirvani te veel open laat. Hierdoor komt er nooit echt een spanningsboog in de film en blijft alles nogal willekeurig en de relaties tussen de personages nogal vlak.
Conclusie
Fat Shakeris een film met veel lagen. Door veel open te laten, ontbreekt er echter een spanningsboog in de film. Desondanks bevat de film een aantal fascinerende, absurde scènes zoals we die uit de hoogtij van het surrealisme kennen.
