Flight - recensie

Een piloot zet op miraculeuze wijze een crashend vliegtuig neer. HIj wordt uitgeroepen tot held, maar is hij dat wel?

Whip Whitaker (Denzel Washington) wordt wakker naast een perfect vormgegeven vrouw, neemt een slok alcohol en een flinke snuif coke en hij is klaar om te gaan werken, als piloot welteverstaan. Het is een dag zoals alle andere. Na enige turbulentie waar Whip het vliegtuig moeiteloos doorheen loodst, presteert hij het om de rest van de vlucht in slaap te vallen en de automatische piloot het werk te laten doen. Maar dan gaat het mis, de copiloot constateert een technisch probleem en al snel maakt het toestel een vrije val richting begane grond. Whip handelt instinctief en weet daardoor het vliegtuig op zo’n manier aan de grond te zetten dat er een hoop levens bespaard blijven. Driewerf hoera voor Whip, hij wordt onthaald als een ware held. Maar al snel komen de resultaten van het onvermijdelijke bloedonderzoek aan het licht en die tonen aan wat we allemaal al weten.

Dat acteur John Gatins niet geschikt was om voor de camera te verschijnen, had hij zelf al snel door:'"Leprechaun 3' is scary mostly because of my acting. I really had no idea what I was doing." Hij bewijst hiermee over enige zelfspot te beschikken. Dat Gatins zijn eigen faalverhalen ook nog eens om weet te zetten in Oscargenomineerde scripts maakt de man helemaal een held. Denzel Washington heeft flink wat uren doorgebracht met de voormalig alcoholist om zonder alcohol in zijn bloed toch tot een realistische weergave van een verslaafde te komen. En ook dat werkte: Washington is eveneens in de race om het eerder genoemde beeldje mee naar huis te mogen nemen. Regisseur Robert Zemeckis, de man van de special effects, mag als een trotse vader vanaf de tribune toekijken hoe zijn teamleden de Oscars misschien in ontvangst gaan nemen.

DatFlightmeer is dan een dagje zweefvliegtuigjes kijken, beloofde de trailer al. De eerste dertig minuten van de film waarin het vliegtuig op het punt staat te crashen zijn fe-no-me-naal. De spanning wordt direct opgebouwd wanneer de turbulentie inzet en het gemak waarmee Whip het vliegtuig bestuurt wekt een roestvast vertrouwen op, ook al weet je dat de man meer dan alleen frisse lucht heeft gesnoven. Door de close-ups, het snelle camerawerk en de inventieve special effects lijkt het alsof je zelf ook in het vliegtuig zit. Flight bewijst dat je ook zonder 3D-bril op het gevoel kunt krijgen dat je elk moment te pletter kunt vallen.

Het klinkt wat paradoxaal, maar ‘helaas’ duurt de crash maar 30 minuten. De rest van de film is een stuk minder meeslepend dan de duikvlucht.Flightis daarom ook een misleidende titel.Drunkwas een betere titel geweest. Het thema van de film is verslaving en hoe in het reine te komen met jezelf. De rest van de speeltijd richt zich op de zelfdestructieve houding van Whip en het pad dat daartoe heeft geleid. Dat zorgt ervoor dat de film hier en daar wat zeurderig wordt, terwijl er juist aangepakt moet worden.

Alhoewel Gatins dienst deed als ervaringsdeskundige op de filmset, lijkt het alcoholisme niet altijd even geloofwaardig. De shots van flessen alcohol bijvoorbeeld duren net iets te lang en verliezen daardoor hun kracht. De suggestie wordt gewekt dat Whip in de ontkenningsfase zit en dat hij alles en iedereen voorliegt, maar daar lijkt het in de verste verte niet op. Na slecht nieuws scheurt hij meteen naar de eerste de beste slijter om daar een tray bier en twee liter wodka te kopen en die ter plaatse achterover te slaan. Een doorgewinterde alcoholist gaat waarschijnlijk toch iets heimelijker te werk. Ook roept Whip dat hij een alcoholist is en dat hij ervoor heeft gekozen te drinken. Zo’n grote jokkebrok is Whip dus eigenlijk niet en het is best moeilijk om in deze leugen over een leugen, te geloven. Dit alles valt Washington niet te verwijten, die roeit met de riemen die hij heeft. Het is met name de keuze van de regisseur geweest om het publiek te verdrinken in het alcoholisme.

Flightis een hoogvlieger waar het de eerste dertig minuten betreft. De special effects plaatsen je in het vliegtuig waardoor je niets liever wil dan uitstappen. Washington weet zijn karakter treffend vorm te geven en het is allemaal erg spannend. Maar als het vliegtuig eenmaal goed en wel geland is, daalt daarmee ook het tempo van de film. Daarbij wordt gezocht naar de juiste manier om het alcoholisme van Whip in beeld te brengen, maar die manier wordt helaas niet gevonden.