Imagine 2010: Mermaid - recensie

De Russische Amelie.

Het concept is zo oud als de wereld; kinderen die geloven dat ze superkrachten hebben. Geef vervolgens het meisje groen haar, laat haar rondrennen met Russische popmuziek op de achtergrond en plaats om de tien minuten een tekstje met de leeftijd van het meisje in beeld. Welkom in de wonderlijke wereld van Mermaid .

Geforceerd
Je zou zeggen dat je heel veel kanten uit kunt met zo'n concept, maar Melikyan weet de mogelijkheden totaal niet te benutten. De film heeft de ene na de andere geforceerde grap nodig om de aandacht van de kijker vast te houden terwijl de voice over maar irritant door ratelt. De film leunt compleet op diezelfde voice over en de beelden zijn er eerder bij bedacht dan dat ze het verhaal vertellen, voor zover je daarvan kunt spreken. Nou kan een sprookje best ver gaan in geloofwaardigheid, maar Mermaid geeft het woord ongeloofwaardig een nieuwe betekenis. Met de personages van de film wordt weinig gedaan waardoor het allemaal stereotypen zijn en het acteerwerk ook erg beroerd is.

In stapelen clichés zich in recordtempo op en er is geen enkel excuus om zo'n slechte film te maken als deze. Om de film te kijken nog minder, tenzij je een masochist bent die zichzelf graag gedurende twee uur martelt met een fantasieloos sprookje dat nergens naartoe gaat, en alleen maar zijn publiek probeert 'te boeien' met ongeloofwaardige toevalligheden.