Imagine 2011: Balada Triste De Trompeta - recensie

Een knotsgekke Spaanse film met krankzinnige clowns.

Dat ook een niet-horror film als Balada Triste De Trompeta thuis hoort op het Imagine Film Festival, blijkt uit de prijs die deze film gisteravond op het slot van het festival in de wacht wist te slepen; de Zilveren Méliès voor Beste Europese Fantastische Film. Op die manier laat het festival zien dat het, na ontstaan te zijn uit het ‘Weekend of Terror’ met een focus op enkel horrorfilms, zich heeft ontwikkeld tot een festival met een veel breder spectrum. Het Imagine is nu de thuisbasis voor de Fantastische film, waar deze film van de Spaanse regisseur Álex de la Iglesia perfect inpast.

Javiers vader was een clown, zijn opa was een clown en ook Javier (Carlos Areces) wil zelf een clown zijn. Helaas mag het niet zo zijn. Als kleine jongen verliest Javier zijn vader in de Spaanse Burgeroorlog, maar niet voordat zijn vader hem zegt dat Javier gedoemd zal zijn een trieste en wraakzuchtige clown te zijn, in dienst van de grappige clown. Jaren later krijgt Javier eindelijk kans om bij een circus te werken en zijn rol als trieste clown te vervullen. Aldaar ontmoet hij de prachtige Natalia (Carolina Bang), waar hij halsoverkop verliefd op raakt. Wederom lijkt het geluk niet aan Javier zijn zijde, want Natalie heeft al een relatie met de succesvolle grappige clown, Sergio (Antonio de la Torre), die ondanks zijn beroep alles behalve aardig of grappig is. Durft Javier, de trieste clown, het op te nemen tegen Sergio, de grappige clown?

Uit bovenstaande tekst is nog niet op te maken dat Balada Triste De Trompeta een knotsgekke film is. Dit blijkt echter al wel vanaf de eerste scène, waarin een clown gedwongen wordt mee te vechten in de Spaanse Burgeroorlog. De clown vermoordt massa’s soldaten, al rondzwaaiend met een machetemes en voor een nog komischer effect zien we hoe hij met zijn grote clownschoenen door het strijdveld trekt. Balada Triste De Trompeta is visueel gezien heerlijk uitbundig en kleurrijk, waardoor de film vanaf de eerste seconde al een pareltje is om te aanschouwen. Het script is minstens even bizar en absurd als de visuele stijl, maar is net te onsamenhangend om je echt in het verhaal mee te laten gaan. Hierdoor wordt het nogal vermoeiend om de aaneenschakeling van bizarre plotwendingen te aanschouwen. Het absurdistische aspect is duidelijk niet voor iedereen. Kun je lachen om een clown die zijn eigen gezicht verbrandt met een strijkijzer, vervolgens twee machinegeweren pakt en met een maniakale lach wild om zich heen begint te schieten? Dan zul je je fantastisch vermaken met deze film. Klinkt dit toch net te gek voor je, dan is de kans groot dat je de film net als ik, ondanks de geweldige visuele stijl, een stuk minder interessant vindt.

Conclusie
Balada triste de trompeta is een knotsgekke film, met een absurdistische stijl die je maar net moet liggen. Visueel gezien is de film een pareltje en er valt door de bizarre gebeurtenissen behoorlijk wat af te lachen. Enige waarschuwing is echter geboden, want de film is door zijn uitgesproken stijl zeker niet voor iedereen. Het verhaal is mij iets te onsamenhangend en na de zoveelste rare plotwending viel er alleen uit de visuele stijl enig voldoening te halen. Afhankelijk van of je mee kan gaan in het absurde universum dat Balada Triste De Trompeta schept, zal je de film fantastisch vinden of een vermoeiende zit.