Is het beter de gruwelijke waarheid te erkennen of de troost van een mythe te omarmen? Negenhonderd dagen lang werd Leningrad tijdens de Tweede Wereldoorlog belegerd door Duitse troepen. De drie miljoen inwoners van de stad zaten als ratten in de val. In de bittere winterkou aten mensen lijm, schoenzolen, katten en soms zelfs hun medemensen. Na 900 dagen was een miljoen mensen gestorven. Dit alles vond plaats in een land waar propaganda belangrijker was dan de waarheid. De overlevenden mochten decennialang niet spreken over wat hen was overkomen, om de heroïsche mythe van het ‘land van overwinnaars’ niet te ondermijnen. En met Poetin aan de macht wordt deze mythe weer nieuw leven ingeblazen. Wat begint als een film over persoonlijke getuigenissen van het beleg van Leningrad verandert geleidelijk in een epos over hoe censuur, propaganda en angst greep krijgen op de herinneringen van de hoofdpersonen. Een worsteling die tot op de dag van vandaag voortduurt.