Synopsis:

Na de ramp op 11 maart 2011 met de veertig jaar oude kerncentrale aan de kust bij Fukushima werd binnen 24 uur een evacuatie verordonneerd voor de omringende twintig kilometer. Toshi Fujiwara reisde door deze verlaten zone en het omringende gebied waar mensen hun huizen juist niet verlieten, ondanks de hogere straling. Slechts veertig dagen na de ramp ontmoet hij mensen die nog moeten worden geëvacueerd en mensen die geen andere keus hebben dan dicht bij de kerncentrale te blijven wonen: een boer met lege stallen, een ouder echtpaar dat hun verwoeste huis eigenhandig moet gaan opbouwen. Hij hoort verhalen over een overleden familielid dat 75 dagen in de open lucht bleef liggen omdat niemand het gebied in durfde. Over een boer die twee maanden zonder bescherming bleef wonen op een plek met een drie keer zo hoge straling als in het evacuatiegebied. "De overheid denkt dat ze ons voor de gek kunnen houden", zegt hij. Toshi Fujiwara registreerde de echo's van de enorme verwoestingen die het nieuws nooit hebben gehaald. "We zijn verslaafd geraakt aan beelden van rampen", aldus de voice-over, "maar als er geen beelden van zijn, dan wordt de situatie nog rampzaliger."