Spraakmakend eerste deel van Ulrich Seidls trilogie, die verder bestaat uit Paradies: Glaube en Paradies: Hoffnung. In Paradies: Liebe duikt Seidl in de toeristische seksindustrie aan de Keniase kust. Hier brengt de Oostenrijkse Teresa haar vakantie door in de ‘comfort safari’ van Hotel Flamingo. Na wat mislukte seksuele escapades met Keniase mannen die op haar geld uit zijn, ontdekt ze dat liefde een wederzijdse dienstverlening is, een consumentenmarkt van vraag en aanbod. In vaste tableaus - Seidls handelsmerk, nu geschoten door cameraman Ed Lachman – wordt duidelijk gemaakt dat de lijnen tussen de wereld van de toeristen en van de Kenianen niet mogen worden overschreden. De twee werelden worden steevast gescheiden door touwen, hekken en slagbomen. Seidl die eerder onder meer de seksindustrie op internet en het lot van dementen in beeld bracht in Import/Export hakt altijd met hetzelfde bijltje: hij toont de mens op zijn zwakste momenten: meestal expliciet, altijd zonder genade. “Slaan waar het pijn doet’’ noemt Michel Houellebecq dat, de Franse schrijver die niet zonder reden als een geestverwant van Seidl wordt beschouwd, in zijn inktzwarte analyse van de consumptiemaatschappij.