Iris en Jack zijn beste vrienden, maar na het overlijden van Jacks broer is Jack niet meer het zonnetje in huis. Reden genoeg om hem naar een (bijna) onbewoond eiland te sturen waar toevallig ook de zus van Iris is.
Iris en Jack zijn al jaren beste maatjes en hun band is alleen nog maar sterker geworden na de dood van de broer van Jack, die overigens weer de ex-vriend van Iris was. Een jaar na het ongelukkige overlijden is Jack nog steeds een wrak. Op aanraden van Iris trekt hij zich daarom terug in haar familiehuisje dat zich op een bosrijk en verlaten eiland bevindt. De omgeving schreeuwt om stilte en niets staat Jacks innerlijke opschoning nog in de weg. Al gauw blijkt dat Jack niet de enige is met dit plan, want bij het huis aangekomen treft hij daar Hannah, de lesbische zus van Iris. Na een wat ongemakkelijke ontmoeting blijkt dat de twee rustzoekers een gemene deler hebben: hartzeer. Hannah heeft kort daarvoor haar zevenjarige relatie verbroken en Jack rouwt nog altijd om zijn broer. Een fles tequila wordt ingezet om de pijn te verzachten, maar heeft tevens een onverhoopte bijwerking: vergeetachtigheid. Hannah vergeet prompt dat ze lesbisch is en Jack weet even niet meer dat ze de zus van zijn beste vriendin is. Uiteindelijke belanden ze met elkaar in bed, om vervolgens wakker te worden van de als verrassing gearriveerde Iris.
Rauw en puur
Lynn Shelton timmert met maar negen films op haar cv nog niet zo lang aan de weg als regisseuse. Haar meest bekende werk is Humpday (2009), ook regisseerde ze in 2010 een aflevering van de immens populaire televisieserieMad Men. Hoewel ze nog maar weinig ervaring heeft, weet ze heel goed wat ze wil. In haar films gaat de rauwe en pure emotie voor de gepolijstheid van het beeld. En om die pure emotie te verkrijgen, werkt ze bij voorkeur zonder script. Het werken zonder script is voor acteurs als een ritje in de achtbaan zonder veiligheidsbeugels. Acteurs hebben graag houvast en het is veilig om vast te stellen dat improvisatie voor de meeste acteurs een beangstigende uitdaging is. Toch durfden Emily Blunt, Mark Duplass en Rosemarie Dewitt deze spannende rit aan. Men name Duplass was mede door Humpday al bekende met Sheltons werkwijze en Blunt noemde het werken aanMy Summer Of Love (een geheel geïmproviseerde film) de beste werkervaring uit haar carrière. Een veelbelovend begin dus, voor de nieuwste film van Shelton.
Domme dingen
In films en boeken zeggen mensen altijd de juiste dingen. Daarmee worden wij, de niet-acteurs, geconfronteerd wanneer we een grote mond krijgen van mensen en daarop reageren met niets dan stilte. Enige tijd later bedenken we de meest geweldige replieken. Helaas werkt de realiteit niet met een filmscript.Your Sister’s Sisterwerkt daar ook maar in beperkte mate mee en dat levert authentieke scenes op waarin de hoofdrolspelers vaak net zulke domme dingen zeggen als we van onszelf gewend zijn. Er is geen sprake van opgepoetste dialogen. Vaker laten de hoofdpersoon de kijker met hen meedenken waardoor we getuige zijn van logische stiltemomenten. Mensen weten in het echte leven immers ook niet altijd iets tegen elkaar te zeggen. Met de puurheid die Shelton voor ogen had, zit het dus meer dan goed. Dit had ze onmogelijk kunnen bereiken zonder Mark Duplass, die moeiteloos deze improvisatieslag van zijn vrouwelijke tegenspeelsters wint. De humor waarmee zijn karakter Jack zich door het leven slaat, houdt de kijker, toch al omringd door waterlanders, op het droge.
Merkwaardig
De functionele stiltes voegen echt wat toe aan het hoge realistische gehalte van de film. Het nadeel ervan is dat zij veel kostbare tijd opeisen. Tijd waarin normaal gesproken een actie had kunnen plaatsvinden. Vooral de eerste twintig minuten van de film komen langzaam op gang. Met name de beginscène is verwarrend en draagt op een chaotische manier bij aan de kennismaking van de hoofdrolspelers. Wanneer de vrijpartij tussen Jack en Hannah heeft plaatsgevonden, begint de film harder te lopen en worden de relaties tussen de hoofdrolspelers interessanter. Toch zal het thema en de problematiek inYour Sister’s Sisterniet iedereen kunnen bekoren. Hier en daar proeft hij net iets te zoet en hoewel de karakters zeer realistisch zijn uitgewerkt, is de plot op zijn minst merkwaardig te noemen. Maar ach, merkwaardigheid is hetgeen waar films tegenwoordig bakken met geld aan verdienen.
Conclusie
De pakkende titel laat misschien nog wat hersens kraken. Maar de uitwerking ervan is kraakhelder opgetekend in een subtiele film.Your Sister’s Sisterkan dienen als propaganda voor improvisatie. Alle drie de acteurs verrichten uitzonderlijk werk. De speling die de acteurs kregen, zorgt helaas in het begin wat voor vertraging, maar na de vrijpartij wordt de verloren tijd ruimschoots ingehaald.
