Degelijk, lang, en uiteindelijk saaie biopic.
Torgny Segerstedt (1876-1945) was een Zweedse professor en journalist die vooral bekend werd om zijn sterke en eloquente kritiek op Adolf Hitler tijdens de opkomst van het nationaal socialisme in Duitsland in de jaren 30. Deze biografische film speelt zich af in die jaren en volgt zowel het politieke spel in Zweden aan het einde van de jaren 30 als Segerstedt’s persoonlijke drama.
Hitler
Op het meest eenvoudige niveau verteltThe Last Sentencehet verhaal over de rol van Segerstedt als journalist en eindredacteur van een regionale Zweedse krant. Hoewel je zou denken dat de hoofdredacteur van een regionale krant niet veel invloed zou kunnen hebben op de nationale politiek blijkt niets minder waar. Segerstedt’s scherpe kritiek in de jaren 30 op Hitler doet veel stof opwaaien in Zweden en daarbuiten. Zo ontvangt Segerstedt, na een zoveelste scherpzinnige column, zelfs een boze telegram van Hermann Göring. De situatie in Zweden wordt steeds penibeler aangezien de Sovjet-Unie vanuit het Oosten Finland binnentrekt en Duitsland Denemarken bezet. De minister-president van Zweden en zelfs de Koning dringen aan bij Torgny Segerstedt om zijn harde kritieken te verzachten zodat de relatie met Duitsland niet verslechterd en Zweden zijn neutraliteit kan behouden. Segerstedt echter, enigszins uit arrogantie, slaat al deze adviezen af.
Persoonlijk drama
Op een dieper en interessanter niveau verteltThe Last Sentenceechter het persoonlijke verhaal/drama van Torgny Segerstedt. Zijn huwelijk met zijn vrouw Augusta komt neer op een scheiding van tafel en bed. Ook heeft Segerstedt (openlijk) een relatie met Maja, eigenaresse van de krant waarvoor hij werkt. Maar eigenlijk is hij vooral bezig met zichzelf en lijkt hij meer om zijn werk en drie honden te geven dan om zijn vrouw Augusta, Maja, en zijn kinderen. Het beeld datThe Last Sentenceschetst van Segerstedt is vooral een beeld van een oude arrogante, egoïstische, eenzame en onzekere man.
Geschiedenisles
Zweeds regisseur Jan Troell zit al bijna een halve eeuw in het vak. Vakwerk is ook wat hij toont in deze film. De kostuums, camerawerk, decors, en de acteurs zijn allemaal erg degelijk. Maar daar is alles mee gezegd helaas. Vanaf het begin voeltThe Last Sentenceals een geschiedenisles en ontstijgt het niveau zelden de middelmaat. Bovenal voelt de film erg sloom aan en eigenlijk is een ander woord dan ‘saai’ niet te vinden om deze film te omschrijven. Hoe de verhaallijn is opgezet waar we eigenlijk lineair van het ene naar het andere belangrijke moment in het leven gaan van Segerstedt voelt ongeïnspireerd aan en enige spanning is ver te zoeken.
Conclusie
The Last Sentence is een degelijke biografische film over het leven van professor en journalist Torgny Segerstedt. De film speelt af als een trage geschiedenisles die niet inspireert en geen spoortje van spanning of medeleven oproept.
