Matthew Weiner’s brand is nog lang niet uitgeblust.
Verschillende personages in het laatste seizoen van Matthew Weiner’s Mad Men staan aan de vooravond van een kentering. Don Draper (Jon Hamm) Is nog steeds persona non grata bij reclamefirma Sterling Cooper, en bevindt zich aan de rand van de afgrond. Vanuit New York reist hij af naar Los Angeles waar vrouwlief Megan (Jessica Paré) furore maakt als aankomend televisiester. Draper maakt duidelijk kenbaar - niet direct woordelijk maar wel qua postuur - dat hij niet zo weg is van Californië. Een gevoel dat geuit wordt tijdens een lunch tussen Draper en Pete (Vincent Kartheiser). Pete heeft zich ogenschijnlijk aangepast aan de uiterlijke richtlijnen van het leven in de zon. De vraag rijst echter al snel wie wel gelukkig is in deze oppervlakkige wereld. New York is misschien vol snog en lawaai, de stad heeft wel een ziel.
Balans
Roger Sterling (John Stattery),ooit een groots man, is verworden tot een hoerenverslindende alcoholist, met een dochter (Christine Garver) die de verwoeste band tussen vader en dochter wanhopig probeert te herstellen. Ondertussen krijgt reclametalent Peggy (Elisabeth Moss) te maken met een nieuwe creatieve eindverantwoordelijke genaamd Lou Avery (Allan Havey), een man met weinig gevoel voor subtiliteit. Ook zien we Ken Cosgrove (Aaron Staton) keihard zwoegen. Hij is ten einde raad door de klanten die hem continu aan zijn mouw trekken. Gelukkig heeft hij Joan (Christina Hendricks) die de druk enigszins kan wegnemen. Daarmee lijkt Joan het enige personage dat door Weiner enige balans wordt gegund.
The Appartment
De belangrijkste rollen in Mad Men lijken in dit afsluitende seizoen te zijn toebedeeld aan mannen die zijn opgegroeid in de weelde van de reclamewereld, maar nu tegen hun beperkingen aanlopen. Het is het einde van de jaren zestig en de maatschappij zal onherroepelijk veranderen. De vraag is of Draper en Sterling genoeg kracht en innovatievermogen hebben om dit kantelpunt mee te kunnen maken. Dit wordt in de eerste aflevering verbeeld door beide heren met zachte kleuren in zwoele longtakes in beeld te brengen, alsof de duidelijk zichtbare alcoholwaas is doorgedrongen in de camera. En dat geldt eigenlijk voor de hele aflevering. Mad Men duurt doorgaans een kleine vijftig minuten, en Weiniger slaagt erin een dromerige aflevering te presenteren die zo voorbij is. Spijtig, want dit jaar volgen er nog zes, alvorens het publiek tot 2015 moet wachten. Dat maakt allemaal onderdeel uit van de nieuwe strategie van kabelzender AMC. Spreid gewilde series uit om zoveel mogelijk exposure te genereren. Daar slaagt AMC met schrijfkanon Weiner ( The Sopranos ) ook dit jaar weer in. Ondergetekende moet toegeven dat er met regelmaat verlangd wordt naar die eerste seizoenen, toen Sterling Cooper ondergebracht was in een bedrijfspand dat als twee druppels water leek op het pand dat zo geniaal als achtergrond dient in Billy Wilder’s The Apartment . Maar we gaan vooruit in de tijd, en niet andersom, en nu is Nixon aan de macht, tekenend voor de defaitistische sfeer in de eerste aflevering. Niemand zit lekker op zijn plek, en het lijkt alsof Weiner een reeks premissen voor onheil creëert.
Conclusie
Of dat onheil ook gaat komen, is natuurlijk de vraag, maar lijkt wel onvermijdelijk. Jarenlange stress en alcoholmisbruik hebben het talent van Draper en co geërodeerd. Vooralsnog lijkt er weinig over van de glorie van weleer en dat is een prachtig uitgangspunt voor een afsluitend seizoen. Mad Men is momenteel samen met Game of Thrones de crème de la crème van dramaseries op televisie. Zoals televisie- en filmjournalist Matt Zoller Seitz van Vulture.com afgelopen weekend stelde: Mad MenA + Game of Thrones = best Sunday doubleheader since Sopranos + Deadwood in 2005.
