Een dappere poging tot veel zware thema's - alleen strandt deze al ver voor de eindstreep.
Een seconde, minuut, uur, of wellicht een dag: het leven is maar kort. Daarom is het verstandig hier vol van te genieten. Maar de mens blijft een kuddedier. Het paradox van de sapiens: een individualistisch wezen dat niet overleeft zonder gezelschap. Het probleem is echter ook dat we allemaal bepaalde dagelijkse afspraken na moeten komen, omdat we sociale wezens zijn, verbintenissen aangaan en met anderen rekening moeten houden.Bird People, een Franse productie van regisseur Pascale Ferran, wil op een eigenzinnige wijze precies dit existentialisme aansnijden. Twee vreemden zijn verdwaald in de grote boze wereld en doen een poging om tot een 'vondst' te komen,
Paniekaanval
Bird Peopleis voornamelijk het verhaal van twee hoofdpersonages, die elk een helft van de film in beslag nemen. Het eerste uur verhaalt over het leven van een Amerikaanse zakenman, symbolisch genaamd Gary Newman. Onderweg naar een belangrijke meeting in Dubai maakt hij een tussenstop in Parijs, waar hij in een hotel verblijft. Daar krijgt hij een paniekaanval, waarna hij ingrijpende beslissingen neemt. Het volgende personage is Audrey, een kamermeisje die toevallig in Gary Newman's hotel werkzaam is. Zij komt over als een stereotype studente in een fase van haar leven die men ook wel een 'grijs gebied' kan noemen. Beide personages komen lichtelijk gestoord over. Niet verontrustend, maar eerder extreem onlogisch en onredelijk. Er zit een filosofisch vraagstuk in, maar dit wordt op bijzonder ontoegankelijk wijze gepresenteerd.
Pseudo-climax
Bird Peoplefladdert van begin tot einde rond. Zelfs wanneer er een pseudo-climax tot stand komt, is de film nog steeds te vaag. Filosofische beeldende kunst is hier heel erg ver van verwijderd. Wanneer de tweede helft komt aanzetten, flopt de film onvermijdelijk en onvergefelijk. Er worden pogingen gedaan tot originaliteit, maar helaas blijft het daarbij. Het basisprincipe is intrigerend, maar het ontbreekt aan verrassingen. Het is zo een mislukte brain-teaser geworden.
Conclusie
Bird Peopleis een dappere poging tot poëzie, filosofie en kunst. Alleen wordt geen van allen hier gehaald. Het is - figuurlijk gesproken - een zweverige film, maar dan niet in de positieve van het woord. De regie is slordig, het plot saai, de boodschap plat en de setting weinig bijzonder. Er is kortom weinig gelukt in deze film. Ondanks de grote potentie wordt met deze film de plank behoorlijk misgeslagen.
