Aristocraten in een existentiële crisis.
De Oostenrijkse Jessica Hausner geldt als een van de meeste getalenteerde Europese regisseurs van dit moment. Ze maakt al films sinds 1999, maar brak pas echt door in 2009 toen haar filmLourdeseen flink aantal prijzen won op het filmfestival van Venetië.Amour Fouis de eerste film die ze sindsdien heeft gemaakt. Hij maakte kans op een Gouden Palm in Cannes, maar won deze niet. Wel is het een hele goede film die niet gemakkelijk in een hokje te stoppen is. Het is een soort satirische rom-com, losjes gebaseerd op het leven, en vooral de dood, van Heinrich von Kleist, een 19e eeuwse Romantisch dichter.
Aristocraten
Amour Fou's Von Kleist (Christian Friedel) is een naïeve en cynische man die de zin van het leven niet inziet. Hij wil zelfmoord plegen, maar wil dat niet alleen doen. Hij is op zoek naar een vrouw die zo erg van hem zal houden dat ze bereid zal zijn om met hem te sterven. Hij heeft weinig geluk in zijn zoektocht, de meeste vrouwen wimpelen hem lachend af. Ondertussen kunnen zijn gedichten over verboden, buitenechtelijke, liefdes ook op weinig steun rekenen van zijn conservatieve aristocratische vrienden. Zij hebben bovendien belangrijker zaken aan hun hoofd. De Franse ideëen over burgerschap en vrijheid zijn naar Duitsland komen overwaaien, waardoor binnenkort aristocraten en burgers belasting zouden moeten betalen. Dat zou betekenen dat gewone burgers en aristocraten voortaan voor de wet gelijk zouden zijn, met niet te overziene gevolgen. Het zou zomaar tot democratie kunnen leiden.
Henriette
Wanneer Henriette (Birte Schnöink) echter een beetje langer nadenkt over Von Kleists gedichten beseft zij, meer dan ze toegeven wil, dat ze zich behoorlijk kan identificeren met al die tragische (vaak vrouwelijke) personages. Zij is zelf getrouwd, en heeft een kind, met een lieve maar saaie ambtenaar. Dan wordt ze ziek, en niemand weet wat ze heeft. De artsen die haar onderzoeken vinden niks, maar zijn zo verbaasd over haar toestand dat ze concluderen dat ze op sterven ligt. Ligt hier dan een kans voor Von Kleist?
Gestileerd
In een interview naar aanleiding vanAmour Fouvertelde Hausner dat de setkeuze voor haar het belangrijkste onderdeel is van een film. En voorAmour Foukoos ze naar eigen zeggen voor de set van 'de historische film'. Dat bedoelt ze letterlijk. De film vindt weliswaar plaats in de 19e eeuw, maar het is geen realistische versie ervan. Het is de 19e eeuw zoals beschreven in de Romantische gedichten en verhalen. Soms is het alsof de film plaatsvindt in de wereld van de gedichten van von Kleist. Alle shots zijn zeer gestileerd en hebben een precieze en gedetailleerde compositie. Het lijkt alsof Hausner zeer beinvloed is door Wes Anderson, maar ook door Michael Haneke en impressionistische kunst. Het is bijna alsof we naar een 19de eeuws schilderij kijken, zeker omdat bijna alle shots statisch zijn. Hiermee wil Hausner ook filmisch uitbeelden dat Henriette niet aan de 19e eeuwse conventies kan ontsnappen. Hoewel Hausner dus zeer serieuze, tragische onderwerpen behandelt, is haar film wel zeer plezierig, mede dankzij de vaak gortdroge humor.
Conclusie
Amour Fou zal niet iedereen bekoren. De dialogen en shots zijn overdreven gestileerd, en daar moet je van houden. Daarnaast is de film soms ietwat repetitief en voorspelbaar. Het is echter prachtig om naar te kijken, en Hausner bereikt precies wat ze wil bereiken. Bovendien isAmour Fouvolstrekt anders dan de gemiddelde film die momenteel in de bioscoop draait. En dat is zeer prijzenswaardig.
