Herinneringen ophalen aan rock-‘n-roll.
Met zijn overlijden in 1997 kwam boven water hoezeer gitarist Tommy Tedesco zijn stempel had gedrukt op de popmuziek van de jaren vijftig en zestig. Hij was een van de leden vanThe Wrecking Crew– een groep sessiemuzikanten die op vrijwel elke popplaat te horen was, vanThe Beach Boys naarThe MonkeesnaarThe Byrds. Zo had Tedesco’s zoon Denny genoeg redenen om dit grootschalige bedrog aan de buitenwereld te tonen.
Pet Sounds
Het was het toonbeeld van een nieuw tijdperk waarin één groep eigenhandig het geluid van de rock-‘n-roll bepaalden. Ze vervingen hun voorgangers, mastodonten die zich niet wilden affiliëren met deze barbaarse muziek. Het is een romantisch verhaal waarin muzikantenen masse verkasten naar Los Angeles waar legbatterijen (studio’s) werden opgetrokken. Het was daar waar Phil Spectre zijnWall Of Soundperfectioneerde, en waarThe Beach Boys–The Wrecking Crew dus – hun langspeelplaatPet Soundsopnamen.
Het was voor de bonzen aantrekkelijk om in een opnamestudio volledig albums in één dag op te nemen. Normaliter zou het een band enkele weken kosten, maar muzikanten als bassiste Carol Kaye en drummer Hal Blaine deden het in drie uur. Ze waren het talent áchter het talent, de sterren áchter de sterren. Zo zoekt Tedesco continu naar erkenning. Erkenning voor zijn vader en al die andere geniale muzikanten waarvan sommigen als Blaine zelfs belandden inThe Rock And Roll Hall Of Fame– beter laat dan nooit. Spijtig genoeg kiest Tedesco – duidelijk geen doorgewinterdere cineast – hiervoor een ietwat stoffige vorm door vooral interviews te tonen.
Crosby, Stills & Nash
Op een gegeven moment zitten Tedesco, Blaine, Kaye en drummer Earl Palmer samen aan tafel. Kaye vertelt over haar ervaringen als vrouw in een mannenwereld. Het wekt enige interesse op, maar als ze overgaan op een ander onderwerp, dan verliest Tedesco de focus. Het is vooral het ophalen van herinneringen: interessant voor de ingewijden maar minder voor de kijker. Dit komt tot een hoogtepunt wanneer wordt ingehaakt op de scheiding van een van de bandleden. De beste man verliest zijn jacht, woning en Rolls Royce. Maar in hoeverre is dat relevant? Het is slechts een goedkope opmaat naar de ondergang vanThe Wrecking Crewin de jaren zeventig. Grote rockgroepen alsCrosby, Stills & Nashnamen hun eigen werk op. Er was geen grote vraag meer naar sessiemuzikanten. Het – belazerde - publiek verlangde naar authenticiteit, naar zelf gecomponeerde en gespeelde albu Het was een revolutie waarin de rol van de producent werd gemarginaliseerd zo lijkt het. En vandaag de dag? We lijken weer terug bij af. Alle muziek lijkt op elkaar. Behalve dan dat het niet sessiemuzikanten, maar dj’s zijn – de nieuwe slaven van het systeem.
Conclusie
The Wrecking Crewis een amateurvideo die vooral interessant is door het onderwerp en Tedesco’s toegang tot het netwerk en archief van zijn vader.
