Moord, rouw en een doofstomme jongen. Dit alles wordt met elkaar verbonden in Personal Effects .
Wat hebben een weduwe, een jongen in een geel kippenpak en een doofstomme jongen met elkaar te maken? Ze lijden allemaal aan het verlies van een dierbare.
Personal Effects
Personal Effects is gebaseerd op het verhaal Mansion on the Hill uit het boek Demonology van Rick Moody. Het verhaal volgt de 24-jarige worstelkampioen Walter (Ashton Kutcher) die te maken heeft met het verlies van zijn zus door een laffe moord, en de 42-jarige Linda (Michelle Pfeiffer) die de moord op haar man nog steeds aan het verwerken is. Linda heeft ook nog een doofstomme zoon, Clay (Spencer Hudson), en Walter heeft een zwaar depressieve moeder (Kathy Bates). Linda en Walter ontmoeten elkaar tijdens hun praatgroep sessies voor nabestaanden van geweldslachtoffers. Beiden zijn ze getraumatiseerd door hun verleden en dit schept ook meteen weer een emotionele band tussen de twee. Wanneer de moordenaar van de zus van Walter wordt vrijgesproken, dit in tegenstelling tot de moordenaar van de man van Linda, leidt dit tot dramatische gebeurtenissen.
Alle elementen uit de film zouden moeten zorgen voor een erg zwart en zwaar drama. Dit is echter zelden het geval. De film werkt heel hard aan het creëren van een grauwe realiteit, zelfs letterlijk door het gebruik van blauwgrijze filters. Het is zeker niet verkeerd, en kan soms prettig zijn, wanneer in een film loodzware thema’s op een wat luchtige manier gebracht worden. lijkt op de één of andere manier een afstand te willen houden bij scènes waarin je juist de emotionele diepte in wil.
Een andere, aanvankelijk interessante, toevoeging aan het geheel is de doofstomme zoon van Linda. Ook hier wordt uiteindelijk niet heel veel interessants meegedaan, zoals de diepgang zoeken van iemand die doofstom is en te maken heeft met het verlies van zijn vader. Het karakter van Clay lijkt hierdoor meer opvulling van het beeld dan een meerwaarde voor het verhaal.
David Hollander
David Hollander levert met Personal Effects zijn debuut speelfilm af. In tv-land is hij geen onbekende als producent van de dramaseries The Guardian , The Heartland en The Cleaner , waar hij regelmatig ook afleveringen voor schreef en regisseerde. Het is hierdoor dat het dramagehalte uit de film wat wegheeft van tv-materiaal. Sommige emoties en shots lijken af en toe wat te uitvergroot en hebben dan meer de kwaliteit van een soapserie. De film is rauw geschoten, hoewel hij veel hulp krijgt van de colorist, met redelijk gevoel voor compositie. Ook laat hij de film effectief zonder geluid beginnen.
Ashton Kutcher in een serieuze rol? Net als Jim Carrey heeft Kutcher ook wel eens behoefte aan een iets serieuzer getint project. In 2004 probeerde hij dit al eens met , een film die de serieuze kanten van Kutcher naar boven moesten laten komen. Hoewel het een meer serieuze film was, leek hij erg beïnvloed door Richard Kelly’s , en bewandelde ook de scheidingslijn tussen realiteit en fantasie. Met (zit er een logica in Kutcher’s filmtitels die zich op het serieuze pad begeven?) gaat hij met meer realistisch materiaal aan de slag, loodzware thema’s nog wel. Kutcher is iemand die je haast niet meer los kunt denken van het komische, vooral met de impact van zijn rol in en MTV’s , toch krijgt hij het met deze film voor elkaar om een karakter neer te zetten, anders dan dat we normaal van hem gewend zijn. Net zoals Jim Carrey in zien we een Kutcher die los staat van de slapstick taferelen. Zelfs het gele kippenpak dat hij draagt, dat normaal gesproken het slapstick effect zou moeten vergroten, heeft iets droevigs. Toch lijkt Kutcher nog niet helemaal thuis in een dramafilm met zware thema’s. Hier en daar is zijn vertolking te zwaar aangezet waardoor het tegenovergestelde effect bereikt wordt. Het is zeker geen slèchte vertolking, en het lijkt een interessante keuze van Kutcher om de meer serieuze kant op te gaan.
Michelle Pfeiffer en Kathy Bates
Beide actrices hebben inmiddels het niveau behaald dat in elke film waarin ze spelen het beste van hen verwacht kan worden. Kathy Bates ( Revolutionary Road ) is wat breder en vaker te zien in kleinere producties en acteerfilms, Michelle Pfeiffer ( Hairspray ) veelal in de grotere Hollywood fil Toch zijn beide actrices sterk in wat ze doen en lijken zonder problemen een driedimensionaal personage van vlees en bloed neer te kunnen zetten. Met deze film is dat gedeeltelijk ook zo, alleen het scenario zorgt ervoor dat alles wat meer aan de oppervlakte blijft en ze hun personages niet helemaal kunnen uitdiepen. Kathy Bates wordt redelijk beperkt ingezet, dit is jammer als je een actrice van haar kaliber in je film hebt. Michelle Pfeiffer heeft samen met Kutcher het meest om handen, maar ook zij moet het doen met beperkt materiaal.
is een mooie film die echter toch het één en ander mist. Ashton Kutcher probeert weer eens een serieuze rol te spelen en doet dit zeker niet onaardig, hoewel hij toch wat moeite heeft om zijn emoties te tonen, letterlijk. Michelle Pfeiffer en Kathy Bates zijn altijd betrouwbaar en verrichten ook hier goed werk. Het is eerder het scenario dat alles in een conservenblikje lijkt te willen houden. Zoals eerder gezegd, een mooie film, maar er had veel meer in kunnen zitten.
Extra’s
Deze dvd bevat slechts enkele trailers.
| Titel: | Personal Effects |   |
| Genre: | Drama | |
| Regie: | David Hollander | |
| Cast: | Ashton Kutcher, Michelle Pfeiffer, Kathy Bates, e.a. | |
| Te koop: | 27 oktober 2009 | |
| Trailer: | - |
