Wie houdt er nou nog niet van het onschuldige meisje die alleen geliefd wil worden?
Een film zoals deze van regisseur Jean-Pierre Jeunet zul je niet vaak tegenkomen. Er zijn niet veel films die ons laten inzien hoe mooi de onschuld van de mens eigenlijk is. Sterker nog, er zijn niet veel films die uitgaan van deze onschuld.
Jean-Pierre Jeunet
Jeunet is met Alien: Resurrection in 1997 doorgebroken in Hollywood, hoewel hij daarvoor al populair was in Frankrijk met zijn twee duistere films, namelijk Delicatessen en La Cité des Enfants Perdus. Even werd er gevreesd dat hij zou doen wat de meeste buitenlandse regisseurs in Hollywood doen, maar met Amelie is hij weer terug naar de top en heeft hij de 'Hollywood blockbuster' sequels voorlopig achter zich gelaten.
Leven in onschuld
De meeste mensen zullen wel bekend zijn met het verhaal van Amelie . Het gaat over een onschuldig meisje dat haar hele jeugd afgesloten van de wereld heeft geleefd. Ze is in zichzelf gekeerd en door haar opvoeding is ze ietwat disfunctioneel. Amélie werkt overdag in een café en de rest van de tijd denkt ze na over haar liefde voor de jongen die het fotohoekje in het station stalkt, hoewel hij zich niet bewust is van haar bestaan. In haar vrije tijd houdt ze stiekem haar buren in de gaten.
Jeugd herinneringen
Als ze op een dag een oud doosje vindt, dat verborgen is in haar appartement in Parijs, gaat ze op zoek naar de eigenaar. Door het doosje terug te geven, geeft ze de oude man zijn lang vergeten jeugdherinneringen terug. Na deze gebeurtenis begint ze aan een tocht om uit haar emotionele schulp te kruipen. Ze wil iedereen helpen. Daardoor komt ze terecht in een wereld vol verleidingen, medeleven en onbeantwoorde liefde. De film bezit een scherpe humor die niet uitgesproken wordt in woorden, maar die geuit wordt in de bewegingen van de personages. En de conclusie is dat het gras altijd groener is in je eigen achtertuin.
Audrey Tautou
De absolute ster van de film is Audrey Tautou. Haar grote ogen stralen de onschuld en de passie uit die Amélie voelt en die haar drijven. Door alleen maar naar haar ogen te kijken wordt je meegesleept in de geloofswereld van Amélie, die bestaat uit poppen die haar in de gaten houden in haar kamer. Dankzij haar en de rest van het verhaal laat Jeunet zien dat film een kunstvorm is die mensen kan entertainen maar die mensen ook mee kan slepen. Maar Tautou is niet alleen in de film, de andere acteurs zijn zo levendig en zo interessant, ze hebben allemaal een bepaalde eigenschap waardoor je naar ze moet kijken. Zo zet Jamel Debbouze en hele zielige maar toch oprechte Lucien neer en is ook Serge Merlin als Raymond een sterk en ongewoon karakter. Maar de film is gevuld met nog meer fascinerende karakters, die allemaal hun eigen geluk horen te vinden, net als de twee hoofdrolspelers.
Filmstijl
Wat naast de acteurs ook opvalt is de manier van filmen. Bijzonder zijn de snelle montages van opsommingen, een hele gepaste manier omdat de achtergrond verhalen en opsommingen zo niet langdradig worden, maar ik had wel moeite met het bijhouden van de ondertiteling. Daarnaast heeft Jeunet wel in de buitenlucht gefilmd maar lijken de beelden van een set te komen. De stad is dusdanig geretoucheerd dat we niets meer van de moderne tijd zien. En dat heeft als effect dat we naar een hedendaagse sprookjeswereld kijken.
Prijzen
In 2002 is Amélie genomineerd voor 5 Oscars, onder andere voor beste screenplay en beste buitenlandse film, en heeft ze ook vele buitenlandse prijzen gewonnen. En dat is niet gek met zo'n prachtig scenario, zo'n sterke cast en zulke mooie passende muziek.
Deze blu-ray bevat geen extra's
Conclusie
Voor iedereen die deze film nog niet gezien heeft; ga je schamen en haal hem snel in huis. Voor iedereen die hem wel gezien heeft; kijk hem vooral nog een keer. Zeker in de donkere winter maanden zal deze film veel blijdschap brengen.
Te koop vanaf 5 november 2009.
