Crooked Business - dvd recensie

In Crooked Business zien we hoe het er in de Australische misdaad aan toe gaat en dat lijkt niet veel anders dan in het Amerika van Quentin Tarantino of in het Engeland van Guy Ritchie.

Sinds Tarantino in het begin van de jaren ’90 begon met zijn hippe gangsterfilms, lijkt er geen einde meer te komen aan zogeheten ‘copycats’. Dit beslaat zowel de goede imitatiefilms als die van Guy Ritchie, maar brengt ons vaker dan we willen erg ondermaatse en flauwe gangsterfil Gangsters die willen praten als Tarantino, maar waar de dialogen eigenlijk misplaatst en goedkoop overkomen. So, step into the world of…

Crooked Business
Crooked Business vertelt het verhaal van twee kruimeldieven, Elmo (Teo Gebert) en Stevie (Firass Dirani). Ze verdienen de kost met oplichting en heling. Dan wordt Stevie door ‘Bondi’ Bob (Chris Betts), de plaatselijke baas van de onderwereld, op pad gestuurd om een koffer vol diamanten op te halen. Deze diamanten zijn op hun buurt weer gestolen van ‘Vierkante’ Lou, een meedogenloze maffiabaas. Hier heeft Bob geen weet van. Al gauw ontstaat er een strijd tussen de maffiabazen.

Monkey Business
Zoals al eerder gezegd laat Crooked Business zich zien als een Australische variant van Tarantino en Ritchie fil Hierbij denkend aan de hippe gangsters en ‘smooth talk’ van Tarantino en de meer kinetische filmstijl van Ritchie. Ook al zijn dit niet de minste namen uit filmland, dit weerhoudt Crooked Business er niet van om armoedig over te komen, met als basis het erg flauwe script. De film begint met een hip bedoelde montage, waarin ingekleurde filmframes worden afgewisseld met freeze frames en snelle wipes; alsof Snatch nooit is gemaakt.

Schrijver, producent en regisseur levert met zijn regiedebuut af. In 2003 heeft hij wel de film geschreven en geproduceerd. De regie was toen in handen van Jonathan Teplitzky. is nu volledig een Nyst film geworden alleen ontbeert het elke vorm van authenticiteit. Alles wat we maar kunnen bedenken in een hippe gansterfilm is al vele malen eerder gedaan, en beter ook. Nu is het niet altijd eerlijk om meteen met verwijzingen naar Tarantino en Ritchie op de proppen te komen, maar dan moet je als regisseur ook iets anders te bieden willen hebben dan een letterlijke kopie. Guy Ritchie heeft zeker goed naar Tarantino’s werk gekeken, maar hij heeft wel een eigen stijl weten neer te zetten en het op een dynamisch hogere toer gegooid. En Tarantino is zelf uiteraard ook geïnspireerd door ander werk en heeft hier ook nooit een geheim van gemaakt. Soms is goed gejat beter dan slecht zelf bedacht. Bij is het vooral slecht gejat. Het stoort vooral dat je duidelijk ziet waardoor Nyst is geïnspireerd, maar er nergens eigenlijk een authentieke draai aan weet te geven. Hij probeerde het deels door één van de hoofdpersonages tegen de camera te laten praten, zich dus tot de kijker te richten, en zo de vierde wand te doorbreken. Nyst lijkt misschien slim, maar het heeft eerder een ongepast effect. Daarbij bevat de film ook nog eens een voice-over van Elmo. Je kunt je hierbij dus afvragen; Nyst, wat wil je nu precies en maak een keuze!

Daarbij is het script van Nyst regelmatig erg flauw en wil vaak te geforceerd hip overkomen. Zo zit er een scène waarin drie kruimeldieven zitten te kaarten ( Lock, Stock and Two Smoking Barrels , anyone?) en een van de karakters zijn kaart wil terugnemen nadat hij deze al heeft gespeeld. Dit mondt dan uit in een lange dialoog over de officiele regels van het kaarten. Dit is vooral komisch bedoeld en had in begin van de jaren ’90 misschien nog wel gewerkt, maar dit soort dialogen tussen dieven en gangsters, over de kleine dingen in het leven, hebben we inmiddels als zo vaak gehoord dat het vooral aanvoelt als mosterd na de maaltijd en eigenlijk te flauw wordt. Zo zit de film vol met deze dialogen. Ongetwijfeld goed bedoeld, maar Nyst lijkt vooral op iemand die niet weet hoe je goed kunt jatten en toch een eigen stijl kunt hanteren. A Guy Ritchie he certainly ain’t!

De acteurs doen hun werk, niet zozeer slecht als gewoon waar het script om vraagt en weinig opvallend. Het nadeel hiervan is dat geen enkel noemenswaardig personage bij de kijker achterlaat; de film bevat nergens een Mr. Blonde of een Boris ‘The Blade’. De acteurs zitten soms ook opgezadeld met de al eerder vermelde flauwe dialogen, dus dat helpt ook niet echt mee. Hierdoor dus ook; de acteurs doen hun werk, het scenario niet.

Extra’s
De film bevat geen enkele extra, dus ook geen trailers.

Conclusie
Crooked Business is een flauwe gangsterkomedie die op geen enkel punt probeert haar inspiratiebronnen in een nieuw daglicht te zetten. Slecht gejat, matig uitgevoerd en zonder enige authenticiteit. Voor de niet al te verwachtingvolle kijker zal de film nog wel een redelijk amusant avondje kunnen zijn. De film heeft ook wel wat visuele flair, maar het is echt allemaal derivatief. Crooked Business is uiteindelijk een overbodige toevoeging in het Tarantino-esque gangstergenre. Je kunt hierdoor veel beter Reservoir Dogs of Snatch nog eens uit de kast halen.

Film: Extra's: