Jim Carrey is gay, ubergay, in een film waar je, hoe dan ook, 'gay' van wordt.
Steven Russell (Jim Carrey) heeft het allemaal in de jaren tachtig: een baan als agent, een mooie vrouw, een engelachtige dochter en een homovriendje dat hij zo nu en dan van achteren neemt. Als hij een ernstig auto-ongeluk krijgt, besluit hij uit de kast te komen; hij vertrekt naar Miami om daar te gaan leven als een übergay waar Gordon jaloers op zou zijn, compleet met roze polo's en een veel te jong Mexicaans vriendje. Om zijn nieuwe extravagante levensstijl te financieren, begint hij met frauderen en oplichten, met als gevolg dat hij al snel in de gevangenis belandt. Daar ontmoet hij de liefde van zijn leven; de gevoelige Phillip Morris (Ewan McGregor). Als hij en Philip van elkaar gescheiden worden, wringt Steven zich in allerlei onmogelijke, doch geniale, bochten om hem vrij te krijgen om daarna samen een perfect leven te kunnen leiden.
A True Story of Life
Toen producer Andrew Lazar de eerste versie van het boek van Steve McVicker, I Love You Phillip Morris: A True Story of Life, Love, and Prison Breaks, in zijn handen kreeg, was hij verkocht. Het script werd echter een stuk moeilijker verkocht; de studio's wilden niet veel geld neerleggen voor een film over twee homo's die de boel oplichten. Vandaar dat schrijvers en regisseurs Ficarra en Requa er ruim twee jaar de tijd voor namen om het script te verbeteren en zodoende belandde het met Kerstmis 2006 onder de boom van Jim Carrey die meteen enthousiast werd om de rol van Steven Russell te spelen. De film is voor het grootste gedeelte gebaseerd op het boek, maar de chronologische volgorde is aangepast en ook de verschillende oplichterspraktijken zijn ietwat gedramatiseerd. Gedurende het filmen lieten de regisseurs zich adviseren door niemand minder dan Phillip Morris en ook kostuumontwerper David C. Robinson (zelf een florerende gay in de jaren tachtig) heeft een grote bijdrage geleverd aan de geloofwaardigheid van de film. Dat de echte Steven Russell verstek moest laten gaan bij het adviseren op de set is geen verassing; Russel zit de komende 144 jaar vast in een Texaanse gevangenis.
Gay
Jim Carrey casten om een uitgesproken homoseksueel te spelen is als Jan Smit vragen om op te treden op een Volendamse braderie; je weet dat het een groot succes zal zijn. De vertolkingen door Jim Carrey en Ewan McGregor zijn namelijk fantastisch. Carrey maakt van Russell een clichématige homo, compleet met zeurderig zuidelijk Amerikaans accent en elegant loopje. McGregors Philip Morris is een zachtaardige, verlegen homo die in aanwezigheid van Russell helemaal opbloeit. Deze mannen zijn gay, wellicht zijn er critici die de rollen 'over-the-top' vinden, maar dit type gays bestaat echt en ze zijn verdomd goed gespeeld. Of je het leuk vindt om naar te kijken, dat is een andere vraag.
Het leven van Steven Russell is interessant genoeg voor een verfilming en door de film te focussen op de liefde tussen de twee heren, neigt de film meer naar een komedie met dramatische elementen. We herkennen allemaal het verlangen om bij iemand te willen zijn waar we waanzinnig verliefd op zijn, hetero of homo. De film ontroert als Russell en Morris van elkaar worden gescheiden maar de ontroering slaat weer snel om in humor als Russell zijn zoveelste zwendel aan het uitvoeren is. De dramatische elementen zijn aanwezig maar het is de glimlach die het meest aanwezig is tijdens het kijken van deze film.
Geen pijnlijke momenten
Door het vrolijke karakter van de film, zelfs de Texaanse gevangenis lijkt een paradijsje met zijn witte gangen en felle stralen zonlicht, besteedt de film geen aandacht aan de pijnlijkere momenten uit Russells leven; hoe zit het nou met zijn biologische ouders? En ziet hij zijn dochter nog wel eens? Deze vragen blijven bij de kijker wel hangen en zorgen ervoor dat het karakter van Russell, psychologische diepgang mist. Het is duidelijk waarom hij steeds uit de gevangenis ontsnapt en de boel oplicht; hij wil bij zijn grote liefde zijn. Maar waar komt dat vandaan? Uiteraard moesten de schrijvers kiezen voor een focus en dat is de romance tussen Russell en Morris geworden. Dit is echter maar een klein puntje van kritiek, want met dat verhaal zal de kijker zich geen minuut vervelen.
Conclusie
I Love You Phillip Morris is een heerlijke komedie geworden met fantastisch acteerwerk van Jim Carrey en Ewan McGregor. Carrey kan met zijn lenige gelaat ook een intelligente komedie doen en McGregor bewijst met deze rol dat hij een alleskunner is. De komende jaren gaan we hem vast nog vaker zien in dergelijke verrassende rollen. I Love You Phillip Morris is een oplichtingsverhaal dat zich kan meten met Catch me If You Can en dat zich onderscheidt door zich te focussen op een uitzonderlijke grenzeloze liefde tussen twee mensen. Deze film heeft geen fluffy gay gehalte maar laat homofiele liefde zien zoals deze kan zijn: compleet met kontneuken en sierlijke handgebaren. Als dat je niet stoort is deze film een zeer onderhoudende komedie waarna je met een glimlach op je gezicht de bioscoopzaal weer zult verlaten. Een film waarin iedereen wordt opgelicht behalve de bioscoopbezoeker, die krijgt waar hij voor komt.
