In Sex and the City 2 zijn de vrouwen waar ze twee jaar geleden graag wilden zijn, maar toch missen ze iets. Tijd voor een trip naar Abu Dhabi want wellicht vinden ze wat ze zoeken in de bloedhete woestijn.
I do? Do I? Is de titel van het nieuw boek van Carrie Bradshaw (Sarah Jessica Parker), of inmiddels Carrie Bradshaw-Preston. Want na twee jaar huwelijk is het gedaan met de spannende afspraakjes en spontane dates, mr. Big (Chris Noth) verschanst zichzelf liever met de zapper op de bank en Carrie vraagt zich af of ze wel de 'marrying kind' is.
En sinds de komst van dochter Rose gaat het ook in huize Goldenblatt-York zeker niet over rozen, ondanks de hulp van een rondborstige Nanny, heeft Charlotte (Kristin Davis) moeite het huishouden draaiende te houden. Miranda (Cynthia Nixon) en Steve (David Eigenberg) zijn eindelijk op dezelfde pagina beland, maar sinds haar advocaten firma een nieuwe vrouwonvriendelijke baas heeft, wordt de stem van Miranda daar niet meer gewaardeerd. En hetgeen Samantha (Kim Cattrall) niet waardeert is het feit dat de menopauze bezit dreigt te nemen van haar lichaam, wat ze met veel pilgeweld tegen probeert te gaan; een single vrouw zonder sex-drive is zo'n beetje het ergste wat Samantha kan overkomen. Het is één en al doffe ellende in de city, dus het komt als geroepen wanneer Samantha een uitnodiging krijgt van een chique sheik uit Abu Dhabi om een aantal nachten in zijn hotel te overnachten. Sex and the City 2 goes Sex in the Desert.
$415,252,786
De eerste Sex and the City (SATC) film bracht $415,252,786 op om precies te zijn op. Dus wanneer de filmmakers als redenen opgeven: we waren het de fans verschuldigd, onthoudt dat bedrag dan goed. Want voor dat geld wil men films maken, grote films, die nog meer opleveren. Vandaar dat SATC 2 zich grotendeels afspeelt in de woestijn van Abu Dhabi (gefilmd in Marokko). Michael Patrick King, schrijver en regisseur, wilde het tweede deel van de film internationaler aanpakken want, zo zegt hij, 'toen ik over de hele wereld vrouwen zag die opgedoft naar de première van SATC kwamen alsof ze naar een feest gingen, besefte ik dat de karakters uit de film vrouwen over de hele wereld aanspreken.' King wilde een wereld creëren zoals we die alleen in de films zien, een onbetaalbare ervaring waar we voor € 9,- bij kunnen zijn. Een ultiem feest op een exotische locatie met nog meer glamour en onbetaalbare outfits is wat de fans van SATC verwachten, volgens King dan.
Joggingpak en chocoladetaart
In SATC 2 missen Carrie, Samantha, Miranda en Charlotte allemaal iets, en dat is iets wat ze met de kijker gemeen hebben; de kijker mist namelijk de mogelijkheid om zich te kunnen identificeren met de vrouwen. Wat de serie zo goed maakte was het feit dat de vrouwen echt waren, omdat de kijker jarenlang een kijkje kreeg in het emotionele leven van vier vriendinnen. Hoeveel vriendinnengroepjes hebben niet een gesprek gehad dat begon met de vraag: ‘Op welk karakter uit SATC lijk jij het meest?’ En elke vrouw kon zich wel identificeren met een karakter uit de serie, of een mengelmoes van meerdere. De film faalt hierin; door het gebrek aan diepgang in de verhalen en de onwerkelijke situaties wordt de kijker op afstand gehouden. Helaas focust de film zich meer op het geforceerde probleem van Carrie waardoor de andere verhalen de kans niet krijg tot iets krachtigs uit te groeien.
De serie was zo leuk omdat we vier vrouwen volgden die ’s avonds met hun joggingpak op de bank een hele chocoladetaart wegwerkten terwijl ze smachtend zaten te wachten op een telefoontje van de man die ze vorige week hadden gedate, deze wanhoop afgewisseld met de zoektocht naar de juiste jurk en de avondlange voorbereiding voor een avondje uit in een nieuwe club, zorgden ervoor dat de kijker zichzelf kon zien in een stad die zo ver weg is. In de film hebben de vrouwen hun problemen, maar centraal staat de trip naar Abu Dhabi, die een veel te hoog en ongrijpbaar Disney gehalte heeft. Toegegeven, de kostuums zijn bijzonder en de shots van de omgeving zijn adembenemend maar de luxe en weelde zijn onbereikbaar. New York City is nog nooit zo ver weg geweest.
A Girls Night out
Onbereikbare karakters of niet. Ergens voelt de film als thuiskomen, vanaf het moment dat Alicia Keys New York uitzingt en we even terug gaan naar de jaren ’80 waarin we de vrouwen in hun jonge jaren te zien krijgen, is het net alsof je een familielid verwelkomt dat twee jaar lang op een reis is geweest. En ondanks de oppervlakkige verhaallijnen kunnen de dames best een aardig staaltje acteren. Zo zijn de verhaallijnen van Miranda en Charlotte erg interessant en dat levert dan ook één van de sterkste scènes van de film op waarin Miranda en Charlotte hun falen als moeder erkennen. Alhoewel alle dames wat dichter bij hun personage zijn gebleven in deze film (in tegenstelling tot de eerste film waarin de karakters bijna een karikatuur werden van zichzelf) is het Cynthia Nixon die verreweg de show steelt als Miranda.
Daarnaast zitten er zoals we gewend zijn van SATC een aantal goede one-liners en woordspelingen in het script zoals wanneer Samantha tijdens hun vlucht naar Abu Dhabi een dadel aangeboden krijgt en zegt: "A few minutes away and I already have a date." En ook zijn er een aantal grappige situaties die subtieler zijn vormgegeven dan de grappen in de eerste film. Een aantal politiek incorrecte grappen over de Islam en onderdrukte vrouwen zullen zeker wat stof doen opwaaien, maar voor de SATC- fan is het een onbeladen girls night out.
Conclusie
De ambities van de makers gaan voorbij aan de verwachtingen van de kijkers. Door de grootste aanpak van de film wordt hetgeen wat de serie zo succesvol maakte totaal opgeslokt: de identificatie met de karakters. De focus ligt nog steeds op het verhaal van Carrie, terwijl zij al enige tijd is uitverteld en dat is jammer want zo krijgen de meest interessante verhalen en karakters nooit een eerlijke beurt. Toch is SATC 2 een grappige film met sterke teksten en prachtige plaatjes, hier en daar probeert de film nog een feministisch statement te maken door politiek incorrecte grappen over de Islam en de meningen van de New Yorkers over Islamitische vrouwen wat voor de nodige discussie kan zorgen.
Maar dit alles zal de SATC fans een worst wezen, zij gaan de film hoe dan ook wel zien als is het maar om hun favoriete familieleden weer één keer in de armen te kunnen sluiten.
