De legendarische Franse komiek Jacques Tati beleefde metLes Vacances de Monsieur Hulotzijn grote doorbraak en introduceerde tevens een geliefd personage.
Terwijl de Franse vakantiegangers massaal afreizen naar de kust, onderneemt ook monsieur Hulot deze tocht, maar het gaat hem niet zo makkelijk af. Met behulp van zijn oude sportauto – die bromt en knalt – weet hij zijn bestemming gelukkig toch te bereiken. Met zijn onhandige streken zet hij het hotel al snel op zijn kop. De meeste gasten zijn namelijk voor hun rust gekomen, maar met een stuntelaar als monsieur Hulot blijkt dat verrassend lastig. Of hij nu gezellig een jazzplaatje opzet, een potje tafeltennist tegen een hotelgast, een kapotte kano leent om een stukje te varen of op een grote voorraad vuurwerk stuit; in iedere situatie weet hij zichzelf en alle omstanders in de problemen te krijgen.
Sketches
Voor het verhaal hoef jeLes Vacances de Monsieur Hulotin ieder geval niet te bekijken. De film bestaat voornamelijk uit losse scènes (hoewel het eigenlijk zelfs sketches zijn) die weinig tot geen invloed op elkaar hebben. Eerder is het een opeenstapeling van onschuldige grappen en grollen, die minimaal een warme glimlach op het gezicht toveren. Dit gaat gepaard met ouderwetse slapstick, waarin de zaken altijd net iets anders gaan dan men hoopt.
Monsieur Hulot
Het personage monsieur Hulot maakt in deze film zijn eerste opwachting, maar vanwege de grote populariteit keerde hij gedurende achttien jaar terug in verschillende producties, zoals in de vervolgenMon OncleenPlaytime. Daarnaast mag het geen geheim zijn dat Rowan Atkinson zijn personage Mr. Bean op de stuntelige Fransman baseerde. En dat is begrijpelijk, want monsieur Hulot is een filmkarakter dat je gelijk in je hart sluit.
Detail
Hierbij valt vooral op dat regisseur, producent, schrijver en hoofdrolspeler Jacques Tati een oog heeft voor detail. In de achtergrond gebeurt vaak net zoveel als op de voorgrond. Of het nu gaat om een enorme scène zoals de opening waarin een groep mensen van perron naar perron wordt gestuurd, of om een klein moment waarin monsieur Hulot tevergeefs probeert enkele schilderijen recht te hangen; alles is tot in de puntjes verzorgd. En dan hebben we het nog niet gehad over het verfblik dat via de golven van de zee steeds precies op de juiste plek terecht komt.
Conclusie
Jacques Tati is volledig in zijn element als de zwijgzame monsieur Hulot. De voormalige mimespeler weet hoe hij zonder noemenswaardige teksten een personage tot leven kan wekken en dat alleen is al erg knap. Toch wordt er wel degelijk gebruik gemaakt van (omgevings)geluid, waar sommige scènes zelfs grotendeels op leunen. Tati is als schrijver, producent, regisseur en acteur verantwoordelijk voor een uitstekend eerste deel van de komischeHulot-reeks.
