De misdaadklassiekerScarfaceis tegenwoordig misschien minder bekend dan de (losse) remake, maar voor de liefhebber is dit genieten geblazen.
Als Big Louis wordt vermoord, staat de concurrentie voor de deur om de illegale drankhandel over te nemen. Tony “Scarface” Camonte is overgelopen naar de andere partij maar de ambitieuze verrader denkt vooral aan zijn eigen gewin. Alles gaat hem voor de wind, maar hij raakt overmoedig. Tony probeert het liefje van de baas te versieren; hij begint achter diens rug een oorlog met een rivaliserende familie en hij verbiedt zijn zus een liefdesleven. Zijn meedogenloze leven lijkt zich tegen hem te keren.
Drooglegging
Er zijn drie films die het gangstergenre hebben gevormd. In 1931 verschenenLittle CaesarenThe Public Enemyen een jaar later kwam dezeScarfaceuit. In die tijd (de hoogtijdagen van de Drooglegging) was het niet gewenst om misdadigers op te hemelen, dus bij aanvang krijgen we de duidelijke boodschap dat dit verhaal een aanklacht tegen de misdaad en de regering is. Men deinst er zelfs in een intermezzo niet voor terug om het volk propagandistisch toe te spreken over de verheerlijking van gangsters. Verder isScarfaceeen rechttoe rechtaan rise-and-fall verhaal, maar dan wel erg sterk uitgevoerd.
Visueel
Visueel zit de zwart-witfilmScarfaceerg sterk in elkaar. Dat begint al direct met de kracht van het schaduwwerk met een schietend silhouet. Dit lijkt in eerste instantie gedaan te zijn vanwege de destijds heersende censuur, maar niets is minder waar.Scarfaceis een stuk gewelddadiger dan veel van zijn genregenoten. De afrekeningen – zoals altijd in deze periode zonder bloed – zijn niet van de lucht. De beste actiescène is echter een waanzinnige achtervolging met prachtige klassieke auto's, machinegeweren en een spetterende crash.
Losjes
Paul Muni speelt zijn rol als Tony Camonte erg losjes, alsof hij ter plekke nog improviseerde, wat destijds ongewoon was. Het helpt echter wel heel goed om de frivoliteit van het personage dat zich ontastbaar waant, te grijpen. In de finale wordt hij jammer genoeg gedwongen om flink over de top te gaan, wat beter in het tijdsbeeld thuishoort. In een bijrol als gevaarlijke rivaal is het erg leuk om Boris Karloff eens te zien in een andere rol dan zijn iconische monster van Frankenstein.
Conclusie
Samen metLittle CaesarenThe Public EnemystondScarfaceaan de basis van het misdaadgenre dat in de jaren dertig van de vorige eeuw immens populair was onder de bevolking. Zoals de grenzen van het genre betamen, krijgen we een klassiek rise-and fall verhaal voorgeschoteld van een kruimeldief die zich opwerkt tot misdaadbaas om ten slotte ten onder te gaan aan zijn eigen overmoedigheid.
