One Night Stand VII: Urfeld - recensie

De korte filmUrfeldis een fysieke en spirituele reis van een vader en een zoon, met een spannende ontknoping.

De NTR, VARA, VPRO, het Mediafonds, het Nederlands Filmfonds en het CoBO maken zich sterk voor de ontwikkeling van film- en televisietalent en organiseren voor de zevende keer One Night Stand, een dramareeks voor nieuwe makers, bestaande uit 6 films van ongeveer 50 minuten. Deze week recenseert MovieSceneUrfeld.

Bij One Night Stand is er ruimte voor relatief nieuwe filmmakers om hun ideeën om te zetten in film. BijUrfeldis het de beurt aan regisseur Maurice Trouwborst, die aan de slag gaat met een script van Lotte Tabbers. En dat script – en dan met name de opbouw van het plot – is het sterkste punt van deze film.

Bram heeft in eerste instantie weinig zin om zijn bejaarde vader Kees naar een oude vriend in het Duitse Urfeld te brengen, maar hij laat zich toch overhalen. Dat blijft echter niet zonder gevolgen, want Kees heeft niet bepaald de waarheid gesproken over zijn bezoekje. Zal zijn doel de twee uit elkaar drijven of juist naar elkaar toe laten groeien? Meer moet je als kijker vantevoren niet over de film weten, want dat laat de film veel beter tot zijn recht komen. Want zoveel mag duidelijk zijn;Urfelddraait echt om de ontknoping. Maar belangrijker is misschien nog wel de relatie tussen vader en zoon, die – ten goede of ten kwade – voorgoed zal veranderen.

Met ruim drie kwartier aan speelduur zijn de films uit de One Night Stand reeks behoorlijk kort, dus het is niet gek datUrfeldzonder een ellenlange introductie van start gaat. En dat blijkt ook niet nodig, want de toon wordt snel gezet. Het autoritje is namelijk allesbehalve gezellig. De twee zijn duidelijk door de jaren heen uit elkaar gegroeid. Vader Kees (een mooie rol van John Leddy) is verworden tot een oude, norse man die alles op zijn eigen manier wil, terwijl zoon Bram vooral in zijn eigen wereld leeft en zich moeilijk kan inleven in een ander. Tussen de moeilijke momenten door schakelt de film naar een andere bejaarde man, die met zijn vrouw op een groepsuitje is in eindbestemming Urfeld. De connectie wordt niet direct duidelijk, maar het is zonneklaar dat er meer speelt dan op het eerste gezicht te zien is.

HoewelUrfeld er ook echt uit ziet en aanvoelt als een televisiefilm is het eindresultaat zeer de moeite waard. Men probeert op visueel vlak nergens baanbrekend te zijn en het acteerwerk doet soms wat teveel denken aan een toneelstuk, maar dat vormt amper een probleem. Alles staat namelijk in dienst van het verhaal en dan vooral de onderhuidse spanning die de reis met zich meebrengt.

One Night Stand is een project dat zeer diverse films oplevert. Daarom zal iedere kijker er iets naar zijn gading tussen vinden, maarUrfeldmag zonder twijfel tot de hoogtepunten genoemd worden. Kleine minpuntjes, zoals het soms vlakke acteerwerk (waar bij vermeld moet worden dat John Leddy zeer sterk is) vormen geen probleem, want de toeschouwer wil alleen maar in het onderhuids spannende verhaal getrokken worden.