Top 10 engste filmkarakters

Eng, enger, engst. En dan maal 10. Wat zijn de tien meest enge filmkarakters?

Er zijn soms van die filmpersonages die je altijd bij zullen blijven. Van die karakters die zorgen dat je 's nachts nog even onder het bed en in de kast kijkt. Van die personages die nog geregeld in je nachtmerries opduiken om je de stuipen op het lijf te jagen. Hieronder een lijst met een paar van de engste filmkarakters aller tijden.

Als kind is er waarschijnlijk geen enger karakter denkbaar dan de kindermoordende heksen die Roald Dahl heeft beschreven in zijn boekThe Witches. In de verfilming van Nicholas Roeg uit 1990 speelt Anjelica Huston de opperheks, oftewel The Grand High Witch. Het moment dat deze verbitterde en ijzige vrouw haar menselijke masker afzet in de vergaderzaal vol heksen zal niet eenvoudig van de netvliezen van jonge kijkers te verwijderen zijn. Maar haar ware vorm mag dan misschien weerzinwekkend en gruwelijk zijn, haar kille vermomming als normale vrouw is ook niets minder dan angstaanjagend.

Velen zijn het er over eens dat de Spaanse hit [REC]uit 2007 één van de betere horrorfilms was van de laatste jaren. En één van de meest schrikwekkende momenten is de laatste sequentie, waarin journaliste Ángela, samen met haar cameraman, in een donkere kamer in een appartementencomplex zit opgesloten. Hier komen ze oog in oog te staan met Niña Medeiros, een afzichtelijk en zeer mager meisje, enkel gekleed in een smerige onderbroek en met een hamer in haar hand. Hoewel ze maar een kleine rol speelt, Medeiros zorgt toch voor de meest huiveringwekkende momenten van de film. De rol werd overigens vertolkt door een man, de graatmagere Spaanse acteur Javier Botet.

In talloze verfilmingen van Bram StokersDraculawordt ’s werelds bekendste vampier nogal eens neergezet als een verleidelijke en niet bepaald onaantrekkelijke man. Count Orlok, eveneens gebaseerd op het karakter van Bram Stoker, is het tegenovergestelde. Acteur Max Schreck zou volgens filmmaker F.W. Murnau van zichzelf al zo lelijk zijn geweest dat hij eigenlijk maar weinig make-up nodig had voor de rol. Met zijn lange vingers, tanden en oren en ijselijke ogen en gelaatsuitdrukking is Count Orlok een karakter dat je nog wel een tijdje bij zal blijven. Enkel het moment dat het ondode karakter op een schip uit zijn kist herrijst alleen al is legendarisch. En bijzonder angstaanjagend.

Net als Niña Medeiros zijn de kleine rollen waarin vrouwen door een man worden vertolkt soms het engst van allemaal. In de horrorfilmPet Sematary, gebaseerd op het gelijknamige boek van Stephen King, maken we in een klein subplot kennis met Zelda, de zus van één van de hoofdpersonages. Met haar duistere stem en lach en afzichtelijke uiterlijk duikt deze magere en bleke vrouw niet alleen op in de nachtmerries van hoofdkarakter Rachel, maar zal ook de filmkijker met gemak slapeloze nachten bezorgen. Want zelfs in slechts een paar korte flashbackscènes laat deze bizarre verschijning, gespeeld door Andrew Hubatsek, een verpletterende indruk achter.

Talloze critici vinden hem één van de beste schurken aller tijden. En noemen het eveneens één van de beste rollen van acteur Robert Mitchum. De Amerikaanse acteur speelt de ijskoude en meedogenloze predikant Harry Powell in de filmNight of the Hunter van Charles Laughton. Het karakter, dat niets uit de weg gaat om een portie gestolen geld op te halen, is kenmerkend door zijn ijzeren uitstraling en natuurlijk de woorden ‘love’ en ‘hate’, die op zijn vingers staan getatoeëerd. En dat deze maniak niets of niemand ontziet tijdens zijn zoektocht blijkt wel als hij twee onschuldige kinderen achtervolgt om koste wat kost zijn zin te krijgen.

Het hebben van een geobsedeerde fan is voor iedere bekendheid geen pretje. Maar zo slecht als schrijver Paul Sheldon (James Caan) treffen gelukkig maar weinig mensen het. De schrijver krijgt in Rob ReinersMisery, gebaseerd op een verhaal van Stephen King, een ongeluk en komt terecht in het huis van Annie Wilkes, een groot fan van zijn verhalen. Maar hoewel Annie in eerste instantie overkomt als een normale, sympathieke en behulpzame vrouw, komt haar ware aard al snel naar boven als ze leest dat haar favoriete personage in zijn boek overlijdt. En dan maakt Paul Sheldon kennis met een psychopaat die zijn weerga niet kent. Het wispelturige personage, fantastisch neergezet door actrice Kathy Bates, is fascinerend, volkomen onvoorspelbaar en bovenal doodeng.

Het horrorgenre kent veel gemaskerde moordenaars, maar zelden zijn ze zo ijzingwekkend en verontrustend als Michael Myers uit John Carpenters klassiekerHalloween. Als klein jongetje vermoordt hij zijn oudere zus en haar vriend en als volwassen man ontsnapt hij uit het gesticht om zijn andere zus om zeep te helpen. Hij duikt vervolgens overal op, maar verdwijnt net zo snel weer van het toneel. Door zijn simpele, emotieloze witte William Shatner masker met twee zwarte gaten als ogen, krijg je op geen manier hoogte van deze gemaskerde en stille boeman. Je weet niet hoe, waar of wanneer hij toeslaat. Maar nog veel belangrijker; je hebt als kijker geen idee waarom hij doet wat hij doet. En dát maakt hem nu juist zo eng.

Hoe minder je een karakter kent, hoe enger hij wordt. Dit gegeven wordt perfect toegepast inNo Country for Old Men, een film van de gebroeders Coen. In deze film maken we kennis met Anton Chigurh (Javier Bardem), een huurmoordenaar die bijna geen menselijke trekken kent. Zijn expressieloze gelaat, bizarre kapsel en donkere stem maken van hem een intrigerende en mysterieuze verschijning. Geen moment weet je wat er in zijn hoofd omgaat of kun je voorspellen wat hij gaat doen. Je weet slechts één ding zeker; als Anton op het toneel verschijnt, is de spanning ondragelijk en gaat het, hoe dan ook, gruwelijk mis.

Voor velen waarschijnlijk een wat onbekende naam, deze antagonist uit het tweede deel van dePoltergeistreeks. De eerste film, een productie van Steven Spielberg, is voor velen wel bekend, maar een heel stuk onbekender is deze kwaadaardige dominee en leider van een sekte uit de 19^e eeuw uit het vervolg. Het moment dat Henry Kane in de stromende regen en met een eeuwige ijzingwekkende grote lach op zijn gezicht een bezoek brengt aan de familie Freeling is fascinerend en angstaanjagend tegelijkertijd. Acteur Julian Beck was al behoorlijk ziek tijdens de opnames en dat is duidelijk te zien aan zijn gehele uitstraling. Beck mocht dan ook de première van de film dan ook nooit meemaken, hij stierf toen de opnames nog aan de gang waren.

Alle loslopende boemannen en moordenaars ten spijt, het meest enge filmpersonage aller tijden zit bijna een gehele film vast in een gevangenis. En dat geeft al aan hoe sterk Hannibal Lecter, een rol van Anthony Hopkins inThe Silence of the Lambs, wordt neergezet. Alleen al van zijn introductie, waarin we hem rechtop in zijn cel zien staan en hij ons strak aankijkt, gaan je nekharen recht overeind staan. Zijn Lecter is een intelligente en ogenschijnlijk rustige man, maar waarvan je weet dat diep van binnen een gruwelijk beest schuilgaat dat elk moment eruit kan komen. Het is onmogelijk te weten wat hij denkt en hij is je hoe dan ook altijd een paar stappen voor. Lecter is ondoordringbaar en dat maakt hem een levensgevaarlijk en uiterst angstaanjagende verschijning. Ook al zit hij grotendeels van de film in een goed beveiligd glazen cel, met Lecter in de buurt blijft het een onheilspellend situatie.