Top 10 zombiefilms

Wat zijn de beste zombiefilms? MovieScene stelde een top 10 samen van zombiefil

Het vervolg van de verrassende found-footage filmRecwas veel te plotgedreven.Rec 3, van Paco Plaza, laat het found-footage dit keer achterwege, maar borduurt wel verder op de gebeurtenissen in het appartement. En toch is deze heel anders. De trouwerij en de romkom-achtige setting maken het een alleraardigst leuke take op het zombiegenre, helemaal als het ook nog trekjes krijgt van een bloederige Romeo en Julia. De geliefden worden echter niet tegengehouden door een familievete, maar door een horde zombies. Een zombie romkom!

Deze klassieker uit 1974 is net alsRec 3van Spaanse origine. Jorge Grau heeft met zijnLet Sleeping Corpses Lieduidelijk gekeken naarNight of the Living Dead van Romero, maar de film is duidelijk trager in opbouw. Dat ligt hem in het feit dat het verhaal gaat over geloofwaardigheid. De zombies komen niet met hordes tegelijk, dus hoe overtuigt George de nuchtere inspecteur dat de doden van het Manchester mortuarium tot leven komen en de levenden opeten, terwijl hij zelf bij elke aanslag toevallig ter plaatse is? Toch wordt dat uiteindelijk heel leuk uitgespeeld en eenieder die deze film kan uitzitten, wordt ook beloond met goede suspense, spanning en redelijk wat gore.

Gezien de titel uiteraard een vervolg op28 Days Later. Deze film van toen nog nieuwkomer Juan Carlos Fresnadillo bevatte minder diepgang dan zijn voorganger, maar wist evengoed puike actie vermengd met horror neer te zetten. Sterker nog, wanneer na de herbevolking van Groot Brittanië de hel wederom losbreekt, legt Fresnadillo één van de meest intense uitbraakscènes ooit vast. Niet alleen bloederig en spectaculair, maar vooral oprecht aangrijpend, schokkend en voelbaar door de reactie van het leger tegenover de bevolking. De rest van de film blijft leuk en is bij vlagen erg spannend en ook ontroerend, maar volgt een tikkeltje teveel de voorspelbare lijn. Toch blijft het zeker een film die je als liefhebber gezien moet hebben.

Lucio Fulci bracht vaak de doden tot leven in zijn oeuvre. De meest memorabele van die lijst isZombi 2. Onofficieel was dit een vervolg op Romero'sDawn of the Dead, maar het heeft verhaaltechnisch niets met die film te maken. MetZombi 2brengt Fulci de zombie terug naar zijn Afrikaanse oorsprong, namelijk de voodoo. Op het eiland Matool nabij New York lijkt namelijk door deze praktijken een heuse zombieuitbraak te zijn ontstaan. Anne Bowles en journalist Peter West reizen af naar het eiland op zoek naar Bowles vader, Dr. David Menard, die de plaag onderzoekt. Het acteerwerk is Fulciaans slecht, maar de Italiaanse regisseur geeft ons overtuigend rottende zombies, sfeer, bloed en enkele memorabele scènes ervoor terug: haai vs. zombie, een doorspiest oog en een gruwelijk zombiefeestmaal.

Enkele scènes daargelaten zijn zombiefilms over het algemeen genomen nooit echt eng. Jaume Balaguéro en Paco Plaza bewijzen het tegendeel met hun found-footage film[Rec]. Hierin zien we de laatste beelden van televisiereporter Ángela Vidal en haar cameraman Pablo. Ze volgen één nacht het werk van de lokale brandweer. Wanneer de brandweerlieden een oud vrouwtje uit haar woning moeten zien te bevrijden, eindigt de reddingsactie in ware terreur, door het televisieduo in beeld gebracht. Het realisme is hier hoog en Balaguéro en Plaza maken veelvuldig gebruik van de claustrofobische setting wat[Rec]nagelbijtend eng maakt. Het zijn echter vooral de laatste beelden die je laten twijfelen of je de deur naar je slaapkamer 's avonds laat nog wel open zou moeten doen.

Deze film van Michele Soavi is goed voer voor discussie, omdat het barstensvol tegenstrijdigheden zit. De film bevat een meesterlijke premisse naast intens zwakke plotwendingen en een geniale Rupert Everett als hoofdpersoon Fransesco Dellamorte naast belabberd acterende bijrolacteurs.Dellamorte Dellamore is dus zowel erg goed als heel slecht, met in ieder geval een meesterlijke premisse over een begrafenisondernemer die al zijn begraven doden opnieuw moet neerschieten nadat ze weer tot leven zijn gekomen. Soavi gaat hier diep op in en laat Fransesco door dit zware werk psychisch steeds meer achteruit gaan, terwijl hij hunkert naar liefde. De ondoden zijn hier prachtige metaforen enDellamorte Dellamorebevat een mooi lyrisch slot. Een zeer moeilijk te slikken film door de rommelige uitwerking, maar wanneer het de slokdarm gepasseerd is, proeft men een bijzonder mooie nasmaak.

Deze 2 1/2 uur durende miniserie zou je als film kunnen zien, maar werd in delen op de BBC uitgezonden.Dead Setbegint bij de executie van een van de leden van een Big Brother huis. Het publiek is hysterisch en de bewoners horen slechts flarden van de herrie buiten. Ze merken het verschil niet wanneer het vrolijke geschreeuw overgaat in geschreeuw uit angst en paniek en het hele publiek inclusief showdiva Davina worden afgeslacht door een steeds groter wordende groep zombies. Hiermee levertDead Set ook kritiek op de maatschappij, net als in Romero'sDawn of the Dead, al is het niet de consumptiedrang, maar de sensatiedrang van de kijkers van dit soort tv pulp.Dead Set is echter wel uniek. Het combineert op perfecte wijze Engelse satire met spanning en extreme gore. De satire komt voornamelijk van de grofgebekte Patrick, de producent van de show, die wordt opgesloten met het domste wicht van het huis. De spanning komt vanuit het huis waar manusje van alles Kelly samen met de bewoners probeert te overleven. Wanneer satire en spanning met elkaar botsen, leidt datDead Set naar een extreem bloederige en indrukwekkende ontknoping.

Met het vervolg op zijn eigenNight of the Living Deadbrengt George A. Romero zijn visie op de wereld ten tijde van een wereldwijde zombie apocalypse. Een grootse zombiefilm die in feite niet alleen maar gaat over vier protagonisten die in een winkelcentrum een horde zombies van zich af moet slaan. Het is een satire over de westerse consumptiedrang met hordes mensen die naar het winkelcentrum komen op jacht naar aanbiedingen. Ook de opening van de film is eerder een sociale aanklacht dan een horrorfilm. Hierin moet een flat in de buitenwijk bevrijd worden van zombies, maar worden er meer Cubaanse bewoners afgeschoten dan zombies zelf. Het maakt vanDawn of the Deadeen enorm interessante film met veel stof tot nadenken. Toch scoort de film ook op filmisch vlak, want als van de vier hoofdpersonen er toch eentje ten onder gaat, komt dat door de karakteronderbouwing en ontwikkeling van Romero hard aan. Deze zombiefilm heeft dus werkelijk alles.

Deze film is niet zozeer een aanklacht op het huidige sociale leven, zoalsDawn of the Dead dat wel is, als wel op het sociale leven ten tijde van een apocalypse of andere omstandigheden waarbij het ieder voor zich is. Van de geïnfecteerden weet je wat je kan verwachten; ze willen je zo snel mogelijk vermorzelen. Dat is uitermate gevaarlijk, maar Boyle legt in zijn film een ander gevaar bloot, namelijk de medemens zelf. Hoe makkelijk de acties van een geïnfecteerde te voorspellen zijn, zo moeilijk is dat bij een normaal persoon waardoor Boyle uiteindelijk feiloos blootlegt dat het gevaar vaak van binnenuit komt.28 Days Latergeeft ons daarnaast prachtige beelden van een verlaten Londen die een overtuigend apocalyptisch gevoel over kunnen brengen. De beste moderne zombiefilm tot nu toe.

Wie het kleine niet eert...Night of the Living Deadis in tegenstelling tot het vervolgDawn of the Deadeen hele kleine zombiefilm. Barbra zoekt bescherming in een verlaten landhuis en ontmoet daar Ben die rustig en berekenend de in paniek zijnde vrouw en zichzelf probeert te beschermen. De sfeer van de naderende zombies in de nacht is zo sterk dat het deze kleine film tot een waar pareltje binnen het genre maakt. De zwart/wit beelden dragen bij aan die onheilspellende sfeer, ook al was het alleen maar een budgettaire reden dat Romero zonder kleur filmde. De film bevat ook zeer scherpe dialogen tussen Ben en enkele onverwachte medebewoners die zich in de kelder schuilhielden. Deze dialogen leiden vervolgens naar een simpel en zeer doeltreffend slot die misschien toch enige kritiek op de Amerikaanse maatschappij herbergt. Maar vooral vanwege de kleine omvang, de intense sfeer en de perfecte afwerking is juistNight of the Living Dead, moeder aller hedendaagse zombiefilms, de aanvoerder van deze lijst.