Joss Whedon is terug op televisie. Na een kort avontuur op het web afgelopen zomer, brengt de bedenker van Buffy en Firefly ons nu Dollhouse . Ziekelijke poppenkast van een megalomaan, of wereldverbeteraars? Kies zelf maar.
Dollhouse neemt je mee naar een wereld waarin alles kan. Voor elke klus hebben zij de perfecte vrouw voor je. Niet dat ze duizenden mensen in dienst hebben, nee, ze herprogrammeren hun mensen naar de behoeften van de opdrachtgever. De agenten, ook wel dolls genoemd, doen hun ding in de volle overtuiging dat hun leven nooit anders is geweest. Wanneer de klus eenmaal geklaard is, worden hun herinneringen gewist en zijn ze klaar om weer een volgende opdracht te doen. Dit alles gebeurt dan weer wel in het striktste geheim, aangezien er nogal wat instanties zijn die fronsen op deze praktijken.
De dolls hebben zichzelf vrijwillig opgegeven om vijf jaar lang onderdeel te zijn van dit programma. Ze hebben zich volledig overgegeven aan deze organisatie en zijn letterlijk marionetten die gestuurd worden door de verzoeken van de clientèle. Dit gaat van wilde seksuele ontmoetingen tot aan onderhandelen in een kidnappingzaak. Zolang er een profiel voor handen is, kan elke doll veranderen in een ander mens.
In deze aflevering volgen we Echo, gespeeld door Dushku. Een van de actieve agenten van de organisatie. We zien hoe ze verschillende persoonlijkheden aanneemt en haar opgaven uitvoert. Onder de begeleiding van een handler, die haar moet beschermen van kwaadwillend volk. Daarnaast is er nog de FBI-agent die op zoek is naar aanwijzingen over de organisatie die de Dollhouse runt. Waar halen ze de meiden vandaan? Wie zijn hun klanten? Zijn enkele van de vragen waar hij antwoord op wil hebben.
Wat Dollhouse vooral doet, is je moraliteit in twijfel trekken. Deze jongens en meiden zijn poppen in een spel dat geregisseerd word door rijke klanten en een op z’n minst twijfelachtige organisatie. Er wordt wel geroepen dat ze zichzelf vrijwillig hebben opgegeven voor deze klus, maar de realiteit blijft dat deze mensen geen vrije wil meer hebben. Feitelijk kan iemand in het Dollhouse elke identiteit aannemen die er bestaat, maar de prijs is wel dat deze mensen voorlopig geen eigen identiteit meer hebben.
Voorlopige conclusie
Whedon weet binnen het eerste uur al een wereld te scheppen waarin sterke vragen gesteld worden. De kijker wordt wat dat betreft flink op de proef gesteld om zijn of haar eigen moralen wat op te schorten. Het zal interessant worden om te zien waar deze reis langs de moraliteit ons heen zal brengen.
