Lip Service: seizoen 1 - dvd recensie

Een Britse drama-serie over een groep lesbische vrouwen.

Stel je voor: een vrouwelijke fotograaf en een model zijn bezig met een photoshoot. Het model vertelt over haar vriendje, hoe ze gaan trouwen en hoe hij ondanks zijn ruige uiterlijk van binnen toch eigenlijk een softie is. Typical girltalk? Niet dus. 'How long have you been into women?' , vraagt de fotograaf uit het niets. 'I didn't say I was...' , wordt er nogal verbijsterd geantwoord. 'You don't have to!' is het laatste wat er gezegd wordt voordat de twee helemaal op elkaar losgaan. T-shirts gaan uit, broeken worden losgemaakt, en er wordt op bepaalde plaatsen gewreven, gepaard met het bijbehorende vrouwelijk gekreun.

Realisme
Het lijkt alsof ik hierboven de inleiding van een cheezy girl-on-girl porno film aan het bespreken ben, maar het is toch echt de beginscène van Lip Service . In deze Britse serie uit 2010 volgen we een groepje lesbische vrouwen van achterin de twintig. Mocht je dit bekend voorkomen, dan heb je waarschijnlijk wel eens The L-Word gezien, een Amerikaanse drama-serie over het leven van een groep lesbische vrouwen die vanaf 2004 vijf jaar heeft gelopen. Het was dan ook afwachten tot de Britten met hun eigen serie kwamen, nadat de tv-zender Showtime in 2009 de stekker uit The L-Word trok. Uiteindelijk was het Harriet Braun die, gebaseerd op haar eigen ervaringen, het verhaal mocht bedenken. Voor deze schrijfster was het belangrijk dat er eens een realistische serie over lesbische relaties op de Britse televisie te zien zou zijn. Toch lijkt het realisme ver te zoeken met deze opening die waarschijnlijk enkel als realistisch wordt beschouwd in de Playboy mansion.

Girl meets girl
Frankie is een jonge lesbienne die haar geld verdient als fotograaf in New York. Na een verontrustend telefoontje van haar familie, besluit ze terug te vliegen naar haar geboortestad Glasgow. Hier wordt ze herenigd met haar oude vriendengroep: Cat, Tess, Jay en Ed. In de zes afleveringen die we te zien krijgen, volgen we de driehoeksverhouding tussen Frankie en haar ex-vriendin Cat, die ondertussen een relatie heeft met Sam. Ook zien we hoe de knullige actrice Tess moeite heeft met haar carrière en liefdesleven. Ze kan echter altijd rekenen op haar beste vriend Ed, die meer voor Tess voelt dan alleen vriendschap. Het enige probleem is dat zij lesbisch is. Ten slotte is er Jay, de heteroseksuele player die besluit zich te beperken tot een enkele vrouw, al loopt dit niet altijd zoals hij wil.

Er lopen in Lip Service meerdere verhalen door elkaar, maar het gaat vooral over het hoofdpersonage Frankie. Ze heeft een moeilijke jeugd gehad, en nu ze terug is in Glasgow wordt ze achtervolgd door de spoken uit haar verleden die ze ooit had achtergelaten. Als ook haar enige echte liefde Cat een nieuwe vriendin krijgt, raakt ze de weg kwijt en gaat ze op vrouwenjacht in Glasgow. Maar dan ontmoet ze iemand die niet alleen haar wereld verandert, maar ook die van de rest van de groep.

Sexhandleiding
De sexscènes zijn erg belangrijk in Lip Service . Dat wordt meteen duidelijk als je de extra's bekijkt. Daarin vertelt Braun hoe ze voor iedere actrice een boek over lesbische sex heeft besteld op internet. Ze wilde namelijk zorgen voor zo realistisch mogelijke scènes waarmee de gemiddelde lesbische vrouw zich zou kunnen identificeren. Sommige sexscènes hebben wel veel discussie losgemaakt bij onze westerburen. Zo is er namelijk te zien hoe Frankie het erg gezellig maakt met een meisje in het mortuarium, met een lijk in de buurt. Ieder zijn ding...

Extra's
Behalve de zes afleveringen die gemiddeld 45 minuten duren, zijn er ook trailers te zien van films over lesbiennes. Verder vind je een interessante 'Behind the scenes' op één van de twee DVD's waarin Ruta Gedmintas (Frankie) je meer vertelt over de serie. Denk hierbij onder meer aan het filmen van de sexscènes en de keuze van kleding voor verschillende personages. Ook is er een interview met het brein achter de serie, Harriet Braun, die vertelt over de verschillende personages, en hoe ze met het idee kwam om een serie over lesbiennes te maken.

Conclusie
Lip Service is leuk voor de liefhebber van bijvoorbeeld series als The L-Word, of voor de kijker die zelf in de 'lesbian scene' zit. Dit houdt niet in dat de heteroseksuele kijker geen plezier hieraan kan beleven, maar voor deze doelgroep zijn er veel betere series te zien. Glasgow is een mooi decor, de sexscènes zijn vaak expliciet en er zit zelfs een frisse portie humor tussen de vele dramatische gebeurtenissen. Nadeel is wel dat het seizoen afloopt net op het moment dat je lekker in de serie zit. Het zijn slechts zes afleveringen, en het tweede seizoen zal waarschijnlijk pas eind 2011 worden uitgezonden op de BBC.