Twee steracteurs intrigeren in een zuidelijk drama.
Rechercheurs Rust Cohle (Matthew McConaughey) en Martin Hart (Woody Harrelson) onderzoeken in 1995 de dood van een jonge vrouw. In het hart van de delta in Louisiana wordt ze gevonden, opgebaard bij een boom, van achteren vastgebonden en gedecoreerd met allerlei ornamenten. Een hertengewei moet volgens Cohle een kroon voorstellen. Op de plaats delict liggen allerlei zaken die er op duiden dat haar dood het gevolg is van een ritueel. Dan schakelen we naar 2012, waar Cohle en Hart afzonderlijk van elkaar worden geïnterviewd door rechercheurs Gilbough (Michael Potts) en Papania (Tory Kittles). De heren zijn zichtbaar ouder geworden, en vertellen over die geruchtmakende zaak uit hun verleden. De reden van deze verhoren wordt aan het einde van de aflevering bekend.
The Killing
Schrijver Nic Pizzolatto was betrokken bij de Amerikaanse remake vanThe Killingen kreeg van zender HBO een vrijbrief om zijn eigen idee uit te werken. Zijn eindproduct kan beschouwd worden als een minutieuze karakterstudie naar twee uiterste tegenpolen, die tegen wil en dank hun krachten bundelden om een seriemoordenaar op te sporen. McConaughey’s personage Cohle is afkomstig uit Texas, maar geenszins een archetypische zuiderling. Hij heeft religie verworpen en noemt zichzelf een pessimist, in tegenstelling tot Harrelson’s karakter Hart, een rationeel wezen en een gesuggereerde schuinsmarcheerder die perfect past in het Louisiaanse christelijke en conservatieve klimaat.
Peter R. de Vries
Dit klimaat wordt via een soort grijze filter in beeld gebracht, zoals velen die ook kennen vanThe Killing. Waarschijnlijk gebeurt dit als een middel om de rauwheid van het bestaan en de armoede in het oude zuiden te benadrukken. Overigens ligt een vergelijking met David Fincher’sSevenook voor de hand. De verschillende dialecten van de cast spelen ook een belangrijke rol in het waarheidsgetrouw presenteren van het verhaal. Het is dan ook ironisch dat Peter R. de Vries bij De Wereld Draait Door opmerkte dat het werk van de rechercheurs niet resoneert met de werkelijke procedures. Dat zou natuurlijk belachelijk zijn, drie volle dagen naar forensisch onderzoek kijken.
Gemeenschap
True Detective focust zich vooral op de twee hoofdpersonages en Pizzolatto gebruikt Louisiana toen en nu als een rijke inspiratie. Zo toont hij de inmenging van de kerk in het politieapparaat, de angst voor satanisme in de gemeenschap vanwege het ritualistische karakter van de moord en de raciale verhoudingen die leiden tot de nodige spanning. En als er doorgespoeld wordt naar het heden, zien we een 17 jaar oudere McConaughey met pruik en een kale Harrelson die op geen enkele wijze meer betrokken zijn bij dat speurderswerk waar ze ooit hun bestaan mee legitimeerden. Cohle is verworden tot een alcoholist met een misantropischer wereldbeeld dan ooit en Hart heeft eieren voor zijn geld gekozen en werkt in de particuliere onderzoeks- en beveiligingswereld. En zoals toen al het geval, vertrouwen ze elkaar maar amper.
Conclusie
Harrelson en McConaughey hebben hun naam voor acht afleveringen verbonden aan de serie en dat is echt genieten. Daarna zal er een nieuwe vorm en wellicht ook een nieuwe verhaallijn worden gekozen. De samenwerking tussen HBO, de acteurs en Pizzolatto is - vooralsnog - dus slechts voor één seizoen.
