Het leven na de sekte in een geestige nieuwe aanwinst van Netflix.
Kimmy Schmidt (Ellie Kemper) waggelt door de straten van New York in haar kleurrijke outfit. Vijftien jaar lang verbleef ze in een ondergrondse bunker, samen met een groep vrouwen, bedwelmd door de preken van de charismatische dominee Richard Wayne Gary Wayne. Hij liet hen geloven dat de apocalyps was uitgebroken. Nu mag ze samen met haar lotgenoten aanschuiven bij een talkshow. De dames van de sekte hebben de twijfelachtige eretitelMole Womengekregen.
Madame
Die media-aandacht zint Kimmy niet. Bovendien ziet menigeen haar als een slachtoffer. Vooral in haar geboortedorp in de Amerikaanse Midwest. Ze besluit de anonimiteit die de grote stad te bieden heeft, te omarmen. Ze kan er mensen leren kennen die haar niet beoordelen op haar verleden. Zo treft ze via een huis-aan-huis blad Lilian (Carol Kane), een eigenzinnige en opstandige dame, met een souterrain te huur. Er rijst echter één vraag: hoe kan het dat de woning al bezet is? De kranige nicht Titus (Tituss Burgess) blijkt de wanbetaler die in het souterrain woont. Met toestemming van Lilian wordt een tussenoplossing gevonden. Kimmy trekt bij Titus in, in een piepkleine kledingkast welteverstaan, want de rest van het appartement is Titus’ domein. En de onbevangen Kimmy mag ook even de huur ophoesten. Gelukkig vindt ze snel een baan bij de tuttige Jacqueline (Jane Krakowski), die vooral met zichzelf bezig is. Kimmy mag blij zijn dat ze klusjes voor madame mag doen.
30 Rock
Maar functioneren in de moderne samenleving, dat lukt haar niet even goed. Jacqueline legt haar graag uit wat eenselfie is. De lacune van vijftien jaar onder de grond leven, moet snel gedicht worden. In deze contrasten, en de chemie tussen de altijd geestige Krakowski en Kemper en de wonderlijk komische Burgess, zit de humor die zo kenmerkend is voor het werk van Tina Fey. Ze bedacht samen met Robert Carlock, bekend vanFriends enSaturday Night Liveeen hoofdrolspeelster die enigszins lijkt op haar alter ego Liz Lemon, uit30 Rock. Maar metUnbreakable Kimmy Schmidt gaat Fey een stap verder. Ze scherpt de definitie van de periferie (alles buiten New York en Los Angeles) aan. Aldaar leven onnozele wezens met rare gebruiken. Mensen zoals Kimmy, afkomstig uit de prairie, buitengewoon manisch, met een glimlach die onverwoestbaar is. Het is bijna beangstigend, hoe standvastig Kimmy is. Ze wijkt niet voor haar tegenstanders. Ze is een sterke vrouw, broodnodig in deze tijden: onbreekbaar.
Monotoon
Tina Fey toont wederom haar schrijftalent, en stipt tevens subtiel enkele politieke onderwerpen aan. Toegegeven: niet alle dertien afleveringen zijn even leuk, en de monotone blik van Kemper verveelt af en toe, maarUnbreakable Kimmy Schmidtvindt plaats in een wereld (New York) waar daadwerkelijk iedereen is die in New York woont. De homo, de Latino, de Afro-Amerikaan, de rijken, de armen en de vrouwen.
Conclusie
Tina Fey weet zo slim en vernuftig een boodschap van emancipatie stiekem te verwerken in een komedie. Maar bovenal isUnbreakable Kimmy Schmidtbij uitstek geschikt voor een avondje hersenloos bingekijken.
