Carrie - recensie

'Carrie, go to your closet and pray! You pray for forgiveness.'

April 1974, Stephen King publiceert zijn eerste boek genaamdCarrie. Dat het boek daadwerkelijk werd uitgegeven, hing voor een belangrijk deel af van zijn vrouw. King twijfelde erg over de inhoud en gooide een vroege versie bij het oude vuil. Gelukkig had Kings vrouw de pagina’s in het geheim gered van de ondergang. Tijdens het leegmaken van de asbak was ze begonnen met lezen en kon niet meer ophouden. Ze wilde de rest van het verhaal weten. En zo begon de carrière van een van ’s werelds meest geliefde thrillerauteurs.Carriewas zo succesvol dat twee jaar later Brian de Palma er een klassieker in het horrorgenre van maakte met twee Oscarnominaties voor hoofdrolspelers Sissy Spacek en Piper Laurie. Nu werd het tijd voor een remake.

De film gaat over Carrie White (Chloë Grace Moretz), het lelijke eendje van de school. Carrie is degene die altijd als laatste gekozen wordt tijdens gymles en altijd gepest wordt. Carrie durft geen weerwoord te geven en belandt zo in een sociaal isolement. Ook thuis kan ze niet zichzelf zijn door haar extreem dominante en religieuze moeder Margaret (Julianne Moore). Aan het begin van de film zien we de befaamde douchescènewaarin Carrie na gymles voor de eerste keer ongesteld raakt (omringd door vrouwelijke klasgenoten) en denkt dat ze doodgaat, omdat ze geen idee heeft wat er met haar lichaam gebeurt. Het is de opmaat voor haar ultieme vernedering als blijkt dat ze bekogeld wordt met tampons en het hele gebeuren wordt opgenomen met mobiele telefoons. Natuurlijk belandt het filmpje op internet.

Bloedbad

Door deze extreme emotionele situatie komt Carrie erachter dat ze over speciale krachten beschikt. Door middel van haar telekinetische gave kan ze voorwerpen en mensen laten bewegen. Gaandeweg de film raakt ze hier steeds meer bedreven in. Sue Snell (Gabriella Wilde) was ook betrokken bij het douche-incident en wil het goedmaken met Carrie door haar de kans te bieden met haar vriend Tommy Ross (Ansel Elgort) naar het eindbal te gaan. Carrie’s moeder wil absoluut niet dat ze gaat (want dat is een zonde), maar Carrie gaat voor de populairste jongen van de school toch overstag. Een van de beste vriendinnen van Sue, Chris Hargensen (Portia Doubleday), is het hier niet mee eens. Dankzij Carrie is ze namelijk geschorst voor het bal en ze zint dan ook op wraak. Samen met haar vriend Billy (Alex Russell) bedenkt ze een plannetje met liters varkensbloed, met als hoogtepunt natuurlijk het bloedbad tijdens het schoolbal. Voor menig scholier een hoogtepunt van het jaar, voor Carrie uiteindelijk toch een nachtmerrie.

Maniakaal

Deze nieuwe versie vanCarrieis geen echte horrorfilm geworden, maar meer een soort high school drama met op het einde enkele spannende en gruwelijke momenten. De griezelige sfeer van het origineel is dan ook grotendeels afwezig. Dat heeft deels te maken met de keuzes van regisseur Kimberly Pierce die naast Carrie ook heel erg focust op de andere karakters. Met name Sue Snell en Tommy Ross als de twee sympatieke leerlingen die Carrie willen helpen krijgen veel aandacht. Het nadeel daarvan is dat er te weinig van Carrie zelf in de film zit, maar de ‘band’ met Tommy wordt wel beter wordt uitgewerkt dan in het origineel. Julianne Moore doet haar best als extreem religieuze moeder, maar krijgt door het script weinig meer te doen dan maniakaal uit haar ogen te kijken met als absoluut dieptepunt de openingscène, waarin ze moet bevallen van Carrie. Ze wordt daardoor nooit echt dreigend.

Actrice Sissy Spacek was al eind twintig toen ze in 1976 Carrie vertolkte. Een voordeel dat Moretz heeft is dat ze een tiener is en op dit moment deels hetzelfde doormaakt als Carrie. Moretz had een paar weken geleden zelfs haar eigen ‘Prom night’ met dito date. Ze weet Carrie’s verwondering tijdens het bal dan ook prima neer te zetten, maar heeft moeite met de kwetsbare en zielige kant van het personage. Dit komt deels doordat Carrie in deze versie emotioneel sterker wordt neergezet en Moretz simpelweg misschien ook wel te knap is om de rol echt geloofwaardig neer te zetten. Over het algemeen is Carrie een remake die weinig fout doet, maar ook niet echt weet te verrassen. Alleen het pesten heeft een update gekregen via YouTube filmpjes. De rest hebben we allemaal al een keer eerder gezien.

Conclusie

Carrieis een redelijke film geworden die het tempo er goed inhoudt, maar verder weinig nieuws doet. Het pesten via sociaal media is een goede toevoeging, maar wordt ook niet echt uitgewerkt. Daarnaast wil de film ook nooit echt spannend worden. Voor degenen die het origineel niet kennen is de film nog net onderhoudend, voor de overigen is dit helaas een overbodige remake.