Enough Said – recensie

Een verhaal over tweede liefde op het tweede gezicht.

Enough Said draait om Eva (Louis-Dreyfus), een masseuse van middelbare leeftijd die haar diensten aan huis verleent. Haar leven verloopt in het begin van de film niet gemakkelijk. Haar dochter zal binnenkort het huis verruilen voor het leven op een campus, waardoor kleine irritaties als het moeten optillen van een massagetafel op een trap al enorme problemen lijken. Haar leven krijgt een opkikker wanneer ze op een feestje twee nieuwe contacten ontmoet. De eerste is Marianne (Keener), een dichteres die Eva’s nieuwe klant en vriendin wordt. Daarnaast wordt ze ook voorgesteld aan Albert (Gandolfini). Beiden verklaren zich tot niemand - inclusief elkaar - aangetrokken te voelen op het feestje, waarna de eerste vonk overspringt.

Aan het roer vanEnough Said staat regisseuse Nicole Holofcener, bekend van goed ontvangen komedies alsPlease Give enLovely & Amazing. Haar stiefvader produceerde films van Woody Allen, waardoor ze op jonge leeftijd het vak van één van de meesters heeft kunnen afkijken. Later werkte ze zelf ook nog mee aan enkele van Allens films, waaronder als leerling-editor voorHannah and Her Sisters. Net als Allen klom Holofcener voor haar films ook vaak zelf in de pen, zo ook in het geval vanEnough Said. Daarnaast heeft ze weer een telefoontje gepleegd met Catherine Keener – die al viermaal in één van haar films speelde – om een rolletje te komen spelen. De hoofdrol is echter weggelegd voor Julia Louis-Dreyfus, ondersteund door de vorig jaar overleden James Gandolfini.

Second opinion

Zoals gezegd ontmoet Eva Albert en Marianne op hetzelfde feestje. Het feit dat ze allebei op het feest aanwezig zijn, blijkt echter geen toeval; ze waren namelijk tot voor kort met elkaar getrouwd. Wanneer Eva hier achter komt, wacht haar een dilemma; het vertellen of verzwijgen? De gemakkelijke optie ligt voorlopig voor de hand, met slechte gevolgen. In de gesprekken met haar nieuwe vriendin blijkt Albert namelijk een populair onderwerp. Marianne spreekt er veelvuldig over dat hij een enorme sloddervos was en merkt op dat ze niet snapt dat ze zich ooit tot hem aangetrokken voelde. Ondertussen lijkt alles tussen haar en Albert goed te verlopen, maar het perspectief van de ex-vrouw begint langzamerhand haar perceptie te beïnvloeden.

In de huiskamer

De opzet vanEnough Said is rechttoe rechtaan, en hier maakt Holofcener gebruik van door elke relatie zorgvuldig te ontwikkelen. Er is weinig plek gereserveerd voor grote plotpunten, waardoor ruimte ontstaat voor genuanceerde karakters. Dit laatste pakt goed uit voor de film en zijn humor, die ontstaat uit low-key menselijke situaties. Een gezellige avond op visite kan al snel leiden tot onenigheid over de wijze waarop de aanwezigen in de guacamole roeren. Een groot deel van het kijkplezier is te danken aan de naturelle prestaties van voornamelijk Louis-Dreyfus en Gandolfini. Zij zorgen er samen met de komische dialogen voor dat de sobere opzet boven de middelmaat uitstijgt.

Enough Said laat zien hoe gemakkelijk James Gandolfini deed vergeten dat hij ooit de moderne gangster Tony Soprano speelde. Dat hij zich met zoveel gemak in de rol van de kwetsbare Albert heeft weten te glijden, laat zien waar hij toe in staat was. Hij vormt een onderdeel van een sterke cast, maar trekt nergens de aandacht naar zichzelf, waardoor er ruimte ontstaat voor een spel in het midden. Dit draagt eraan bij dat een vrij onopvallende film uiteindelijk een oprechte komedie is geworden over liefde in een tijd waarin steeds meer huwelijken op de klippen lopen.