Girl Most Likely - recensie

Imogene streeft het perfecte leven in New York na, maar zonder werk en zonder vriend wordt perfectie een moeilijke opgave.

Imogene beschouwt zichzelf als een moderne, jonge New Yorker die middenin het leven staat en haar zaakjes goed op orde heeft. In werkelijkheid heeft ze als toneelschrijfster nog geen enkel script geproduceerd en op feestjes en partijen heeft ze duidelijk moeite om net zo ‘fake’ te zijn als haar vriendinnen. Als haar vriend, met wie ze dacht te gaan trouwen, het plotseling uitmaakt, doet ze wat een echte dramaqueen van formaat zou doen: ze pleegt schijnzelfmoord. Deze schreeuw om aandacht loopt toch iets slechterr af dan Imogene had gehoopt en ze belandt in het ziekenhuis. Vanwege een overbevolking van de ziekenhuisbedden heeft de arts de hulp van Imogenes moeder ingeroepen. Zij woont in New Jersey in een dorpje waar iedereen elkaar kent, een plaats die absoluut niet past bij Imogenes wereldse imago.

Dat vrouwen na hun dertigste jaar uitgerangeerd zijn in Hollywood spreekt de carrière van Kristen Wiig keihard tegen. Op haar negenendertigste heeft ze het drukker dan ooit; vijf films in 2013 plus een aantal optredens in televisieseries. In Hollywood zette Wiig voet aan de grond na haar rol in de vrouwelijke tegenhanger vanThe Hangover: Bridesmaides.Wiig kan goed uit de voeten met ietwat neurotische personages. Het is daarom niet zo gek datGirl Most Likelyhier en daar wat raakvlakken heeft metBridesmaides.Naast de luchtige toon van de film wordt gepoogd zwaardere thema’s aan te snijden en ook wordt er geen geheim van gemaakt dat vrouwen zo nu en dan best ondeugend mogen zijn.

Imogene is een aanstelster eerste klas. Als mevrouw haar zin niet krijgt, vervalt ze in kinderlijk gedrag dat niemand tot waanzin lijkt te drijven behalve de kijker. Deze karaktertekening is natuurlijk niet zonder reden gemaakt, want des te meer wordt het gewaardeerd wanneer Imogene een verandering doormaakt. Het is alleen erg jammer dat Wiig te veel theater inzet om van Imogene een onmogelijk mens te maken. Een voorbeeld hiervan is de scène waarin Zelda haar dochter komt ophalen in het ziekenhuis en Imogene, onder begeleiding van harde rockmuziek, probeert te ontsnappen en daarbij belaagd wordt door een kluitje artsen.

Als het verhaal zich verplaatst naar New Jersey permitteert Wiig zich een meer ingetogener speelstijl die past bij de karakterverandering van haar personage. Omdat het ouderlijk huis van Imogene bevolkt wordt door de meest bizarre figuren - een autistische broer, een hunky kostganger, een malafide CIA-agent en natuurlijk haar ogenschijnlijk volkse moeder - valt er altijd wat te beleven. Al snel ontdekt Imogene dat de stadse perfectie een façade is en dat het helemaal geen zonde is om een beetje anders te zijn, sterker: het is zelfs wel leuk. De acteurs in al deze bijrollen zijn stuk voor stuk perfect gecast en weten het verhaal meer body te geven. Zonder hen zou het verhaal van Imogene enkel bestaan uit zelfmedelijden en de pogingen om haar verlangen naar New York te bevredigen. De meest pikante verhaallijn van de film betreft die van Imogene en een nieuwe, tien jaar jongere lover. Wiig en haar tegenspeler brengen dit zeer overtuigend en zelfs een beetje sexy.

Girl Most Likelylijkt de eerste vijftien minuten nergens op. Wiig maakt zich schuldig aan grotesk acteerwerk en blaast daarmee alle drama enorm op. Gelukkig verandert dit wanneer de hoofdpersoon zich verplaatst naar New Jersey. Kleurrijke bijfiguren met ieder hun eigen onhebbelijkheid komen ten tonele en daardoor wordt het leven van Imogene opeens interessanter dan ze ooit had durven hopen.