De voornaam van het ongeboren kind van broerlief wordt tijdens een familie-etentje bekendgemaakt, maar niet erg gewaardeerd. Een hilarische familieruzie volgt.
De film vertelt het verhaal van een gezin dat samen gaat eten. De op middelbare leeftijd zijnde Elizabeth en Peter nodigen Elizabeth’s broer Vincent hier met zijn zwangere vrouw Anna voor uit. Ook jeugdvriend Claude komt gezellig naar het diner, dat iets minder gezellig af lijkt te lopen.
Toneelstuk
Le Prénom is de eerste film van regisseurs Alexandre de La Patellière en Matthieu Delaporte die eerder vooral werk hebben verricht als schrijvers van televisieseries zoals Le Petit Prince en Skyland . Nu hebben ze ervoor gekozen een komisch toneelstuk te verfilmen. Het is een komedie geworden waarin de grappen je niet om de oren vliegen, maar humor wordt afgewisseld met serieuzere onderwerpen. Dat ligt vooral aan Vincent. Zijn vrouw Anna komt veel te laat op het etentje, waardoor hij in zijn eentje vast besluit aan te kondigen dat hun kind een wel heel bijzondere naam krijgt. In eerste instantie wordt gedacht dat het een grapje is dat hij zijn kind zo wil noemen, maar al gauw wordt het voor zwager Peter duidelijk dat Vincent gek is geworden. De boel escaleert als ook de zwangere Anna aanschuift voor het eten.
Pizza-bezorger
De film begint met shots van de straten van Parijs. Welke persoon in de geschiedenis op welke wijze is vermoord in welke straat; de voice-over noemt diverse geschiedenisfeiten op, terwijl een pizzabezorger gevolgd wordt tijdens zijn route door de romantische stad. De pizza-bezorger heeft geen verdere rol in de film, maar levert wel pizza’s verkeerd af waardoor hij bij Elizabeth en Peter terecht komt. Vervolgens worden in razend tempo diverse mensen uit de film toegelicht. Er worden het eerste half uur van de film al een heleboel referenties genoemd naar Franse zaken die Nederlanders waarschijnlijk niet bekend voor zullen komen. Gelukkig is dat niet storend, want de film is nog steeds prima te begrijpen. Nadat iedereen is voorgesteld begint het diner en worden langzamerhand de ware karakters van de gezinsleden zichtbaar. De gesprekken zijn soms rustig en beschaafd, maar veranderen regelmatig in oververhitte discussies die niet voor iedereen even prettig aflopen. Zo’n beetje de hele film speelt zich af in de woonkamer van Elizabeth en Peter en doet, mede door het geruzie, denken aan Roman Polanski's Carnage . die hier vorig jaar in de bioscoop draaide.
Familieperikelen
Toch zit er meer gelaagdheid in deze grappige film. Juist omdat het om familieleden gaat en mensen die zeer close zijn, wordt snel duidelijk wie welke rol speelt binnen het gezelschap. Regisseurs La Patellière en Delaporte leggen het er niet zo dik op dat het typetjes of karikaturen worden, maar houden de mensen zo menselijk mogelijk. Zo is Vincent in eerste instantie een soort kakker die met een grote 4x4-auto naar de golfclub gaat en de hele dag dure wijn geniet, maar tijdens de film wordt steeds meer duidelijk dat er in hem ook maar een klein jongetje schuilgaat. Juist omdat de onderwerpen die in deze film aan bod komen erg gevoelig liggen, zijn de tijden dat er grappen worden gemaakt een soort ontladingsmomenten. De gesprekken van de familieleden grijpen aan, zijn boeiend en intelligent, en worden afgewisseld met stukken waarin je als kijker even kunt ontspannen en lachen. Echter, er zijn stukken in de film waarin het allemaal iets te heftig wordt en er onderwerpen aangesneden worden die onnodig zijn, wat erg afleidt.
Inkakmomenten
Het jammere aan Le Prénom is bovendien dat er geen prettig ritme in de film zit. Hij wordt gestart met een supersnelle opsomming van hoe de personages in elkaar zetten, om vervolgens heel rustig te worden als iedereen voor het gezellige etentje aanklopt bij Elizabeth en Peter. De spanning loopt heel rustig op, maar in de tweede helft van de film zijn er steeds heftige uitbarstingen en dan weer inkakmomenten waardoor het wat doorkwakkelt. De film is in de tweede helft ook lang niet meer zo grappig, omdat alle familieperikelen dan tot hun hoogtepunt zijn gekomen en er slechts wat emotioneel gewauwel overblijft.
Conclusie
Le Prénom was leuker geweest als het de hele film lang over de naam van het ongeboren kind van Vincent en Anna had gedraaid, met af en toe een klein uitstapje naar wat jeugdherinneringen. Nu lijken de regisseurs teveel onderwerpen te willen aansnijden. De eerste helft van de film is ontzettend grappig. Er wordt langzaam opgebouwd naar een enorme ruzie over de naam van het kind, waarbij van iedereen een stukje van de ziel wordt blootgelegd. Ook in de tweede helft blijft de film wel boeiend, maar weet hij de kijker niet meer zo vast te grijpen. Hierdoor valt zowel de spanning als de humor grotendeels weg, wat nog erger wordt gemaakt door de rommeligheid en de veelheid aan gespreksonderwerpen die fluisterend, schreeuwend en kibbelend voorbij komen.
