Lilet Never Happened - recensie

De Filipijnse kindprostituee Lilet probeert aan de realiteit te ontsnappen door te fantaseren over een beter leven.

‘Er was eens een meisje op de Filipijnen genaamd Snow White. Zij droomde ervan actrice en model te worden. Maar toen kreeg zij van haar moeder een giftige appel te eten en raakte in een diepe slaap.’ Zo begint de 11-jarige Lilet (Sandy Talag) haar verhaal te vertellen. Redenen om weg te vluchten in een droomwereld zijn er genoeg: Lilet wordt door haar moeder gedwongen om als prostituee te werken.

‘She’s very sexy, isn’t she? Still a virgin’. De scène waarin Lilet voor het eerst door haar moeder aan een veel oudere man wordt verkocht, is pijnlijk. Lilet is dan nog piepjong en onschuldig, in alles een kind. Maar dat verandert snel. Niet veel later is Lilet streetwise en gepokt en gemazeld met de mores van haar beroep. Net als haar zus Tessie (Dorothea Marabut-Yrastorza) gaat zij bij nachtclub Wonderland werken. Lilet is daar met haar knappe, kinderlijke gezichtje razend populair bij de sekstoeristen, wat zij zelf schaamteloos weet uit te buiten. Als het dan toch moet, is alleen de hoogste prijs voor haar lichaam goed genoeg. Zij kent haar marktwaarde. Lilet weet zich ogenschijnlijk goed staande te houden in haar keiharde bestaan, driftig gebruik makend van haar charmes. Zij lijkt zelfs wel tevreden met alle aandacht. Voor maatschappelijk werkster Claire (Johanna ter Steege) is dit nauwelijks te verteren. Zij probeert Lilet te redden, die daar bepaald niet op zit te wachten.

Regisseur Jacco Groen (Meiden van de Keileweg) was jarenlang in de ban van de Amerikaans-Filipijnse Lilet. In 1997 sprak hij haar voor het eerst. Lilet, destijds 13 jaar en al twee jaar werkzaam als prostituee, had een zelfmoordpoging gedaan en verbleef in een psychiatrisch ziekenhuis. Zij was betrokken bij een onderzoek naar de gevolgen van kinderprostitutie op latere leeftijd. De ontmoeting maakte diepe indruk op Groen: ‘Ze was het sterkste en meest gehavende meisje dat ik ooit heb ontmoet’. Hij besloot een documentaire over Lilet te maken, maar kon haar een jaar later niet meer terugvinden in de straten van Manila. Het scenario werd omgezet in een speelfilm, ‘een stem voor Lilet’.

Het valt zeer te prijzen dat Groen metLilet Never Happenedaandacht vraagt voor een ongemakkelijk onderwerp als kinderprostitutie. Dit complexe probleem wordt in de film helaas nogal eenzijdig belicht. Het verhaal blijft te veel steken bij ‘onverwoestbaar optimistische kindprostituee wil niet geholpen worden door westerse hulpverleenster met kokervisie’. De acteerprestaties van Talag en Ter Steege kunnen dit niet verhelpen. Graag waren we bijvoorbeeld meer te weten gekomen over de moeder van Lilet. Hoe kan het dat zij haar dochter als vanzelfsprekend exploiteert? Voelt zij daar niets bij?

Ook de vormgeving vanLilet Never Happenedis niet helemaal gelukt. Het is alsof de makers het schrijnende onderwerp een beetje beter te verteren wilden maken met een mooie beeldtaal. Door de bijzondere cameravoering, de hippe achtergrondmuziek en de prachtig gestileerde beelden komt de film reuze gelikt over, bij vlagen alsof je naar een lange videoclip zit te kijken. Dat past niet zo goed. Je zou haast vergeten dat het hier om een uiterst serieuze zaak gaat.

Lilet Never Happened gaat over een Filipijnse kindprostituee en een hulpverleenster die haar tegen wil en dank wil redden. Het is lovenswaardig dat regisseur Jacco Groen aandacht vraagt voor dit moeilijke onderwerp. Door het matig uitgewerkte scenario maakt de film als geheel echter een wat vlakke indruk.