Man of Steel - recensie

Met stalen zenuwen keek iedereen uit naar de nieuwe Superman. De man die verantwoordelijk is voor het nieuwe, hippe imago van comic helden, Christopher Nolan, is wederom betrokken. Kan hij het opnieuw waarmaken?

Superman ken ik vooral van de serie uit de jaren ’90. Ik weet dat Superman een kekke outfit draagt met een S op zijn borst en dat hij kan vliegen. Om zijn superheldenbestaan te verhullen, werkt hij overdag als journalist met als vermomming een hipsterbril. Hij doet het met Lois Lane, ook een journalist, die op de hoogte is van zijn ware beroep: het redden van de wereld. Man of Steel doet een stapje terug. Het begint bij het begin: de geboorte. Superman, oftewel Kal-El, wordt geboren op de planeet Kryptonite, maar die planeet staat om het punt te imploderen. Kal-Els ouders, sturen hem in een capsule naar een andere planeet opdat hij kan overleven. Kal-El komt terecht op onze aarde en wordt opgevoed door liefhebbende ouders. Eenmaal volwassen is Clark vastberaden om zijn ouders op te sporen, een speurtocht die hem niets dan onheil oplevert.

Superman is tijdloos en flexibel genoeg om zich aan te passen aan het filmtijdperk van Christopher Nolan, de man die alle superhelden een extreme dark make-over geeft. Want het lijkt erop dat de superhelden van tegenwoordig niet meer wegkomen met rubberen laarsjes en roodkapjes . Dat Nolan ditmaal als producer betrokken was bij de productie neemt niet weg dat zijn invloed duidelijk merkbaar is. Het is dan ook geen toeval dat de regie in handen valt van een van Nolans gelijken: Zack Snyder die zich in zijn films bedient van een vergelijkbare duister palet (Dawn of the dead, 300, Watchmen en Sucker Punch). Verder is interessant dat de cast voornamelijk is samengesteld uit mensen van naam en faam: Diane Lane, Russel Crowe, Michael Shannon en Amy Ada De rol van Superman wordt gespeeld door de relatief onbekende acteur Henry Cavill. De man speelde eerder kleine rollen in films alsImmortals, StardustenRed Riding Hood.Zijn rol inMan of Steelzal zijn ster doen rijzen, want alleen al in de VS leverde de film het afgelopen weekend 117 miljoen dollar op.

Man of Steel komt, zoals vele actiefilms dezer dagen, op ons af in 3D. Hoewel 3D nog niet in lang alle films een toegevoegde waarde heeft, wordt er nu echt iets noemenswaardigs op de kijker afgevuurd. Al direct in de eerste scenes waarin ruimteschepen, kometen en vuurballen om ons heenvliegen bewijst het 3D zijn nut. Er komt zoveel op het netvlies binnen dat wegkijken geen optie is en het is duidelijk: deze film houdt je aan het scherm gekluisterd tot de laatste frame.Man of Steelis technisch gezien een staaltje hogere filmkunst dat bijna te goed is om in een ordinaire stadsbioscoop te vertonen. De technische hoogwaardigheid van de film betekent wel datMan of Steelveel meer een science fiction film is geworden dan bijvoorbeeldThe Dark Knighttrilogie. Daarbij komen er veel epische gevechten voor waarin Superman het opneemt tegen zijn vijanden waarbij het gebruik van bussen, huizen en vliegtuigen als wapens niet wordt geschuwd. Dikke pret dus voor de liefhebbers van buitenaards handgemeen.

Over het acteerwerk hoeft liet te lang worden uitgeweid. Een dergelijke cast kan men blindelings vertrouwen en ook Henry Cavill kan moeiteloos worden geaccepteerd als het nieuwe gezicht van Superman. Het is alleen jammer dat Amy Adams als Lois Lane een vrij betekenisloze rol heeft. Hoewel Adams geknipt is voor de rol, heeft ze de pech dat haar karakter net zoveel nut heeft als het wormvormig aanhangsel.

En toch wringt er meer: ten eerste zijn daar de soms clichématige oneliners en dialogen die vragen om meer creativiteit. Daarnaast wil Snyder te veel vertellen: de geboorte van Clark, de jeugd van Clark, de ouders van Clark, de liefde van Clark etc.. Alles moet er in. Dat resulteert in een verzameling van verhaalbrokken die soms slordig aan elkaar zijn gelijmd. Niet alle scenes zijn even relevant of duidelijk. Snyder zal wellicht enig sentiment hebben willen toevoegen om zo ook de minder grote liefhebbers van het actiegenre te willen bekoren, maar eerlijk gezegd was de casting van Henry Cavill daarvoor al voldoende. Die S op zijn borst staat niet voor Superman, maar voor sexy, want dat is Henry Cavill 2,5 uur lang.

Snyder zet hier, onder toeziend oog van Nolan, een knap staaltje filmkunst neer. Dit is het vermaak waar men als sinds jaar en dag voor naar de bioscoop trekt. Visueel gezien kan de film rekenen op vijf volle sterren en daarvan sterft er een af vanwege de onoverzichtelijkheid en het gebrek aan creativiteit als het aankomt op het script. Maar ach, een echte Superheld kan zonder veel woorden de filmwereld ook wel redden.