Jigsaw is nog lang niet klaar met de zondaars onder ons en gaat 2010 in met inmiddels zijn zesde les over hoe op het rechte pad te geraken. Live or die. Make a choice.
Een Halloween later, een nieuwe Saw . Dit lijkt de formule te zijn geworden van de Saw producenten. Halloween is bij de fans in de V.S. uitgegroeid tot de dag dat ze kunnen smikkelen bij nieuwe ‘traps’ en antwoord krijgen op hoe de schrijvers het toch steeds weer voor elkaar krijgen het uitgekauwde concept nieuw leven in te blazen. Saw VI bewijst dat het eigenlijk niet eens zo moeilijk is en weet zelfs een gevoelige kwestie aan te halen. Maar is dat waar we op zitten te wachten bij een zesde Saw ?
Een falend zorgsysteem
De motieven van Jigsaw zijn inmiddels bekend en hoewel deze moraalridder al twee delen geleden het loodje moest leggen, worden zijn wensen moeiteloos voortgezet door zijn ‘partners in crime’. Ditmaal is zijn verzekeringsmaatschappij het doelwit en voornamelijk de adviseur die Jigsaws claims heeft moeten afwijzen, omdat ‘de regels’ dat voorschreven. Regels die deels gebaseerd zijn op een formule die deze adviseur in het leven heeft geroepen om het risico van elke verzekerde te kunnen berekenen. U raadt het al; de minder bedeelde pikt dit niet en Jigsaw zal deze mentaliteit eens goed aan de tand voelen. Een mooie kapstok om weer eens flink uit te pakken met inventieve vallen en een flinke portie smerigheid. Zo lusten we nog wel een deeltje of vijf.
Vast verwachtingspatroon
De openingsscène geeft wat de liefhebber verlangt. De val is inventief, de ruimte lekker industrieel en donker en de montage is weer helemaal des Saws . Welke inwisselbare regisseur ook komt, deze zal geen persoonlijk stempel meer op een Saw film kunnen drukken, want wat we ook hier weer te zien krijgen is nu eenmaal gegroeid tot de stijl die deze reeks kenmerkt. De regisseur, in dit geval Kevin Greutert (editor van Saw V ), moet maar brengen wat de producenten verlangen. Een probleem voor diegene die graag een auteur aan het werk ziet, maar feit is wel dat bij Saw VI je verwachtingspatroon gewoonweg anders ligt. Het begin belooft in ieder geval dat binnen deze context het onderste uit de kan wordt gehaald.
Verloren concurrentiestrijd
Het blijkt een dooie mus, want buiten het aangename script en de smerig goede openingsscène valt dit zesde deel tegen. Het nadeel van zulke dwangmatige scripts is dat aanknopingspunten allemaal uit vorige delen gehaald moeten worden en we zo overspoeld worden door flashbacks. Dit is voor bijna ieder vervolg een groot probleem, maar het is voor te stellen dat tijdens het houden van een Saw marathon deze flashbacks behoorlijk op je zenuwen gaan werken. Dit maakt de Saw reeks minder fris dan bijvoorbeeld de A Nightmare on Elm Street - of Friday the 13th serie. Twee grote concurrenten wanneer het gaat om lang uitgespannen horror reeksen en waarbij het gewoon om de killer en zijn kills draait. Grootste dooddoener bij Saw VI is echter het gebrek aan creativiteit bij de rest van de vallen. Deel vijf had een aantal goed ranzige scènes , maar deze lijken op te zijn geraakt voor de opvolgende episode. De protagonist komt voor een aantal goed gevonden dilemma’s te staan, maar het is vooral de uitvoering die te wensen overlaat. In essentie valt er veel te weinig te gruwelen en missen de vallen de 'scherpte' van een hoop voorgangers.
Conclusie
Het allerbelangrijkste ingrediënt in een Saw blijkt hier een teleurstelling en dat doet automatisch af aan de totaalbeleving. Dan mag je nog veel moeite hebben gestopt in een passend script en zelfs een boodschap die vooral het Amerikaanse zorgsysteem aanpakt, de ervaring leert echter dat de schrijvers die moeite beter kunnen stoppen in aspecten waar het werkelijk om draait in een Saw film. Dat is namelijk waar de fans op afkomen. Fans die bij Saw VI teleurgesteld zullen raken over het eindresultaat. Een schamele troost; over een jaar verschijnt er weer een zevende deel.
