World War Z - recensie

Een soms onevenwichtige, maar zeker ook spannende reis door zombie Apocalyps.

In tijden van economische onzekerheid en angst is er altijd één filmgenre dat lijkt te prevaleren, namelijk het einde-van-de-wereld genre. De laatste paar jaar is er teveel verschenen uit die categorie om hier even op te sommen. Deze zomer is de wereld inmiddels al een aantal keren gered. Recent moest Superman het bijvoorbeeld doen inMan of Steel, deze week is het Brad Pitt als huisvader Gerry Lane inWorld War Z.

Maar huisvader alleen is Gerry Lane uiteraard niet. Als voormalig Verenigde Naties onderzoeker heeft hij vele jaren doorgebracht in oorlogssituaties en weet dus van wanten. Slechts vijf minuten na aanvang vanWorld War Zbarst de hel los. Een wereldwijde pandemie zorgt ervoor dat mensen veranderen in zombies (al wordt het woord zombie pas ver in de film voor het eerst gebruikt). Iedereen die wel eens een zombiefilm gezien heeft weet dat dit geen goed nieuws is (afgezien van de aardige zombie Nicholas Hoult inWarm Bodies). Gerry wordt met zijn gezin echter gered door een oude collega binnen de VN uit het oorlogsgebied wat New York nu is geworden. Gedwongen door het noodlot en uit angst voor zijn familie wordt Gerry op pad gestuurd om een oplossing te vinden voor het zombieprobleem.

De film, gebaseerd op het gelijknamige boek van Max Brooks, voert Gerry naar een scala van landen over de hele wereld waar hij aanknopingspunten probeert te vinden over hoe de pandemie is ontstaan en te bestrijden is. Het eerste deel van de film in New York is hierbij toonzettend. Het begin van de film toont veel gelijkenissen met de massale hysterie in Spielberg’sWar of the Worlds en de zenuwslopende spanning in Boyle’s28 Days Later. Dit sterke eerste deel wordt passend afgewisseld met wat ontspanning en coördinatie in de scènes daarna. De trek van Gerry rond de wereld die hierop volgt is wat onevenwichtig. Zo is de overdadige actie die bijvoorbeeld in Jeruzalem plaatsvindt een zwakker punt. Geratel van tientallen machinegeweren en duizenden computergeanimeerde zombies zijn niet de elementen die een actiefilm spannend of goed maken. Het zijn juist de momenten waar je je als kijker in kan leven in de bedreigende situatie van een individu. Grote aantallen doen mensen ook niets, het moet menselijk en dichtbij blijven.

Dat de film soms wat onevenwichtig aanvoelt, zou kunnen komen doordat de film een wat problematische totstandkoming kende. Zo was er naar verluid wat geruzie tussen Pitt en regisseur Foster en werd, nadat de film al geschoten was, beslist om nog een groot aantal scènes te gaan filmen. Toch valt er aanWorld War Zeen hoop plezier te beleven. Brad Pitt weet als wereldberoemde filmster Gerry toch aardig geloofwaardig te maken als huisvader en held tegen beter weten in. Met een behoorlijke dosissupension of disbeliefals het gaat om de “wetenschap” achter de (oplossing voor de) zombies en de formulaire elementen die horen bij dit soort grote actiefilms kom je goed door de twee uur looptijd heen.

World War Z ontstijgt de middenmoot van einde-van-de-wereld fil De verfilming van Max Brooks gelijknamige boek is, afgezien van wat vage hints naar sociale en politieke thema’s die prevaleren in het boek, vooral een vermakelijke zomerblockbuster. Bij tijd en wijlen onevenwichtig en doorsnee, maar soms ook fris en zenuwslopend.